بولک به همراه ابراهیم کوگچک در اعتراض به بازداشت و زندانی شدن ۶ نفر از اعضای گروه و ممنوعیت فعالیت و تشدید سیاستهای سرکوب دولت رجب طیب اردوغان، نزدیک به یک سال در اعتصاب غذابود.
این گروه در سال ۱۹۸۵ فعالیتش را آغازکرد. گروه در ابتدا توسط چهار دانشجو پایه گذاری شد و هدف آنها از تشکیل این باند واکنش به کودتاگران ترک بود. چهار دانشجوی بنیانگذار «گروپ یوروم» اعلام کردند که هنرشان را از این پس در خدمت «مردم سرکوب شده ترکیه و سراسر جهان» می گذارند و برای «آزادی همه نوع بشر» فعالیت خواهندکرد. پنج سال پیش از تاسیس گروه ترکیه شاهد یکی از مهم ترین کودتاهای تاریخ خود بود.
این گروه از همان بدو تشکیل اعلام کرد گروهی «سوسیالیست»، آنتی امپریالیست و انترناسیونالیست است. آنها مهمترین گروهی بودند که به یاد و در دفاع از کارگران معدن سوما در ترکیه ترانه خواندند. اغلب ترانههای آنها در راستای حمایت از گروههای اقلیت در ترکیه به زبان کردی و یا عربی بود.
گروپ یوروم به نوعی نماد مبارزات سازمانها و اتحادیههای کارگری در چند دهه اخیر ترکیه بود. اعضای این گروه بصورت منفرد و متشکل در بسیاری از فعالیتهای مبارزاتی، اعتراضات خیابانی، اعتصابهای کارگری، آنطور که خود میگویند «در پیوند با سایر خلقهای مبارز در جهان» شرکت میکردند و در ترکیه در میان روشنفکران و گروههای کارگری محبوبیت بالایی داشتند.
خانم بولک هم چون دیگر اعضای گروه یوروم به اتهام «حمایت از گروهها و احزاب تروریستی» تحت تعقیب قرارداشت. به ادعای دولت ترکیه اعضای این گروه موسیقی به حزب سیاسی «جبهه انقلابی آزادی مردم»، یکی از جریانهای مارکسیست-لنینست فعال ترکیه، تعلق خاطرداشته اند. این حزب از سوی اتحادیه اروپا، دولت ترکیه و ایالات متحده در زمره گروههای تروریستی قرارگرفته است.
اعضای گروه یوروم بارها ادعای دولت ترکیه را ناروا و بیجا دانسته اند.
گروپ یوروم بعد از ۳۰ سال فعالیت و همکاری با ۷۰ موزیسین و ثبت ۲۳ آلبوم از سال ۲۰۱۵ به این طرف با تهدیدهای دولتی و بازداشت برخی از اعضای گروه، عملا متلاشی شد.
در سه دهه فعالیت اعضای این گروه بارها بدلیل حمایت از گروههای اقلیت و مخالفت با دولتهای وقت ترکیه بازداشت شدند.
ابراهیم گوکچک، نوازنده گیتار بیس و یکی از مشهورترین اعضای این گروه، در ماه فوریه بدلیل بیماری با وثیقه از زندان آزاد شد. او هم پس از آزادی اعلام کرد به همراه هلین بولک اعتصاب غذا خواهد کرد. ابراهیم گوکچک در مصاحبه با مجله فرانسوی پلیتیس در ماه فوریه گفت تصمیم اعتصاب غذا بسیار سخت بوده اما اعضای گروه معتقدند «برای ایستادن در برابر ظلم، باید همیشه آماده مرگ بود.»