گروه سیاسی: یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس معتقد است سبک پیش ثبت نام و قانون جدید آسیب‌های اساسی دارد که یک آسیب آن نیز مشخص شد.
جماران، مهم‌ترین بخش‌های گفتگوی جلیل رحیمی جهان‌آبادی را می‌خوانید:انتخابات یک مرحله تحلیلی و تبیینی و یک مرحله تحلیجی دارد؛ تا زمانی که در مرحله تحلیلی و تبیینی بستر مناسب را در جامعه فراهم نکنید و با مردم گفت و گو نکنید و فعالان سیاسی و افرادی که توانایی ورود به این عرصه را دارند نتوانند خود و مردم را قانع کنند، آنها به عرصه انتخابات نمی‌آیند.این آمار دردی از وزارت کشور و انتخابات دوا نمی کند، بلکه باید مشاهده کرد مردم چقدر به لحاظ تحلیلی و تبیینی آماده ورود به مرحله تحلیجی و انتخابات میدانی هستند.من فکر می‌کنم پیش ثبت‌نام کار اشتباهی بود و آسیب اساسی به انتخابات خواهد زد و خیلی از افرادی که هنوز در حال بررسی بودند هنوز به این جمع بندی نرسیده اند که بیایند. بسیاری نگران این هستند که آمدن آنها بعد از طی شدن مراحل تحلیلی و تبیینی چه بازتابی در بین مردم داشته باشد.
باور من بر این است که طیف اصلاح طلب و طیف نیروهای عاقل معتدل اصول گرا در این عرصه حضور پیدا کنند و مردم و سرنوشت کشور را رها نکنند.
باید با دفاع از مردم به رفع مشکلات کشور کمک کند، اجازه ندهند مجلسی تشکیل شود که فاصله‌ی زیادی با مردم دارد. ما امروز می‌بینیم مسائل و مشکلات موجود با درکی که دارند تا چه اندازه با درک مردم متفاوت است.نیامدن مردم به پای صندوق و اینکه فعالان سیاسی از عرصه انتخابات دلسرد شوند بیشتر به این اقلیت انحصار طلب کمک میکند. کسانی فکر می‌کنند صاحب کشور هستند و ما مستاجر هستیم. باور من بر این است که باید بمانیم، حتی اگر رد صلاحیت شویم. باید بیاییم، حتی اگر با نیامدن مردم پای صندوق حذف شویم. باید حرف خود را بزنیم و تلاش خود را کنیم و حداقل برای نسل‌های بعد اگر از ما پرسیدند. کار سیاسی کار صفر یا صد نیست. ما باید برای ۵ یا ۱۰ درصد ظرفیت هم تلاش کنیم.
در مجلس فعلی تعداد اصلاح طلب‌ها ۱۶ نفر است و با اصول گرایان میانی که با ما مرتبط می‌شوند و برخی اوقات به ۵۰ الی ۶۰ نفر می‌رسیم، خیلی وقت‌ها جلوی خیلی از حرکت‌هایی که انجام می‌دهند و حقوق مردم ضایع می‌شوند را می‌گیریم و می‌مانیم. که یک نمونه طرح صیانت بود که آن قدر مقاومت کردیم که به حاشیه رفت.
اکنون حوادثی که در کشور چه در حوزه محیط زیست، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی رخ می‌دهد، شاید دهه‌ها زندگی و سرنوشت و بچه‌های ما را رقم می‌زند و شاید اگر ما در این عرصه آسیب ببینیم و حذف یا رد صلاحیت شویم و مردم اقبال نکنند و پای صندوق نیایند.
فکر می‌کنم چاره‌ای جز ایستادن و دفاع کردن برای دفاع از مردم و کشور نداریم ولو این که انحصار طلبان و اقلیت تمامیت خواه هر بلایی بر سر ما بیاورند، نباید ملت را تنها بگذاریم.
مردم به شدت دلسرد هستند و مردم حتی زمانی که برای مجلس دهم رأی دادند، و دیدند مجلس خواسته‌های آنها را برآورده نکرد.
ما سیاسیون هم مقصر هستیم، چرا که وقتی که به قدرت می‌رسیم مردم را فراموش می‌کنیم و محافظه کار می‌شویم و به نحوه‌ای عمل می‌کنیم که گویا در این پست و جایگاه ابدی هستیم و می‌خواهیم خودمان را حفظ کنیم.
اقلیت انحصار طلبی که امروز در کشور تلاش می‌کنند همه‌ی امور کشور را قبضه کنند و مردم را کنار بزنند، اگر ما کوتاه بیاییم و سکوت کنیم و به حاشیه برویم جشن می‌گیرند؛ چون این‌ها همین را می‌خواهند و دوست ندارند آدم هایی که از مردم و حقوق مردم دفاع می کنند در این کشور زندگی کنند.
اگر روزی ما از این کشور برویم همان گونه که نخبگان و مهندسان ما می‌روند، آنها خوشحال می‌شوند و این را در راستای خالص سازی کشور می‌دانند و واقعیت امر این است که باید مقاومت کنیم و بایستیم.
