بازگشت هواداران به ورزشگاه‌های کشور پس از حدود ۲۲ ماه دوری به دلیل شیوع ویروس کرونا خبری خوشایند برای فوتبال ایران بود اما به دلایل نامعلوم تنها برای دو مسابقه به صورت آزمایشی اجرایی شد و پس از آن مجددا از ورود علاقه‌مندان فوتبال به ورزشگاه‌ها ممانعت به عمل آمد و تاکنون نیز پاسخ صریح و شفافی در رابطه با چرایی مساله به مخاطبان داده نشده و باور کردنی نیست که با فروکش کردن شیوع ویروس کرونا، مجوز حضور در اماکن پرخطرتر داده شده است اما همچنان تماشاگران از حضور در ورزشگاه‌های کشور محروم هستند.
هرچند بنابر پروتکل‌های بهداشتی تدوین شده امکان حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها و سایر اماکن روباز ورزشی تا سقف ۳۰ درصد وجود دارد اما تصمیم بر این شد تا پس از گذشت حدود دو سال هواداران فوتبال به صورت آزمایشی و با ظرفیت ۵۰۰۰ نفری در دیدار تیم‌های فوتبال استقلال تهران و نساجی قائمشهر و نیز پرسپولیس تهران و صنعت نفت آبادان در ورزشگاه آزادی حضور پیدا کنند اما این رویه ادامه دار نبود و پس از آن مجددا از حضور تماشاگران به ورزشگاه‌های کشور ممانعت به عمل آمد تا لیگ برتر فوتبال ایران همچنان از حضور علاقمندان محروم بماند.
فوتبال ایران مدت‌های طولانی است که از حضور تماشاگران به عنوان یکی از مهم‌ترین جذابیت‌های این رشته ورزشی محروم مانده است و حال که شیوع ویروس کرونا در کشور نسبت به گذشته تا فروکش کرده و عموم مشاغل فعالیت خود را با ظرفیت کامل از سر گرفته‌اند، به چه علت از حضور تماشاگران در اماکن ورزشی و به ویژه ورزشگاه‌های روباز ممانعت به عمل می‌آید؟
حال که تالارهای عروسی مجوز بازگشایی گرفته‌اند، سینماها اقدام به بلیت‌فروشی می‌کنند، هواپیماها و اتوبوس‌ها با ظرفیت کامل از مبدا به مقصد می‌روند و حتی فاصله‌گذاری اجتماعی در آن‌ها به عنوان فضاهایی با محیط سرپوشیده رعایت نمی‌شود و حتی استخرهای سرپوشیده که حساسیت بسیار زیادی در رابطه با بازگشایی مجدد آن‌ها وجود داشت، فعالیت خود را با صدور مجوز مسئولان ذی‌ربط از نو آغاز کرده‌اند، پرسش مهمی که باید به آن پاسخ داد این که به چه علت از حضور تماشاگران در ورزشگاه‌های کشور که از فضای روباز برخوردار هستند حتی با ظرفیت کمتر از ۳۰ درصد نیز اجازه حضور تماشاگران داده نمی‌شود؟
آیا حضور حدود ۵ تا ۱۰ هزار تماشاگر در ورزشگاهی نظیر ورزشگاه آزادی که حدود ۷۸ هزار نفر گنجایش دارد و تماشاگران این امکان را دارند که در فضای روباز حضور پیدا کنند و در صورت ساماندهی درست با بیشترین فاصله اجتماعی روی صندلی‌های تعبیه شده بنشینند، از گردهمایی افراد در تالارهای عروسی، استخرهای سرپوشیده، سوار شدن در هواپیما بدون رعایت فاصله اجتماعی به عنوان محیطی بسته، حضور در مترو با گنجایش کامل – که در برخی ساعات روز حتی جایی برای تکان خوردن افراد در آن وجود ندارد – خطرناک‌تر است؟
به طور حتم مسئولان باید پاسخ صریح و روشنی به مخاطبان در این زمینه ارائه کنند، در غیر این صورت تا زمانی علت اصلی ممانعت از حضور تماشاگران در ورزشگاه‌های کشور، مشخص نشود برای اذهان عمومی باورپذیر نخواهد بود که به علت آماده نبوده سامانه‌های هوشمند از حضور آن‌ها در ورزشگاه‌ها جلوگیری به عمل آمده است؛ هر چند در این رابطه دیروز (سه‌شنبه) رییس ستاد مقابله با کرونا در ورزش به صورت صریح اعلام کرد که توپ عدم حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها در زمین مردم و علاقه‌مندان به ورزش نیست و آماده نبودن سامانه‌های هوشمند مربوطه اعم از سامانه امید مانع بازگشت هواداران به ورزشگاه شده و در این رابطه باید در سطح کلان تصمیم‌گیری شود.
شاید ایران از معدود کشورهایی باشد که همچنان تماشاگران و علاقه‌مندان ورزش و به ویژه رشته فوتبال، در آن اجازه حضور در ورزشگاه‌ها را ندارند و امیدواریم مسئولان پاسخ روشنی در رابطه با چرایی ممانعت از حضور هواداران در اماکن ورزشی ارائه کنند و هرچه سریع‌تر شرایط را برای بازگشت علاقه‌مندان به ورزش در ورزشگاه‌ها فراهم کنند تا ورزش ایران بتواند بار دیگر از نعمت هواداران به عنوان یکی از ارکان اصلی جذابیت مسابقات ورزشی بهره‌مند شود.
انتهای پیام
