پایگاه خبری دیلی بیست در تحلیلی نوشت: «بسیاری از مقامات سازمان سی‌آی‌ای (سیا)، پنتاگون و کاخ سفید بر این باور بودند که روسیه به سرعت کنترل اوکراین را به دست خواهد گرفت. با این حال عاقبت و سرانجام این جنگ همچنان نامعلوم است و از طرفی آمریکا انتظار ندارد که به طرفی در این درگیری بدل شود؛ جنگی که می‌تواند تا سالها طول بکشد.
آمریکا دقیقا هشدار داد که تهدید ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه درباره حمله به اوکراین جدی است اما برخی آژانس‌های اطلاعاتی چه در ایالت ویرجینیا و واشنگتن دی‌سی و چه در کی‌یف به دنبال کم‌اهمیت جلوه دادن احتمال این جنگ بودند. با این حال پس از این اتفاق، چنین درگیری بزرگ زمینی در اروپا پس از جنگ جهانی دوم، گسترده‌ترین و پرهزینه‌ترین آژانس‌های اطلاعاتی را درست در آمریکا سردرگم و سراسیمه کرد.
اوکراینی‌ها از ابتدا نسبت به موضع خود مبنی بر شکست نیروهای روسیه شفاف بودند اما مسئله اینجاست که چطور آژانس‌های اطلاعاتی در ویرجینیا و واشنگتن دی‌سی دچار اشتباهاتی شدند؟ چرا آمریکا آنها را به اندازه کافی جدی نگرفت؟ و آیا تحلیل و بررسی‌های آنها نسبت به ارتش قدیمی روسیه اشتباه و منسوخ بود؟
در ابتدای جنگ، روسیه حدود ۹۰۰ هزار پرسنل نظامی داشت در حالیکه این رقم برای اوکراین ۱۹۶ هزار و ۶۰۰ بود. اما با تجهیزات غربی اوکراین توانست حملاتی را انجام دهد و ناظران را شوکه کند.
کوین رایان، سرتیپ بازنشسته ارتش ایالات متحده می‌گوید: من به همراه بسیاری از افراد دیگر توانایی ارتش روسیه را قبل از این جنگ اشتباه قضاوت کردیم. من فکر می‌کردم که ارتش روسیه بهتر از این برای جنگ آماده است. این جنگ پرقدرتی است که آنها امیدوار بودند به زودی تمام شود. من فکر می‌کنم که تمایل جدی برای دست بالا گرفتن روس‌ها، چینی‌ها و یا هر قدرت دیگری وجود دارد. روسیه در سالهای اخیر بر تسلیحاتی مدرن مثل موشک‌های کروز به شدت سرمایه‌گذاری کرده است اما مشکل اینجاست که روس‌ها به طور کافی سربازان خود را برای انجام حملات در اوکراین آموزش ندادند. در ماه فوریه که روسیه مشغول تجمیع نیروهای خود در مرز بود، تصور می‌کردم که این نیروها فورا به اهدافشان خواهند رسید البته نه به خاطر اینکه اوکراینی‌ها توان جنگ نداشتند بلکه به خاطر این بود که روسیه تعداد زیادی سرباز مستقر کرده بود.
جفری پرایس، مقام ارشد سابق در دفتر وزیر دفاع آمریکا – جایی که او درخصوص توافق‌های خلع سلاح هسته‌ای با روسیه، اوکراین، بلاروس و قزاقستان مذاکره می‌کرد، گفت: روسیه قدرت جنگی بسیار زیادی داشت اما از آنها بسیار بسیار بد استفاده کرد. یکی از مشکلات اساسی روسیه این بود که در کسب برتری هوایی در اوکراین شکست خورد و سربازانش را برای حمله رها کرد.
سوزان چو، افسر سابق ارتش آمریکا که در وزارت اطلاعات کار می‌کرد، می‌گوید: محاسبه نتایج یک درگیری کار راحتی نیست. جنگ فقط به تسلیحات و تعداد نیرو بستگی ندارد. درواقع عوامل دیگری از جمله رهبری، تاکتیک و روحیه سربازان هم هستند که نقش بزرگی را در نتایج درگیری‌ها ایفا می‌کنند و تخمین و گمانه‌زنی درخصوص این عوامل آن هم پیش از شروع جنگ کار بسیار دشواری است.
هانتر ریپلی رالینگز، سرهنگ بازنشسته آمریکایی گفت: بروکراسی در سیستم دفاعی آمریکا ممکن است به قضاوت نادرست آمریکا درباره نیروهای روسی کمک کرده باشد؛ عاملی که در آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا هم یکسان است و از طرفی دیگر این آژانس‌ها ضعف تاکتیک روسیه را دست کم گرفتند. ولادیمیر پوتین در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که نیروهای مسلح را مدرن می‌سازد و پیشنهاد تانک‌های جدید و تسلیحات را داد اما این آژانس‌های آمریکایی نسبت به شناخت اینکه نیروهای روسی چقدر می‌توانند بدون تاکتیک بجنگند، غافل شدند.
هیو گوسترسون، کارشناس مسائل هسته‌ای و استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه بریتیش کلمبیا اظهار کرد: شکست آمریکا و آژانس‌های اطلاعاتی مربوطه در پیش‌بینی نتیجه جنگ اوکراین بسیار عجیب بود. اطلاعات و بررسی‌های روسیه درخصوص اوکراین نیز با شکست مواجه شد. آنها اشتباهات مربوط به سال ۱۹۷۹ را تکرار کردند؛ اشتباهاتی که طی جنگ شوروی – افغانستان موجب کشته شدن ۱۵ هزار سرباز شوروی شد و بدین ترتیب در آن زمان هم آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا قادر به پیش‌بینی قدرت شورشیان در عراق و افغانستان نبودند. به طور کلی، پیش‌بینی جنگ‌های آتی به تجربه جنگ‌های قبلی بستگی دارد اما جنگ‌های جدید زمانی به پیروزی می‌رسند که از ابتکارات گذشته درس بگیرند. در این جنگ کنونی، اوکراین از پهپادها استفاده بهینه و کارآمدی کرده اما چه کسی می‌توانست آن را پیش‌بینی کند؟
وی در پایان افزود: همچنین، آژانش‌های اطلاعاتی مایلند همه چیز را از دور ببیند. آنها بر روی سیستم‌های تسلیحاتی و سربازان حساب می‌کنند و قضاوت‌های نظامی را درباره تاثیر سیستم‌های تسلیحاتی مختلف تکرار می‌کنند. اما جنگ‌ها صرفا رقابتی میان سیستم‌های تسلیحاتی و ارتش‌ها نیستند. آنها برای پیروزی به نوآوری تاکتیکی، استقامت و همبستگی غیرنظامیان نیاز دارند.»
انتهای پیام
