به نقل از سایت روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پست، پل نانتولیا، محقق مرکز آفریقا برای مطالعات استراتژیک در دانشگاه دفاع ملی واشنگتن گفت که چین از سال ۲۰۰۸، ۴۰ نیروی دریایی را در این قاره مستقر کرده است.
وی در تحلیل اخیر خود درخصوص منافع نظامی چین در آفریقا اعلام کرد که کشتی‌های نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین (PLA)، ۷۰۰۰ کشتی چینی و خارجی را در منطقه اسکورت کرده‌اند.
نانتولیا گفت: به بیان ساده‌تر، آفریقا تبدیل به محلی برای عملیات‌های “دریای دور” چین شده است. علاوه بر آن، نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین اقدامات دیگری از جمله رزمایشات نظامی مشترک و آموزش‌های نظامی فراساحلی را انجام می‌دهد. همچنین بسیاری از جدیدترین تسلیحات این ارتش در آب‌های آفریقا آزمایش می‌شوند.
عملیات تخلیه شهروندان چینی سرگردان در لیبی در سال ۲۰۱۱ و یمن در سال ۲۰۱۵، برخی از جدیدترین ناوهای موشکی هدایت شونده چین – Xuzhou در لیبی، و Linyi و Weifang در یمن را به نمایش گذاشت. “به بیان ساده، آفریقا یک میدان آزمایش برای عملیات “دریای دور” چین است. در کنار آنها، ارتش چین تماس های بندری، مانورهای نظامی مشترک، و آموزش نظامی فراساحلی را انجام می دهد –
نانتولیا گفت: تجربه ارتش در آب های آفریقا مسلماً آن را برای وظایف پیچیده تر آینده آماده می‌کند. پکن تواناترین فرماندهان خود را به ماموریت‌ها اعزام کرده است که هر ناوگروه حداقل توسط یک دریاسالار هدایت می شود. هجدهمین ماموریت ارتش در آب های آفریقا، در سال ۲۰۱۴، برای اولین بار شامل یک زیردریایی تهاجمی با موتور هسته‌ای بود.
او گفت: «این باعث نگرانی شد زیرا زیردریایی ها معمولاً برای عملیات ضد دزدی دریایی مناسب نیستند. بسیاری از جدیدترین تسلیحات و سکوهای ارتش در آب های آفریقا آزمایش شده‌اند، از جمله ناوچه موشک‌های هدایت شونده Type ۰۵۴ و ناوشکن های Type ۰۵۲D، همچنین هلیکوپترهای ضد زیردریایی Z-۹C، اسکله حمل و نقل آبی-خاکی Type ۰۷۱، و تکمیل کننده کشتی‌ها Type ۹۰۳. یک گروه ناو هواپیمابر چینی هنوز به آفریقا سفر نکرده است، با این حال، تصاویر ماهواره‌ای تجاری نشان می‌دهد که ارتقای اسکله‌های اخیر در جیبوتی به اندازه‌ای بزرگ است که بتواند ناوهای هواپیمابر را در آینده نگه دارد.
دیوید شین، استاد دانشکده روابط بین‌الملل الیوت دانشگاه جورج واشنگتن، معتقد است که آفریقا میدان آزمایشی برای اهداف و عملیات دریاهای دور چین است و پایگاه نظامی آن در جیبوتی نمونه‌ای از آن است. وی گفت: “دزدی دریایی سومالی برای چند سال موضوع جدی نبوده است، با این حال چین به طور منظم به ارسال ماموریت های اسکورت، از جمله مدرن ترین کشتی های سطحی خود و یک زیردریایی گاه به گاه، به خلیج عدن ادامه می‌دهد.”
چین از جیبوتی برای آموزش پرسنل نیروی دریایی خود در دریاهای دور و آزمایش کشتی ها و تجهیزات خود در شرایط سخت استفاده می کند. در نشست مجازی هفته گذشته رهبران نیروی دریایی و گارد ساحلی و نمایندگان ۱۹ کشور در اطراف خلیج گینه، نیروی دریایی چین هشدار داد که “امنیت دریایی جهانی با بی ثباتی و عدم اطمینان روزافزون مواجه است و فعالیت های دزدی دریایی در خلیج گینه نیز در حال افزایش است.”
دریاسالار دونگ جون، فرمانده نیروی دریایی ارتش چین گفت که پکن “مایل است حمایت در آموزش پرسنل و سایر زمینه ها را افزایش دهد، در تبادل اطلاعات و نجات دریایی، تبادل منظم بازدید از کشتی ها و آموزش ها و تمرین های مشترک با کشورهای مربوطه کمک کند.” دونگ گفت چین همچنین مایل به گسترش همکاری عملی در زمینه مبادلات بین آکادمی های نظامی، خدمات پزشکی و بررسی های هیدروگرافی است.
این نشست با هدف اجرای ابتکار امنیت جهانی – که توسط رئیس جمهور چین شی جینپینگ در آوریل رونمایی شد – و تقویت همکاری امنیتی دریایی با نیروهای مسلح کشورهای اطراف خلیج گینه برگزار شد.
بنجامین بارتون، استادیار دانشگاه ناتینگهام در مالزی، گفت که قاره آفریقا به چین و نیروی دریایی ارتش چین فرصت‌هایی را برای آزمایش طرح‌هایی ارائه می‌کند که ممکن است تمایلی به آزمایش در جای دیگر نداشته باشند. بارتون با اشاره به جمهوری خلق چین گفت: «آفریقا در قلب رقابت چین و آمریکا نیست، به همان شکلی که اقیانوس هند-پاسیفیک، تنگه تایوان و دریای چین جنوبی هستند، جایی که اقدامات جمهوری خلق چین با دقت بیشتری رصد و مورد اعتراض قرار می‌گیرد».
