حسین اکبری اظهار داشت: حقابه‌های محیط‌زیستی متأسفانه در ۲۰ سال اخیر همیشه حذف شده که ظلم و جفایی بر زیست بوم تالاب گاوخونی و رودخانه زاینده رود بوده است.
وی افزود: نیاز آبی تالاب بین‌المللی گاوخونی بر اساس بررسی‌های جامع و تخصصی دانشگاهیان ۱۷۶ میلیون مترمکعب آب در سال است اما ما نیز بر محدودیت‌های منابع آبی استان و خشکسالی‌ها واقف هستیم و نمی‌گوییم در شرایطی مانند امسال همه حقابه تالاب تأمین شود بلکه متناسب با ظرفیت ذخایر آبی موجود استان و مانند تخصیص‌ها و سهمیه بخش‌های صنعت، کشاورزی، فضای سبز و شرب حقابه‌های زیست محیطی نیز باید تأمین شود.
معاون پایش و نظارت حفاظت محیط زیست استان اصفهان خاطرنشان کرد: اگر سالی شرایط آبی مناسب و ترسال بود همه حقابه تالاب داده شود و سال‌های دیگر نیز طبق سناریوهای مختلفی که وجود دارد و متناسب با میزان و آورده‌های رودخانه، بخشی از این ۱۷۶ میلیون مترمکعب نیاز آبی گاوخونی را تأمین کنند؛ اگرچه براساس قانون تأمین حقابه‌های محیط زیستی بعد از شرب اولویت دوم است.
اکبری تاکید کرد: ما هرگز پساب فاضلاب را به عنوان حقابه محیط زیست نپذیرفتیم و این مسئله پذیرفته شدنی نیست زیرا پساب فاضلاب به لحاظ کمیت و کیفیت در حد و مقداری نیست که بتوان آن را حقابه دانست. این پساب کیفیت لازم را نداشته، آغشته به فلزات سنگین است و بار آلودگی بالایی دارد.
وی ابراز داشت: اگر این پساب به سمت گاوخونی رها می‌شود به عنوان یک قدم برای حفظ حداقل رطوبت بخش‌هایی از تالاب، یاد شده زیرا تا حدودی قسمتهایی از گاوخونی را مرطوب نگه‌دارد و از گرد و غبار جلوگیری می‌شود اما اینکه پساب، حقابه محیط زیست در نظر گرفته شود به لحاظ کمیت و کیفیت و برای حفظ حیات زیست بومی تالاب پذیرفتنی نیست.
