گروه سیاسی: روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: برخورد وزارت امور خارجه با گستاخی مجدد دولت روسیه در زمینه زیر سؤال بردن تمامیت ارضی کشورمان که در بیانیه مشترک روس‌ها با اعراب در اجلاس مراکش صورت گرفت، نشان داد قرار نیست با روس‌ها برخورد جدی شود.
براساس اعلام وزارت امور خارجه، کاردار روسیه در تهران در نبود سفیر آن کشور به وزارت خارجه احضار و یادداشت‌های اعتراض شدید جمهوری اسلامی ایران به اقدام دولت متبوعش به وی ابلاغ شد. این، یک اقدام معمولی است که در موارد عادی هم صورت می‌گیرد و از اهمیت چندانی که بتوان آن را در تراز زیر سؤال بردن تمامیت ارضی کشور دانست برخوردار نیست.
برای کم‌ارزش بودن این اقدام وزارت امور خارجه کشورمان همین بس که اولاً با اینکه روس‌ها برای بار دوم مرتکب این جسارت شده‌اند، واکنش متولیان سیاست خارجی کشورمان چیزی بیش از تکرار اقدامی که در نوبت اول انجام دادند نبود در حالی که وقتی چنین جسارتی که در ردیف بالاترین خصومت‌ها قرار دارد تکرار می‌شود نمی‌توان آن را یک اشتباه یا سهل‌انگاری پنداشت و باید برخورد پشیمان‌کننده انجام داد.
احضار کاردار یا سفیر و دادن یادداشت اعتراض، اقدامی است که همین هفته گذشته وزارت خارجه کشورمان بابت حکم غیرعادلانه دادگاه سوئد علیه یک تبعه ایرانی انجام داد و البته اقدام بجا و درستی بود، اما بهیچوجه نمی‌توان زیر سؤال بردن تمامیت ارضی کشور را با حکم یک دادگاه به حبس ابد یک تبعه ایرانی مساوی دانست.
این روش، حتی در نوبت اول یعنی در تابستان گذشته که وزیر خارجه روسیه در بیانیه مشترکش با وزرای خارجه اعضاء کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس مرتکب شده بود هم نادرست بود. در آن زمان هم لازم بود وزارت امور خارجه کشورمان برخورد قوی‌تری می‌کرد و به این اطمینان قطعی می‌رسید که دولت روسیه از کرده خود پشیمان شده و از تکرار آن خودداری خواهد کرد. اگر چنین برخوردی در آن زمان صورت می‌گرفت، روس‌ها به خود اجازه نمی‌دادند این جسارت را تکرار کنند.
حداقل کاری که مسئولان نظام جمهوری اسلامی بعد از انتشار بیانیه مشترک وزیر خارجه روسیه و وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در تابستان گذشته و تعرض آن بیانیه به تمامیت ارضی ایران درخصوص مالکیت سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک می‌توانستند انجام بدهند این بود که تا عذرخواهی رسمی دولت روسیه و سپردن این تعهد که هرگز این جسارت تکرار نخواهد شد، سفر رسمی خود به روسیه را تعلیق نمایند.
متأسفانه نه‌تنها چنین نشد بلکه علاوه بر سفر‌های متعدد مسئولان رده‌های مختلف کشورمان به روسیه، حتی رئیس جمهور رئیسی نیز به مسکو سفر کرد. طرفه اینکه درست در زمانی که رئیس جمهور کشورمان در کاخ کرملین مشغول فشردن دست ولادیمیر پوتین بود و به او لبخند می‌زد، کارشناسان روسی و شیوخ امارات در حال تدوین بیانیه‌ای بودند که چند روز بعد در مراکش با تأیید روس‌ها تمامیت ارضی کشورمان را آنهم برای دومین بار نقض کرد!
نام این روش هرچه باشد، قطعاً با منافع ملی و مصالح نظام جمهوری اسلامی منطبق نیست. شما اگر سفیر روسیه را از ایران اخراج نمی‌کنید و سطح روابطتان را با مسکو کاهش نمی‌دهید که در برابر چنین خیانتی باید چنین اقداماتی صورت بگیرد، چرا کرملین را کعبه آمال خود قرار می‌دهید؟ اگر همراهی‌های روسیه با قطعنامه‌های ظالمانه ضدایرانی، بدعهدی‌های ساکنان کرملین در موضوع برجام و تخلف پوتین در ماجرای اس ۳۰۰ را فراموش کرده‌اید، لااقل به حفاظت از تمامیت ارضی کشور پای‌بندی نشان دهید و اجازه ندهید افسر کارکشته کاگ‌ب با کارت جزایر سه‌گانه ایرانی بازی کند و به نفع شیوخ اماراتی وابسته به صهیونیست‌ها تمامیت ارضی ایران را زیر سؤال ببرد.
