در ادامه بخش‌هایی از این گفت‌وگو را می‌خوانید:
«ما با خواهر ناصر تقوایی رفت‌وآمد خانوادگی داشتیم و من از او خواستم مرا به ناصر تقوایی معرفی کند که حاصلش «چای تلخ» شد. نصف فیلم گرفته شد و کل بازی من هم انجام شد ولی حیف که فیلم ناتمام ماند.
من هرگز نگفتم رد کردن «درباره الی» اشتباه بود! و هرگز نگفتم از رد کردنش، ناراحتم، ولی جزییات رد آن پیشنهاد را در ۶۰ سالگی تشریح می‌کنم.
فردین، تیپ است ولی ارزشمند است. پرویز صیاد و اکبر عبدی هم بازیگرهای تیپ ارزشمندی هستند ولی تیپ چه زمانی به وجود می‌آید؟ وقتی جامعه انکارت نکند. وقتی جوانمردی در جامعه زیر سوال می‌رود، نباید هم به تیپ فردین، نیازی باشد!
برای همه احترام قائلم اما با ده‌نمکی کار نمی‌کنم. آن‌چه می‌گویم درباره ایشان نیست ولی اساسا بازی در فیلم ضدمردمی را نمی‌پذیرم یا بهتر بگویم بازی در فیلمی که ضدحقیقت است را نمی‌پذیرم.دانشجو که بودم برای حاتمی‌کیا تست بازیگری دادم اما بعدتر و به مرور که شناختمش، دیدم مرا با او کاری نیست.
سال ۷۴ توسط سامان مقدم و کارن همایونفر برای بازی در «ضیافت» قبول شدم و اسمم هم در نشریات به صورت اصلی یعنی حامد صابری‌بهداد آمد ولی بعد که سرمایه‌گذار تغییر کرد و تیم عوض شد، من هم حذف شدم. البته همان زمان به قنادی فردین رفتم و ماجرا را تعریف کردم و از او خواستم کاری کند ولی فردین گفت خیلی وقت است با کیمیایی در تماس نیست … بعدتر بازی در «سربازهای جمعه» را رد کردم، چون فکر می‌کردم نقش منفی خطرناکی است و ترسیدم که خوب از کار درنیاید و درنهایت رسیدم به «محاکمه در خیابان» و «جرم». همکاری با مسعود کیمیایی به‌خاطر سم‌پاشی‌های پولاد کیمیایی ادامه پیدا نکرد.
فیلمنامه «سد معبر» را سعید روستایی نوشته بود و زمانی که من و باران کوثری در «دندون طلا»، همبازی بودیم، باران فیلمنامه را خرید و بعدش هم پول تولید را جور کرد.در میان آن بازیگران تئاتر که نتوانستند در سینما، جلوه کنند بیش از همه برای حسن معجونی ناراحتم که درسش را زودتر از من تمام کرد و هم‌نسل و هم‌رفیق بودیم و به‌عنوان بازیگر درک نکردم چرا بازیگر به این خوبی نباید متجلی شود؟
زندگی کردن در خطه خراسان موجب شده آن فضا را درک کنم ولی من و موسیقی خراسانی خیلی به هم مربوط نیستیم و در تداوم موسیقی خراسانی باید در مورد محسن نامجو حرف زد و نه من!»
