هورالعظیم بزرگترین تالاب ایران امروز حال و روز خوشی ندارد. این تالاب که زیست بوم تعداد بی‌شماری از انواع جانداران از آبزیان و گیاهان تا چهارپایان و دام‌های سنگین بوده و هست در اثر کم بارشی و سوء مدیریت در وضعیت نزدیک به نابودی قرار گرفته است.
مهم‌تر از همه مردمی که سال‌هاست در کنار این ذخیره عظیم زیست محیطی زندگی کرده و از هورالعظیم ارتزاق می‌کردند نیز امروز معیشت خود را در معرض خطر می بینند.
ماجرای هورالعظیم تبدیل به کلاف سردرگم شده است؛ مثلث پیچیده‌ای با سه ضلع که ضلع اول آن فعالان محیط زیستی هستند که معتقدند هرچه زودتر باید حقابه هورالعظیم از سوی سازمان آب و برق داده شود و کشاورزان نیز برنج‌کاری نداشته باشند.
ضلع دوم کشاورزان هستند که می‌گویند باید برنج بکاریم و دام‌هایمان نیز به آب نیاز دارند، اما ضلع سوم این مثلثِ پیچیده را مسئولانِ سد کرخه تشکیل می‌دهند که تأکید می‌کنند تأمین آب شرب و تأمین برق از اولویت‌هایی هستند که باید برای مردم انجام شوند و مدیریت منابع آبی در سد کرخه با این اولویت‌ها در حال انجام است.
آبی که از سد کرخه رهاسازی می‌شود در پایین‌دست علاوه بر مصرف آب شرب انسان‌ها در بخش‌های کشاورزی و تأمین آب شرب دام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، ولی از طرفی دامداران در روز‌های اخیر خبر از مرگ گاومیش‌ها دادند.
