گروه سیاسی: روزنامه اطلاعات نوشت: برخی نابخردان با سوء بیان و توجیهات زشت، از سرمایه‌های فرهنگی و دینی خرج می‌کنند. مثال بارز در این زمینه آن استقرای ناقص که می‌گویند ناکارآمدی و اختلاس و اشتباهات، منحصر به ما نیست و در زمان ائمه هم وجود داشته است.
بدتر از این، می‌گویند کار حکومت اسلامی که حل و فصل مشکلات، آبادانی کشور و ساختن جامعه متعالی و بی نقص نیست؛ خوشبخت کردن مردم و ساختن مدینه فاضله پس از ظهور حضرت انجام می‌شود. اینها نمونه‌های استدلال باژگونه و بلکه فریب فرهنگی است که بر شالوده باور و ایمان مردم را به خطر می‌اندازد.
به صراحت و بر مبنای اعتقادِ عقلانی و ایمان به حقایق مذهبی، باید ابراز ناخشنودی و نگرانی کنیم که اکنون به نقطه‌ای رسیده‌ایم که به جای علامه طباطبایی و استاد مطهری در کلام شیعه و مرحوم بهبودی و استاد حکیمی در پالایش نقلیات و فرهنگ روایی، این نوع خرده فرهنگ کلامی حاکم شده و همچون موریانه در حال جویدن بُنه و بنیه مذهب و سست کردن بنا و بنیان ایمان مردم است.
هر امر مهمی در اقتصاد و سیاست و بهداشت و تجارت و فرهنگ و تاریخ و هنر و جغرافیا و دیانت و مذهب…، متخصصانی دارد که طی سالهای طولانی و پژوهش و تحصیل و تجربه، صاحب رای و نظر شده‌اند و علاوه بر آن، تجربه‌های دیگر ملل و جوامع نیز در هر زمینه‌ای روبه روی ماست. اگر از این کتاب گشوده و نتایج آن بهره نگیریم، به دام عوامفریبانی خواهیم افتاد که ناکارآمدی و سوء مدیریت و فریب و اختلاس و هر مشکلی را توجیه می‌کنند و علاوه بر اعتماد عموم، اعتقاد عموم را نیز متزلزل خواهند ساخت.
دولتها متصدی امور مادی و متکفل زندگی جاری مردم و جامعه هستند. این حقیقت را از یاد نبریم زیرا از بدیهیات عقل و تجربه بشری است. در امور فرهنگی و دینی نیز وظایف هر نهاد و شخصیت و حوزه و مرکزی روشن است. آموزش و تبلیغ متولی دارد و باید مترقی‌ترین و عقلانی‌ترین و بهترین شیوه‌ها را برای این امور برگزید تا علاقه و امید و ایمان مردم، به ویژه جوانان افزون شود. اگر شغل و ثروت و معیشت و زندگی متعارف و شرافتمندانه در کار و در دسترس نباشد، دیگر امور و مسائل، جای طرح و بحث نمی‌یابد.
ما از بزرگانمان آموخته‌ایم که مقدمه ایمان و اعتقاد، زندگی سالم و شرافتمندانه و تربیت و آموزش صحیح است. شکم گرسنه را با خداوند و ایمان چه کار؟ اما اینک با کسانی روبه‌رو شده‌ایم که درست ضد این حرف را می‌زنند، و باور دارند که همانند اقلیت فاسد و رانت خوار و لاابالی، خیل زباله گرد و متکدی هم امر طبیعی است! چرا نباشد؟ می‌خواهند توجیه کنند که همیشه بوده و تا آخرالزمان خواهد بود.
انقلاب اسلامی برای مبارزه با این دیدگاه و نتایج زیانبار آن برپا شد و اگر کسانی باور ندارند، بروند و به وصایا و هشدارهای صریح مرحوم امام خمینی(ره) درباب انجمن حجتیه و دیدگاههای خطرناک و خسارات بی حد و حصرشان رجوع کنند. دولت و حکومت متصدی حل و فصل مشکلات مردم، ایجاد شغل، مسکن، مراکز آموزش، بهداشت و فراغت مردم است و مردم صاحب کشور و ثروت و مناصب و مزایای آنند. این حقیقت روشنتر از آن است که به توضیح بیشتری نیازمند باشد.