جماران، مهم‌ترین بخش‌های گفتگوی جلیل رحیمی جهان‌آبادی را می‌خوانید:انتخابات یک مرحله تحلیلی و تبیینی و یک مرحله تحلیجی دارد؛ تا زمانی که در مرحله تحلیلی و تبیینی بستر مناسب را در جامعه فراهم نکنید و با مردم گفت و گو نکنید و فعالان سیاسی و افرادی که توانایی ورود به این عرصه را دارند نتوانند خود و مردم را قانع کنند، آنها به عرصه انتخابات نمی‌آیند.این آمار دردی از وزارت کشور و انتخابات دوا نمی کند، بلکه باید مشاهده کرد مردم چقدر به لحاظ تحلیلی و تبیینی آماده ورود به مرحله تحلیجی و انتخابات میدانی هستند.من فکر می‌کنم پیش ثبت‌نام کار اشتباهی بود و آسیب اساسی به انتخابات خواهد زد و خیلی از افرادی که هنوز در حال بررسی بودند هنوز به این جمع بندی نرسیده اند که بیایند. بسیاری نگران این هستند که آمدن آنها بعد از طی شدن مراحل تحلیلی و تبیینی چه بازتابی در بین مردم داشته باشد.
باور من بر این است که طیف اصلاح طلب و طیف نیروهای عاقل معتدل اصول گرا در این عرصه حضور پیدا کنند و مردم و سرنوشت کشور را رها نکنند.
باید با دفاع از مردم به رفع مشکلات کشور کمک کند، اجازه ندهند مجلسی تشکیل شود که فاصله‌ی زیادی با مردم دارد. ما امروز می‌بینیم مسائل و مشکلات موجود با درکی که دارند تا چه اندازه با درک مردم متفاوت است.نیامدن مردم به پای صندوق و اینکه فعالان سیاسی از عرصه انتخابات دلسرد شوند بیشتر به این اقلیت انحصار طلب کمک میکند. کسانی فکر می‌کنند صاحب کشور هستند و ما مستاجر هستیم. باور من بر این است که باید بمانیم، حتی اگر رد صلاحیت شویم. باید بیاییم، حتی اگر با نیامدن مردم پای صندوق حذف شویم. باید حرف خود را بزنیم و تلاش خود را کنیم و حداقل برای نسل‌های بعد اگر از ما پرسیدند. کار سیاسی کار صفر یا صد نیست. ما باید برای ۵ یا ۱۰ درصد ظرفیت هم تلاش کنیم.
در مجلس فعلی تعداد اصلاح طلب‌ها ۱۶ نفر است و با اصول گرایان میانی که با ما مرتبط می‌شوند و برخی اوقات به ۵۰ الی ۶۰ نفر می‌رسیم، خیلی وقت‌ها جلوی خیلی از حرکت‌هایی که انجام می‌دهند و حقوق مردم ضایع می‌شوند را می‌گیریم و می‌مانیم. که یک نمونه طرح صیانت بود که آن قدر مقاومت کردیم که به حاشیه رفت.
اکنون حوادثی که در کشور چه در حوزه محیط زیست، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی رخ می‌دهد، شاید دهه‌ها زندگی و سرنوشت و بچه‌های ما را رقم می‌زند و شاید اگر ما در این عرصه آسیب ببینیم و حذف یا رد صلاحیت شویم و مردم اقبال نکنند و پای صندوق نیایند.
فکر می‌کنم چاره‌ای جز ایستادن و دفاع کردن برای دفاع از مردم و کشور نداریم ولو این که انحصار طلبان و اقلیت تمامیت خواه هر بلایی بر سر ما بیاورند، نباید ملت را تنها بگذاریم.
مردم به شدت دلسرد هستند و مردم حتی زمانی که برای مجلس دهم رأی دادند، و دیدند مجلس خواسته‌های آنها را برآورده نکرد.
ما سیاسیون هم مقصر هستیم، چرا که وقتی که به قدرت می‌رسیم مردم را فراموش می‌کنیم و محافظه کار می‌شویم و به نحوه‌ای عمل می‌کنیم که گویا در این پست و جایگاه ابدی هستیم و می‌خواهیم خودمان را حفظ کنیم.
اقلیت انحصار طلبی که امروز در کشور تلاش می‌کنند همه‌ی امور کشور را قبضه کنند و مردم را کنار بزنند، اگر ما کوتاه بیاییم و سکوت کنیم و به حاشیه برویم جشن می‌گیرند؛ چون این‌ها همین را می‌خواهند و دوست ندارند آدم هایی که از مردم و حقوق مردم دفاع می کنند در این کشور زندگی کنند.
اگر روزی ما از این کشور برویم همان گونه که نخبگان و مهندسان ما می‌روند، آنها خوشحال می‌شوند و این را در راستای خالص سازی کشور می‌دانند و واقعیت امر این است که باید مقاومت کنیم و بایستیم.