او گفت: «متاسفانه به دلیل بی‌ثباتی عمومی و یا نبود ظرفیت دولت‌ها برای مقابله با نگرانی‌های امنیتی خاص، مانند شیوع دزدی دریایی سومالی، چنین فرصت‌هایی در آفریقا بیشتر است.» «همچنین به وضوح از برخی رهبران آفریقایی، [مانند] یووری موسوینی از اوگاندا و پل کاگامه از رواندا خواسته شده است که
ببینند چین به‌عنوان تأمین‌کننده امنیت، چه به دلایل داخلی و چه برای مقابله با حضور یا نفوذ دیگر قدرت‌های خارجی، نقش بیشتری دارد. “
بارتون گفت واقعاً تعجب آور نیست که چین “کوشیده است بخش هایی از فلسفه “دریاهای دور” خود را در آفریقا به عنوان نقطه شروع پیاده کند. او همچنین خاطرنشان کرد که پس از اولین مشارکت چین در تلاش‌های حفظ صلح، در کامبوج در اوایل دهه ۱۹۹۰، بیش از دو دهه طول کشید تا ارتش چین برای اعزام نیروهای جنگی به عملیات سازمان ملل متحد بپیوندد.
بارتون گفت که این چارچوب زمانی به‌رغم تمایل آشکار برای جبران شکاف در تجربه سربازان، نشان می‌دهد که چین برای قرار دادن نیروهایش در موقعیت‌های جنگی خودداری می‌کند.
ژو یو یوان، محقق ارشد مرکز مطالعات غرب آسیا و آفریقا در مؤسسه مطالعات بین‌المللی شانگهای، گفت که توسعه قابلیت دریاهای دور بخشی از استراتژی دفاعی چین، از جمله ایجاد نقاط لجستیکی در خارج از کشور است. او گفت: “من معتقدم که این یک پیگیری عادی برای توسعه نظامی است. اهداف آن به ارائه قابلیت های حفاظتی و همکاری مسئولانه بین المللی، مانند تامین امنیت خطوط دریایی، انجام تخلیه و کمک های بشردوستانه محدود می شود.”
ژو گفت چین همچنین از زمان استقرار یک گردان پیاده نظام ۷۰۰ نفره در سودان جنوبی در سال ۲۰۱۵، شریک ثابت ماموریت حافظ صلح سازمان ملل در سودان جنوبی بوده است. او گفت: «[این مأموریت] نشان می‌دهد که چین انتظار دارد نقش‌های سازنده‌ای در امور امنیتی آفریقا ایفا کند و شریکی مسئول برای صلح و امنیت باشد، به‌ویژه پس از اینکه شی جینپینگ در اجلاس صلح‌بان‌های سازمان ملل در سال ۲۰۱۵ تعهدات درستی داد.
به گفته ژو، مشارکت چین در امور صلح و امنیت آفریقا لزوما فرصتی برای دادن تجربه رزمی به سربازانش نیست. او گفت: “البته، شرایط صلح آمیز به نفع چین برای منافع تجاری و امنیت انسانی آن خواهد بود. از آنجا که حفظ صلح تحت دستورات سختگیرانه ای انجام می شود، من فکر نمی کنم دلیلی برای چین برای آزمایش نیروهای رزمی خود باشد.” “شاید شانس بسیار کمی برای آنها برای انجام نبرد واقعی وجود داشته باشد و به اصطلاح ارزش آزمایشی بسیار ناچیز به نظر می رسد.”
ناظران می گویند سودان جنوبی به ارتش چین فرصتی برای آموزش نیروهای خود، آزمایش تجهیزات خود در شرایط سخت، و کسب اطلاعات بیشتر در مورد آفریقا و نقاط قوت و ضعف نظامی دیگر نیروهای نظامی درگیر در عملیات ارائه کرد.
جان کالابرز، رئیس پروژه خاورمیانه-آسیا در دانشگاه آمریکایی، گفت که مشارکت چین در تلاش سازمان ملل در سودان جنوبی به حفاظت از سرمایه‌گذاری چین به‌ویژه در بخش انرژی کمک کرد و در عین حال از سرایت درگیری به کشورهای همسایه که چین نیز در آنها قابل توجه بود، جلوگیری کرد.
سهام اقتصادی «استقرار یک گردان پیاده نظام رزمی برای انجام مأموریت کلاه آبی احتمالاً به همان اندازه با نیاز درک شده به داشتن پرسنل چینی آموزش دیده و مجهز برای استفاده از تسلیحات، با توجه به شرایط امنیتی ناآرام، ارتباط دارد، که با تمایل به آموزش و سربازان آزمایشی و تجهیزات آنها.”
لینا بن عبدالله، متخصص روابط چین و آفریقا در دانشگاه ویک فارست در کارولینای شمالی، گفت که بسیاری از تحلیلگران به این موضوع اشاره کرده‌اند که چگونه عملیات حفظ صلح در آفریقا فرصت خوبی برای سربازان چینی است تا تجربیات رزمی ضروری را به دست آورند. او گفت: “این منحصر به سربازان چینی در ماموریت های حافظ صلح در آفریقا نیست. سایر کشورها نیز مشارکت خود در ماموریت های سازمان ملل را با همین منطق توجیه می کنند.” عجیب یا غیرعادی نیست که کشورها برای حفظ سطح مشخصی از آمادگی، کسب تجربه و اهداف مشابه در مأموریت‌های حافظ صلح مستقر شوند. چین در اینجا مستثنی نیست.
انتهای پیام
