✍ داوود حشمتی – امتداد
هر نوع رفتاری مبتنی بر عقلانیت از سوی مسئولانی که حتی با حداقل آراء مردم به قدرت رسیدند اگر دیده شود جای امیدواری دارد اما این میان اظهارات اخیر محمدباقر قالیباف را باید چگونه تفسیر کرد؟ او که احتمالا و به زودی توسط جریان پایداری و سوپرانقلابی‌ها نواخته میشود، گفته است که «اقدامات تروریستی دشمنان ایران، نباید بهانه‌ای برای نادیده گرفتن اعتراضات اصلاح‌خواهانه جمعی از مردم شود.» آیا او حقیقتا به اینکه بخشی از جامعه «اعتراض» دارند و نمی دانند این اعتراض را کجا و چگونه بیان کنند، باور دارد؟ آیا او به اینکه این جامعه معترض به دنبال تخریب نیستند و آنطور که او گفته «اصلاح خواه» هستند باور دارد؟
دقت کنید که قالیباف حتی جرات نکرده از عبارت «اصلاح طلب» بودن مردم حرف بزند، بلکه با تغییر واژه آن را «اصلاح خواه» می نامد. او همچنین گفته است که «پس از برقراری امنیت و آرامش سراسری، تدبیر و هوشمندی مردم در همراهی نکردن با اغتشاشات نباید بهانه‌ای برای پرهیز در تغییر رویه‌ها شود؛ در آن زمان، نوبت مسئولان است که پاسخ بصیرت مردم را با اقدامات لازم در کارآمدسازی و برطرف کردن نقاط ضعف در حوزه‌های حکمرانی اقتصادی، حکمرانی فرهنگی، حکمرانی اجتماعی و حکمرانی سیاسی بدهند.»
نکته اینجاست که او تغییر در رفتار حاکمیت را به بعد از برقراری «آرامش سراسری» پیوند زده است. به عبارت روشنتر وعده ای داده است که زمانش مشخص نیست، شرایط اجرایش مشخص نیست و اساسا خود وعده روشن نیست. این روزها همانطور که رئیسی را هم هیچ کس در خیابان به حساب نمی آورد، قالیباف را هم با وجود آنکه تلاش کرده تا خودی نشان دهند، هیچ انگاری می کنند. اما او احتمالا تلاش می کند تا اگر در چشم مردم نمی آید، در دیده «سوپرانقلابی ها» بیشتر بنشیند و حرفهایی بزند که آنها با آن مخالفند.
به عنوان مثال دقت کنید که در همین روز که قالیباف از «اصلاح خواهی» مردم می گفت، «سید علی خان محمدی سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر» که می توان گفت بسیاری از نارضایتی ها و فشارها ناشی از عملکرد او و رئیسش در ستاد امر به معروف است می گوید: «کشف حجاب در قانون ما جرم است و ستاد امر به معروف و نهی از منکر نیز از مواضع خود در مورد حجاب کوتاه نخواهد آمد.» به عبارت روشنتر قالیباف وعده «تغییر رویه ها» بعد از آرامش سراسری می دهد اما مسئولان این امر فرمان «کوتاه نخواهیم آمد» را به چشم مردم فرو می کنند تا خیالات برشان ندارد.
و یا از سوی دیگر حجت الاسلام پناهیان فریاد می زند: «لعنت خدا بر عمامه به سری که می‌گوید طلبه نباید دست به خشونت بزند» بله از نظر پناهیان اساسا طلبه باید طوری رفتار کند که نشان دهد «خشونت در ذات او نشسته است» به باور آنها خشونت باید آنقدر زیاد باشد که طرف مقابل را مرعوب کند.
در این شرایط قالیباف از چه جایگاهی برخوردار است که وعده می دهد؟ قالیباف حتی جرات ندارد به روشنی اعلام کند که آیا با بستن فضای مجازی و طرح صیانت موافق است یا مخالف؟ او به خوبی می داند که اگر در مقابل سوپرانقلابی ها بیش از این حرف بزند، باید جوابی در مورد «عیسی شریفی» برای آنها آماده کند. از همین رو به دادن وعده ای کوتاه اکتفا می کند و بعد به اقامت گاه امن و سکوت پناه خواهد برد.
