دانشمندان آمریکایی در تحقیقی جدید میزان فعال ماندن ویروس تازهٔ کرونا را بر روی سطوح مختلف سنجیده‌اند.
پژوهشگران «مؤسسهٔ ملی آلرژی و بیمارهای عفونی آمریکا» با استفاده از نوعی آب‌پاش ویژه، قطرات بسیار ریز آبِ حاوی ویروس را روی سطوح مختلف پاشیدند تا دریابند این ویروس روی سطوحی با جنس مختلف چقدر به شکل فعال دوام می‌آورد.
این پژوهش نشان داد که ویروس کرونا، که با تماس بدنی یا به‌وسیلهٔ قطرات ریز عطسه و سرفهٔ مبتلایان به دیگران منتقل می‌شود، می‌تواند تا ۳ ساعت در هوا فعال باقی بماند. همچنین انواع مقوا و بسته‌های کارتنی می‌توانند یک روز تمام ویروس کرونا را روی خود فعال نگه دارند.
کرونا روی پلاستیک و استیل بیشتر از هر سطح دیگری قابلیت انتقال خود را حفظ می‌کند یعنی نهایتا تا سه روز این ویروس همچنان روی سطح پلاستیکی «زنده» باقی می‌ماند. اما حسن پلاستیک و استیل آن است که معمولا سطوح صاف و همواری دارند که می‌توان آنها را دائما ضدعفونی کرد.
از سوی دیگر روشن شد که فلز مس، از میان سطوح آزمایش شده، سریعتر از هر سطح دیگری ویروس کرونا را از کار می‌اندازد. کرونا روی ظروف مسی نهایتا چهار ساعت دوام می‌آورد.
اساسا همهٔ ویروس‌های موجود در یک تودهٔ ویروسی همزمان از بین نمی‌روند بلکه تدریجا غیرفعال می‌شوند. بنابراین پژوهشگران، در این آزمایش‌ها به شیوهٔ غیرفعال شدن تودهٔ ویروسی کرونا روی سطوح مختلف نیز توجه داشتند.
در این تحقیق «نیمه‌عمر» ویروس کرونا در هوا ۶۶ دقیقه تعیین شد. یعنی نیمی از ویروس‌های موجود در یک قطرهٔ ریز آب که در هوا افشانده می‌شود ۶۶ دقیقه بعد از انتشار اولیه غیرفعال می‌شوند و پس از ۶۶ دقیقهٔ دیگر سه‌چهارم کل ویروس‌ها مرده‌اند، اما یک‌چهارم آنها همچنان فعالند.
ویروس کرونا که نام علمی آن ویروس سارس-کوو-۲ است، نوع جهش‌یافته‌ای از همان ویروس سارس به شمار می‌رود که سرعت و میزان انتقال‌یابی‌اش بیشتر از ویروس سارس است.
پژوهشگران همچنین میزان پایداری ویروس کرونا را با ویروس سارس مقایسه کردند. آزمایش‌ها نشان داد که دو ویروس در این زمینه تفاوت چندانی ندارند. بنابراین محققان نتیجه گرفتند که تفاوت کرونا و سارس در شاخصه‌های همه‌گیری، یعنی شدت و سرعت و نوع انتقال، به عوامل دیگری بر می‌گردد که همچنان ناشناخته‌اند.