بدتر از این، می‌گویند کار حکومت اسلامی که حل و فصل مشکلات، آبادانی کشور و ساختن جامعه متعالی و بی نقص نیست؛ خوشبخت کردن مردم و ساختن مدینه فاضله پس از ظهور حضرت انجام می‌شود. اینها نمونه‌های استدلال باژگونه و بلکه فریب فرهنگی است که بر شالوده باور و ایمان مردم را به خطر می‌اندازد.
به صراحت و بر مبنای اعتقادِ عقلانی و ایمان به حقایق مذهبی، باید ابراز ناخشنودی و نگرانی کنیم که اکنون به نقطه‌ای رسیده‌ایم که به جای علامه طباطبایی و استاد مطهری در کلام شیعه و مرحوم بهبودی و استاد حکیمی در پالایش نقلیات و فرهنگ روایی، این نوع خرده فرهنگ کلامی حاکم شده و همچون موریانه در حال جویدن بُنه و بنیه مذهب و سست کردن بنا و بنیان ایمان مردم است.
هر امر مهمی در اقتصاد و سیاست و بهداشت و تجارت و فرهنگ و تاریخ و هنر و جغرافیا و دیانت و مذهب…، متخصصانی دارد که طی سالهای طولانی و پژوهش و تحصیل و تجربه، صاحب رای و نظر شده‌اند و علاوه بر آن، تجربه‌های دیگر ملل و جوامع نیز در هر زمینه‌ای روبه روی ماست. اگر از این کتاب گشوده و نتایج آن بهره نگیریم، به دام عوامفریبانی خواهیم افتاد که ناکارآمدی و سوء مدیریت و فریب و اختلاس و هر مشکلی را توجیه می‌کنند و علاوه بر اعتماد عموم، اعتقاد عموم را نیز متزلزل خواهند ساخت.
دولتها متصدی امور مادی و متکفل زندگی جاری مردم و جامعه هستند. این حقیقت را از یاد نبریم زیرا از بدیهیات عقل و تجربه بشری است. در امور فرهنگی و دینی نیز وظایف هر نهاد و شخصیت و حوزه و مرکزی روشن است. آموزش و تبلیغ متولی دارد و باید مترقی‌ترین و عقلانی‌ترین و بهترین شیوه‌ها را برای این امور برگزید تا علاقه و امید و ایمان مردم، به ویژه جوانان افزون شود. اگر شغل و ثروت و معیشت و زندگی متعارف و شرافتمندانه در کار و در دسترس نباشد، دیگر امور و مسائل، جای طرح و بحث نمی‌یابد.
ما از بزرگانمان آموخته‌ایم که مقدمه ایمان و اعتقاد، زندگی سالم و شرافتمندانه و تربیت و آموزش صحیح است. شکم گرسنه را با خداوند و ایمان چه کار؟ اما اینک با کسانی روبه‌رو شده‌ایم که درست ضد این حرف را می‌زنند، و باور دارند که همانند اقلیت فاسد و رانت خوار و لاابالی، خیل زباله گرد و متکدی هم امر طبیعی است! چرا نباشد؟ می‌خواهند توجیه کنند که همیشه بوده و تا آخرالزمان خواهد بود.
انقلاب اسلامی برای مبارزه با این دیدگاه و نتایج زیانبار آن برپا شد و اگر کسانی باور ندارند، بروند و به وصایا و هشدارهای صریح مرحوم امام خمینی(ره) درباب انجمن حجتیه و دیدگاههای خطرناک و خسارات بی حد و حصرشان رجوع کنند. دولت و حکومت متصدی حل و فصل مشکلات مردم، ایجاد شغل، مسکن، مراکز آموزش، بهداشت و فراغت مردم است و مردم صاحب کشور و ثروت و مناصب و مزایای آنند. این حقیقت روشنتر از آن است که به توضیح بیشتری نیازمند باشد.
