شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که ویروس هر دو دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی را آلوده می‌کند بر خلاف زیر گونه ویروس کرونا که به طور معمول در دستگاه تنفسی فوقانی مستقر می‌شود و علائمی شبیه سرماخوردگی ایجاد می‌کند، یا ویروس‌های بیماری زای بالا مانند آن‌هایی که باعث سارس می‌شوند، در دستگاه تنفسی تحتانی مستقر می‌شوند.
علاوه بر این تاثیرات مکرر چند اندام، لخته شدن خون و پاسخ التهابی ایمنی غیرمعمول که معمولا با ویروس‌های مشابه دیگر مرتبط نیست، به این معنی است که کووید-۱۹ مجموعه‌ای از ویژگی‌های منحصر به فرد چالش برانگیز را ایجاد کرده است؛ در حالی که نمونه‌های حیوانی و آزمایشی نشان می‌دهد پاسخ التهاب ایمنی بیش از حد تهاجمی یک عامل اصلی است، اما به نظر می‌رسد همه چیز در انسان متفاوت عمل می‌کند؛ اگرچه التهاب یک فاکتور است، اما این یک بی‌نظمی در پاسخ ایمنی است که باعث می‌شود بدن ما روش نادرست خود را در مبارزه با ویروس کنترل کند؛ این ممکن است توضیح دهد که چرا بعضی از افراد «کووید طولانی» را تجربه می‌کنند و پس از عفونت آسیب شدید ریه می‌بینند.
ظهور سندرم حاد تنفسی که باعث کووید-۱۹ می‌شود، منجر به یک بحران سلامتی شده است که از زمان بیماری همه گیر آنفلوآنزای اسپانیا در سال ۱۹۱۸ تاکنون مشاهده نشده است.به گفته محققان علیرغم تمرکز بین‌المللی بر روی ویروس هنوز انسان در درک پیچیدگی‌های آن عاجز است. بر اساس شواهد فزاینده، کووید-۱۹ باید به عنوان موجودی جدید با نمایه عفونی قبلا ناشناخته درک شود. این ویروس دارای ویژگی‌های خاص خود و پاتوفیزیولوژی متمایز است که باید هنگام درمان لحاظ شود؛ این بدان معنا نیست که ما باید بهترین روش‌های درمانی موجود را که مبتنی بر دانش ما از انواع مختلف ویروس کروناست، کنار بگذاریم، اما یک مجموعه بی‌طرفانه و تدریجی از اجزای اصلی کووید-۱۹ برای گروه‌های مختلف بیماران بر اساس جنس، سن، قومیت و بیماری‌های زمینه‌ای همان چیزی است که برای اصلاح دستورالعمل‌های درمانی موجود لازم است و متعاقبا بهترین مراقبت را برای بیماران کرونایی فراهم می‌کند.
