علی گرانمایه‌پور همچنین در نقد عملکرد رسانه‌ها در فاجعه‌ای که دو روز قبل در منا رخ داد، این پرسش را مطرح کرد که «نمی‌دانم چه اتفاقی در خبرگزاری‌هایمان می‌افتد که بعضا بی‌تفاوتی و یکنواختی را در آنها می‌بینیم؟»
این مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار بخش رسانه ایسنا ابتدا درباره‌ی نقش آرامش‌بخشی رسانه‌ها در کنار اطلاع‌رسانی دقیق از فاجعه منا، خاطرنشان کرد: رسانه ملی به جای آرامش‌بخشی در بروز حوادث تلخ از جمله حادثه یمن و اکنون فاجعه تلخ منا، با نشان دادن تصاویری از جنازه‌ها بیشتر مردم را ناراحت می‌کند. صداوسیما در جنگ یمن و حالا در حادثه منا صحنه‌های فجیعی را از تلویزیون پخش کرد که به نظرم یک رفتار غیرمنطقی است و نمی‌دانم چرا از پخش این تصاویر لذت می‌برد؛ البته سایر شبکه‌های خارجی هم تمام حوادث مربوط به یمن و منا را نشان می‌دهند اما اگر به محتوا و ترکیب خبر نگاه کنیم ما از صداوسیما باید انتظار دیگری داشته باشیم. ناگفته نماند که شاید صداوسیما هم برای پخش این تصاویر فجیع، دلایل منطقی خودش را داشته باشد.
وی در ادامه همین مطلب بیان کرد: نکته دیگر این است که صداوسیما در بسیاری از مقاطع که حوادثی رخ می‌دهد، به جای آرام‌بخشی، بیشتر سعی بر تحریک مخاطب داشته است. از طرفی شبکه خبر سعی کرده است با زیرنویس و پیام‌هایی کوتاه، اطلاع‌رسانی‌های دقیق و مرتبی داشته باشد اما از دیدگاه من صداوسیما در عزا و عروسی گاهی ترکیب و تفاوت این دو مناسبت را نمی‌داند.
او در بخشی دیگر از صحبت‌هایش به عقب ماندن رسانه‌های رسمی از شبکه‌های اجتماعی در قبال اخبار و حوادث حساسی مثل فاجعه منا اشاره کرد و گفت: متاسفانه صداوسیما در پنج سال اخیر که شبکه‌های اجتماعی به طور کامل شکل گرفتند، همیشه عقب مانده است و این عقب بودن امری طبیعی نیست؛ به عنوان مثال ظرف دو، سه روز آینده رییس‌جمهور قرار است در نیویورک یک سخنرانی داشته باشد که شبکه‌های خارجی مثل بی‌بی‌سی به دنبال پوشش این سخنرانی و اخبار هستند. متاسفانه صداوسیما در بحث جریان‌های خبری مربوط به توافق هسته‌ای عملکرد خوبی نداشته است؛ این در حالی است که سایر شبکه‌های خارجی پوشش کامل‌تری از توافقات داشته‌اند و به نظر می‌رسد شبکه‌های خارجی پیگیرتر از صداوسیمای ما هستند.
گرانمایه‌پور سپس تصریح کرد: نمی‌دانم دلیل این تاخیر، کندی سیستم و بلاتکلیفی در انتشار اخبار در صداوسیما چیست. از طرفی با توجه به حجم زیاد اخبار در صداوسیما، این تاخیر و کندی موضوع عجیبی نیست اما ما انتظار داریم سرعت خبری و سبک‌های خبری در صداوسیما کمی تغییر کنند؛ در حالی که به نظر می‌رسد این اتفاق هنوز نیفتاده است. صداوسیما باید خودش را به‌روزتر کند؛ چراکه این مشکلات مجموعه عواملی هستند که صداوسیما را به چالش می‌کشند، البته شاید صداوسیما با این کار بخواهد رعایت بی‌طرفی کند اما تاخیر در خبر و تعجیل در پخش صحنه‌های فجیعی که از درک مخاطب خارج است، بعضا این باور را به ذهن متبادر می‌کند که صداوسیما طرفدار یک جناح خاص است.
این استاد ارتباطات در ادامه به فعالیت سایر رسانه‌های رسمی مثل خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری در انتشار اخبار اشاره کرد و توضیح داد: متاسفانه شبکه‌های اجتماعی این روزها رقیب همه دنیا شده‌اند. باوری که این روزها راجع به خبرگزاری‌ها وجود دارد این است که نمی‌دانم چه اتفاقی در خبرگزاری‌هایمان می‌افتد که بعضا بی‌تفاوتی و یکنواختی را در آنها می‌بینیم. به عنوان مثال یک خبر باید خیلی مهم باشد که یک خبرگزاری آن را کار کند. به نظرم برای پویایی خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری باید فکری کنیم و حتی اگر لازم است باید چند خبرگزاری را در یکدیگر ادغام کنیم. مشکل این روزهای خبرگزاری‌ها این است که دچار روزمرگی شده‌اند و باید این مشکل را حل کنند تا در عین رعایت اصول دقت و صحت خبر، از شبکه‌های اجتماعی عقب نمانند.
گرانمایه‌پور در پایان صحبت‌هایش بار دیگر تاکید کرد که صداوسیما باید برای پخش صحنه‌های فجیع دقت کند؛ چراکه افکار عمومی درکی مساوی از حوادثی که رخ می‌دهد ندارند.