براساس اعلام وزارت امور خارجه، کاردار روسیه در تهران در نبود سفیر آن کشور به وزارت خارجه احضار و یادداشت‌های اعتراض شدید جمهوری اسلامی ایران به اقدام دولت متبوعش به وی ابلاغ شد. این، یک اقدام معمولی است که در موارد عادی هم صورت می‌گیرد و از اهمیت چندانی که بتوان آن را در تراز زیر سؤال بردن تمامیت ارضی کشور دانست برخوردار نیست.
برای کم‌ارزش بودن این اقدام وزارت امور خارجه کشورمان همین بس که اولاً با اینکه روس‌ها برای بار دوم مرتکب این جسارت شده‌اند، واکنش متولیان سیاست خارجی کشورمان چیزی بیش از تکرار اقدامی که در نوبت اول انجام دادند نبود در حالی که وقتی چنین جسارتی که در ردیف بالاترین خصومت‌ها قرار دارد تکرار می‌شود نمی‌توان آن را یک اشتباه یا سهل‌انگاری پنداشت و باید برخورد پشیمان‌کننده انجام داد.
احضار کاردار یا سفیر و دادن یادداشت اعتراض، اقدامی است که همین هفته گذشته وزارت خارجه کشورمان بابت حکم غیرعادلانه دادگاه سوئد علیه یک تبعه ایرانی انجام داد و البته اقدام بجا و درستی بود، اما بهیچوجه نمی‌توان زیر سؤال بردن تمامیت ارضی کشور را با حکم یک دادگاه به حبس ابد یک تبعه ایرانی مساوی دانست.
این روش، حتی در نوبت اول یعنی در تابستان گذشته که وزیر خارجه روسیه در بیانیه مشترکش با وزرای خارجه اعضاء کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس مرتکب شده بود هم نادرست بود. در آن زمان هم لازم بود وزارت امور خارجه کشورمان برخورد قوی‌تری می‌کرد و به این اطمینان قطعی می‌رسید که دولت روسیه از کرده خود پشیمان شده و از تکرار آن خودداری خواهد کرد. اگر چنین برخوردی در آن زمان صورت می‌گرفت، روس‌ها به خود اجازه نمی‌دادند این جسارت را تکرار کنند.
حداقل کاری که مسئولان نظام جمهوری اسلامی بعد از انتشار بیانیه مشترک وزیر خارجه روسیه و وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در تابستان گذشته و تعرض آن بیانیه به تمامیت ارضی ایران درخصوص مالکیت سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک می‌توانستند انجام بدهند این بود که تا عذرخواهی رسمی دولت روسیه و سپردن این تعهد که هرگز این جسارت تکرار نخواهد شد، سفر رسمی خود به روسیه را تعلیق نمایند.
متأسفانه نه‌تنها چنین نشد بلکه علاوه بر سفر‌های متعدد مسئولان رده‌های مختلف کشورمان به روسیه، حتی رئیس جمهور رئیسی نیز به مسکو سفر کرد. طرفه اینکه درست در زمانی که رئیس جمهور کشورمان در کاخ کرملین مشغول فشردن دست ولادیمیر پوتین بود و به او لبخند می‌زد، کارشناسان روسی و شیوخ امارات در حال تدوین بیانیه‌ای بودند که چند روز بعد در مراکش با تأیید روس‌ها تمامیت ارضی کشورمان را آنهم برای دومین بار نقض کرد!
نام این روش هرچه باشد، قطعاً با منافع ملی و مصالح نظام جمهوری اسلامی منطبق نیست. شما اگر سفیر روسیه را از ایران اخراج نمی‌کنید و سطح روابطتان را با مسکو کاهش نمی‌دهید که در برابر چنین خیانتی باید چنین اقداماتی صورت بگیرد، چرا کرملین را کعبه آمال خود قرار می‌دهید؟ اگر همراهی‌های روسیه با قطعنامه‌های ظالمانه ضدایرانی، بدعهدی‌های ساکنان کرملین در موضوع برجام و تخلف پوتین در ماجرای اس ۳۰۰ را فراموش کرده‌اید، لااقل به حفاظت از تمامیت ارضی کشور پای‌بندی نشان دهید و اجازه ندهید افسر کارکشته کاگ‌ب با کارت جزایر سه‌گانه ایرانی بازی کند و به نفع شیوخ اماراتی وابسته به صهیونیست‌ها تمامیت ارضی ایران را زیر سؤال ببرد.
