صفحه اول روزنامه «هم‌میهن» با تصویری از الهه محمدی و نیلوفر حامدی، «دو خبرنگار زندانی» به مناسبت روز خبرنگار
روز خبرنگار؛ کدام خبرنگار؟!
محمدحسین روانبخش- فعال مدنی و رسانه هم در یادداشتی نوشت:
۱- ۲۵ سال پیش محمود صارمی خبرنگار ایرانی به دست طالبان شهید شد؛ امروز کسی در حاکمیت نمی‌خواهد آن اتفاق را به یاد بیاورد!
طالبان که «جنبش اصیل منطقه» شده، سفارت افغانستان در تهران را تحویل گرفته، حقابه ایران از هیرمند را نمی‌دهد و چند وقت یکبار یک مرزبان ایرانی را می‌کشد و بعد یک «مرگ بر آمریکا» می‌گوید که بشوره و ببره! بعضی‌ها چند سالی است که می‌گویند اصلا صارمی را طالبان نکشته‌اند!
۲- خبرنگارهایی در زندان هستند، خبرنگارهایی خانه‌نشین هستند، خبرنگارهایی آواره شده‌اند، خبرنگارهایی هم که مانده‌اند در اقلیت هستند. بقیه کاسبکارها و کارمندهایی است که گاهی حتی تنظیم کردن ساده یک خبر را هم بلد نیستند و در طول دوره کاری‌شان یک گزارش بدردخور ننوشته‌اند، اما در عوض تعامل سازنده با روابط عمومی‌ها را بلدند! این‌ها صاحبان روز خبرنگار هستند؛ دعوت می‌شوند و تقدیر می‌شوند و کارت هدیه می‌گیرند!
۳- گاهی یک خبر می‌تواند جامعه‌ای را متحول کند، یک گزارش می‌تواند ملتی را بیدار کند، یک عکس می‌تواند هزار ناگفته را بیان کند... اما چون توقع این است که این‌ها فقط ابزاری برای تعریف و تمجید باشد، عده‌ای دنبال دست‌های پشت پرده می‌گردند، دنبال دشمن، دنبال خیانت. بدیهی است که با این نگاه دیگر نه خبر و گزارش و عکس، خبر و گزارش و عکس است و نه خبرنگار، خبرنگار!
من ترجیح می‌دهم روز خبرنگار را به کسانی تبریک بگویم که حتی خبرنگاری از جرم‌شان هم حذف می‌شود! به الهه محمدی و نیلوفر حامدی. روزتان مبارک و خداوند نگهدارتان.