هر نوع رفتاری مبتنی بر عقلانیت از سوی مسئولانی که حتی با حداقل آراء مردم به قدرت رسیدند اگر دیده شود جای امیدواری دارد اما این میان اظهارات اخیر محمدباقر قالیباف را باید چگونه تفسیر کرد؟ او که احتمالا و به زودی توسط جریان پایداری و سوپرانقلابی‌ها نواخته میشود، گفته است که «اقدامات تروریستی دشمنان ایران، نباید بهانه‌ای برای نادیده گرفتن اعتراضات اصلاح‌خواهانه جمعی از مردم شود.» آیا او حقیقتا به اینکه بخشی از جامعه «اعتراض» دارند و نمی دانند این اعتراض را کجا و چگونه بیان کنند، باور دارد؟ آیا او به اینکه این جامعه معترض به دنبال تخریب نیستند و آنطور که او گفته «اصلاح خواه» هستند باور دارد؟
دقت کنید که قالیباف حتی جرات نکرده از عبارت «اصلاح طلب» بودن مردم حرف بزند، بلکه با تغییر واژه آن را «اصلاح خواه» می نامد. او همچنین گفته است که «پس از برقراری امنیت و آرامش سراسری، تدبیر و هوشمندی مردم در همراهی نکردن با اغتشاشات نباید بهانه‌ای برای پرهیز در تغییر رویه‌ها شود؛ در آن زمان، نوبت مسئولان است که پاسخ بصیرت مردم را با اقدامات لازم در کارآمدسازی و برطرف کردن نقاط ضعف در حوزه‌های حکمرانی اقتصادی، حکمرانی فرهنگی، حکمرانی اجتماعی و حکمرانی سیاسی بدهند.»
نکته اینجاست که او تغییر در رفتار حاکمیت را به بعد از برقراری «آرامش سراسری» پیوند زده است. به عبارت روشنتر وعده ای داده است که زمانش مشخص نیست، شرایط اجرایش مشخص نیست و اساسا خود وعده روشن نیست. این روزها همانطور که رئیسی را هم هیچ کس در خیابان به حساب نمی آورد، قالیباف را هم با وجود آنکه تلاش کرده تا خودی نشان دهند، هیچ انگاری می کنند. اما او احتمالا تلاش می کند تا اگر در چشم مردم نمی آید، در دیده «سوپرانقلابی ها» بیشتر بنشیند و حرفهایی بزند که آنها با آن مخالفند.
به عنوان مثال دقت کنید که در همین روز که قالیباف از «اصلاح خواهی» مردم می گفت، «سید علی خان محمدی سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر» که می توان گفت بسیاری از نارضایتی ها و فشارها ناشی از عملکرد او و رئیسش در ستاد امر به معروف است می گوید: «کشف حجاب در قانون ما جرم است و ستاد امر به معروف و نهی از منکر نیز از مواضع خود در مورد حجاب کوتاه نخواهد آمد.» به عبارت روشنتر قالیباف وعده «تغییر رویه ها» بعد از آرامش سراسری می دهد اما مسئولان این امر فرمان «کوتاه نخواهیم آمد» را به چشم مردم فرو می کنند تا خیالات برشان ندارد.
و یا از سوی دیگر حجت الاسلام پناهیان فریاد می زند: «لعنت خدا بر عمامه به سری که می‌گوید طلبه نباید دست به خشونت بزند» بله از نظر پناهیان اساسا طلبه باید طوری رفتار کند که نشان دهد «خشونت در ذات او نشسته است» به باور آنها خشونت باید آنقدر زیاد باشد که طرف مقابل را مرعوب کند.
در این شرایط قالیباف از چه جایگاهی برخوردار است که وعده می دهد؟ قالیباف حتی جرات ندارد به روشنی اعلام کند که آیا با بستن فضای مجازی و طرح صیانت موافق است یا مخالف؟ او به خوبی می داند که اگر در مقابل سوپرانقلابی ها بیش از این حرف بزند، باید جوابی در مورد «عیسی شریفی» برای آنها آماده کند. از همین رو به دادن وعده ای کوتاه اکتفا می کند و بعد به اقامت گاه امن و سکوت پناه خواهد برد.
