دکترآزاده گودرزی افزود: نخستین علائم بیماری به صورت تغییر رنگ برگ‌های مسن (برگ‌های بیرونی) به زرد تا ارغوانی و خشک‌شدن تدریجی این برگ‌ها پدیدار شده که در صورت عدم کنترل بیماری، علائم ذکرشده به برگ‌های میانی و مرکزی تاج درختان مبتلا نیز پیشروی می‌کنند.
وی با اشاره به اینکه علائم بیماری روی بخش‌های زیرزمینی به صورت تغییر رنگ و پوسیدگی بافت ریشه‌ها مشاهده می‌شود تاکید کرد : در صورتی که مدیریت بیماری به طور صحیح انجام نشود، درختان آلوده طی چند هفته تا چند ماه پس از وقوع نخستین علائم بیماری، از بین می‌روند.
عضو هیات علمی بخش گیاهپزشکی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی هرمزگان افزود : بر اساس بررسی‌های میکروسکوپی مبتنی بر خصوصیات ریخت‌شناسی جدایه‌های قارچی به‌دست آمده از ریشه‌ها و همچنین انجام آزمون‌های مولکولی، تعدادی از گونه های فوزاریوم به عنوان عوامل مولد پوسیدگی‌های ریشه درختان خرما در این استان شناسایی شده‌اند هر چند که سایر عوامل بیمارگر قارچی و شبه‌قارچی نظیر Phytophthora spp.،Rhizoctonia solani، Thielaviopsis punctulata و Macrophomina phaseoli نیز با فراوانی کمتری از ریشه‌های آلوده درختان خرما جداسازی شده‌اند.
دکتر گودرزی تصریح کرد : انتشار عوامل مولد پوسیدگی‌های ریشه عمدتاً از طریق جابجایی پاجوش‌های آلوده از نخلستان‌ها و مناطق مسبوق به این بیماری به نخلستان‌ها و مناطق عاری از بیماری صورت می‌گیرد و عدم اعمال راهکارهای مؤثر و به موقع برای مدیریت پوسیدگی‌های ریشه درختان خرما منجر به از بین رفتن این درختان و واردشدن خسارت‌های قابل توجه به کشاورزان این منطقه می‌شود.
وی همچنین اظهار داشت : یکی از اقدامات مدیریتی مؤثر در کاهش وقوع و شدت بیماری، مدیریت صحیح آبیاری و اجتناب از آبیاری بیش از اندازه است. به علاوه، کاربرد قارچ‌کش‌هایی نظیر کاربندازیم (WP 60%) و یا ایپرودیون+کاربندازیم (WP 52.5%) به میزان ۱۵۰-۱۰۰ گرم برای هر درخت همراه با آب آبیاری در کنترل بیماری از اثربخشی قابل توجهی برخوردار است.
انتهای پیام/
