محمدجواد حق‌شناس درباره ارزیابی مذاکرات دوحه گفت: ابتدای دولت بایدن بهترین فرصت برای طرف ایرانی بود که با نقش آفرینی چهره هایی همچون ظریف و عراقچی در تیم مذاکره کننده بتواند با احیای برجام به خواست‌های مورد نظر مردم و جمهوری اسلامی براساس منافع ملی جامه عمل بپوشاند.
وی با اشاره به دیدگاه های بایدن درباره احیای برجام، ایجاد محدودیت برای جریان تندرو در اسرائیل و مقابله با اقدامات بن سلمان در عربستان، افزود: در آن ایام متأسفانه اقدامی نشد و عملا ما زمان طلایی برای احیای برجام را در یکی از پراشتباه ترین تصمیم گیری های سیاسی از دست دادیم.
این تحلیلگر مسائل سیاسی اظهار کرد: اخبار و گزارش ها سال گذشته حکایت از آن می کرد که آقایان روحانی و ظریف در آن مقطع به علت ملاحظات داخلی حاضر بودند که به نوعی تعهداتی مبنی بر عدم حضور در انتخابات ریاست جمهوری یا حتی همراهی و مساعدت با دیدگاه حاکم درباره نامزدهای ریاست جمهوری را هم عرضه کردند ولی فضا فراهم نشد که اجازه لازم را برای پیشبرد گفتگوهای برجامی و احیای آن دریافت کنند.
وی افزود: آن زمان این موضوع مطرح شد که «اصل مذاکره و گفتگو خیلی مورد نقد نیست اما اینکه توسط چه کسانی دنبال شود، شاید محل بحث است». به هر حال بعد از انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی آقای رئیسی شاهد یکدست شدن قدرت بودیم و مجلس هم در تشکیل و آغاز کار دولت همراهی کرد.
این استاد دانشگاه یادآور شد: ۶ ماهه نخست دولت آقای رئیسی زمان نقره‌ای برای احیای برجام بود اما شاهد تعلل، روزمرگی، سردرگمی و بی تصمیمی جدی درباره این موضوع بودیم و عملا این دوره را هم از دست دادیم. نهایتا وارد زمان برنزی برای احیای برجام شدیم اما چون از زمستان سال گذشته روز به روز فضا و فرصت از اختیار دولت خارج شد، عملا به پایان زمان برنزی برای احیای برجام رسیدیم و چیزی از آن باقی نمانده است.
وی ادامه داد: حمله روسیه به اوکراین، شاید یک فرصت تاریخی برای ایران بود که بتواند از این فضا برای افزایش منافع ملی بهره ببرد و امتیازات لازم را از غرب، روس ها و دولت های منطقه ای بگیرد، البته به شرطی که درست بازی می کرد اما این اتفاق نیفتاد.این فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: در این دوره هم به نظر می رسد دارد تاریخ تکرار می شود و عملا ما شاهد یک بلاتکلیفی و بی تصمیمی در اوج بحران های اقتصادی و اجتماعی هستیم. اگر نخواهیم از فرصت کنونی برای احیای برجام استفاده درست کنیم مطمئنا فردا دیر خواهد بود.
