پویش واکسیناسیون حداکثری در سیستان و بلوچستان
راه اندازی اکیپ‌های سیار واکسیناسیون
وی افزود: برای افزایش استقبال مردم از واکسیناسیون پویش استانی « واکسیناسیون حداکثری؛ تداوم زندگی» را به راه انداخته‌ایم و امیدواریم با استقبال خوب مردم روبرو شود. از سوی دیگر در برخی مناطق استان مانند قسمت‌های جنوبی‌تر همچون سراوان مشکل این است که حدود دو – سوم مردم در روستاها زندگی می‌کنند و پراکندگی جمعیت زیاد است. برای این افراد نیز اکیپ‌های سیار راه اندازی کردیم که واکسیناسیون را انجام دهند.
چالش تبلیغات ضد واکسن
وی ادامه داد: البته چالش فعلی ما این است که برخی به دلیل شایعات نادرست از واکسن زدن می‌ترسند. ما امیدواریم با همکاری ارگان‌های موجود در سطح استان و شهرستان‌ها که البته تاکنون نشانی از همکاری آنها ندیدیم، بتوانیم فضای تبلیغاتی و اطلاع رسانی درستی برای واکسیناسیون ایجاد کنیم که به پوشش ۹۰ درصدی واکسیناسیون در گروه‌های بالای ۵۰ سال و پرخطر برسیم. این به آن معناست که طی روزهای آینده باید حداقل ۲۰۰ هزار دُز واکسن برای ۲۰۰ هزار نفر تزریق کنیم که با این رقم فاصله داریم و نیازمند مساعدت همه سازمان‌ها و ارگانها هستیم.
رئیس کمیته کشوری اپیدمیولوژی کووید۱۹، تاکید کرد: عدم همکاری‌ها و اینکه بگوییم مشکل مخصوص وزارت بهداشت است، باعث شده برنامه‌های ما آنگونه که انتظار داریم موفق نباشد و امیدواریم این بار این اتفاق نیفتد. ضمن آنکه خود کسبه و اصناف باید متوجه باشند؛ تا کِی می‌خواهند مغازه‌هایشان را تعطیل کنند؟ اگر برنامه ما برای واکسیناسیون به درستی پیش برود قطعا قادر خواهیم بود تا مدت‌های طولانی خطر ناشی از اپیدمی را در استان سیستان و بلوچستان کاهش دهیم و کم کم به سمت زندگی عادی حرکت کنیم.
وی افزود: ما هنوز نمی‌دانیم نوع دلتا پلاس کرونا چه تاثیری بر برنامه‌های از پیش تعیین شده ما دارد؛ ویروس کرونا هر روزه جهش‌هایی دارد که این هم یکی از جهش‌ها است؛ ولی این نوع تفاوت معناداری با نوع دلتا ندارد؛ روش‌ها و رویکردهای ما برای مراقبت از سلامت مردم در برابر کرونا نیز تفاوتی نخواهد کرد؛ اما رعایت‌ها باید افزایش یابد. در حال حاضر که واکسن در اختیار است باید هرچه سریع‌تر برای تزریق واکسن اقدام کنند. پیک بعدی کرونا در کشور ما برای واکسینه نشده‌ها و کسانی است که از واکسیناسیون امتناع کردند و باید نگران باشند که قربانیان بعدی اپیدمی کرونا نباشند.
سوری با اشاره به اینکه جنگ متقابلی بین انسان و ویروس وجود دارد، بیان کرد: همانگونه که انسان‌ها در تکاپو برای زنده ماندن هستند، کرونا هم در تکاپو است که خود را زنده نگه دارد، اما انسان هوشمند با رعایت پروتکل‌ها، انجام واکسیناسیون و اعتماد به نظام بهداشتی سعی می‌کند از ویروس شکست نخورد.
اوضاع نامناسب در شهرهای قرمز
این متخصص اپیدمیولوژی درباره وضعیت کرونا در کل کشور، اظهار کرد: تعداد شهرهای قرمز افزایش یافته است و اوضاع خوبی ندارند که طبیعتا نیازمند اقداماتی هستند که این بار بیماری را کاهش دهند. تصور می‌کنم ما تجربیات خوبی از سیستان و بلوچستان برای کنترل طغیان بیماری کسب کردیم و این تجربیات باید در سایر استان‌ها متناسب با شرایطشان بومی‌سازی شده و مورد استفاده قرار گیرد. نیروهای نظامی و انتظامی به خوبی برای کمک آمدند و اینها علاوه بر حمایت وزارت بهداشت برای تامین دارو و تجهیزات بود که کمک کرد تا شاهد روند کاهشی بیماری باشیم و فکر می‌کنم لازم است برای کل کشور هم از مدل‌های مشابه استفاده کنیم تا از مشکل عبور کنیم.
وی با تاکید بر اینکه شرایط بیماری از منطقه‌ای به منطقه دیگر بسیار متفاوت است، تصریح کرد: اکنون در استان سیستان و بلوچستان در حال تجربه پیک چهارم هستیم؛ زیرا پیک‌های قبلی ارتفاع و دامنه وسیعی نداشتند و یکی از علل گسترش سریع پیک چهارم در این منطقه همین موضوع بود. البته در سطح کلان کشوری در پیک پنجم هستیم ولی تمام استان‌ها از الگوی کشوری تبعیت نمی‌کنند؛ اپیدمی دائما در حرکت و سفر است و این حرکت اپیدمی عمدتا تابع رفتارهای انسان‌ها است که چقدر پروتکل‌ها رعایت می‌شود.
لزوم همراه شدن برنامه های کنترلی با تعطیلات
وی درباره تاثیر تعطیلی ۶ روزه تهران برای کنترل بار بیماری، بیان کرد: اگر تعطیلی همراه با سایر برنامه‌های کنترلی نباشد هیچ تاثیر ماندگاری نخواهد داشت. زمانی باید تعطیل کنیم که بگوییم در این ۶ روز دنبال چه هستیم و چه برنامه‌ای داریم که بعد از تعطیلی دوباره شاهد فوران موارد ابتلا، بستری و مرگ نباشیم. تعطیلی به تنهایی اثر ماندگاری ندارد و باید دید برنامه مشخص برای تعطیلی چیست.
همه ارگانها به میدان آیند
سوری در خصوص پیش بینی از شرایط کرونا در روزهای آتی، گفت: پیش‌بینی من از شرایط سیستان و بلوچستان امیدبخش است و امیدواریم با همکاری مردم و سازمان‌ها و نهادها بتوانیم از بحران عبور کنیم. در مورد سطح کلان کشور نیز همه چیز به سیاست‌گذاری‌ها برای کنترل بیماری باز می‌گردد، عمده‌ترین چالش فعلی، انفعالی عمل کردن سایر بخش‌ها به غیر از بخش سلامت است، متاسفانه در کشور ما جا نیفتاده است که وزارت بهداشت به تنهایی نمی‌تواند اپیدمی را کنترل کند، اپیدمی اقتصاد، اجتماع و… را به هم می‌ریزد و برای کنترل آن همه ارگانها باید پا در میدان بگذارند.
