گروه سیاسی: روزنامه هم میهن نوشت: پس از سال۱۳۸۸ که اساس انتخابات مورد سوال واقع و فضای تبلیغاتی علیه ایران، خیلی شدید شد، تصور می‌رفت که آن انتخابات نقطه پایان فرآیند انتخاباتی باشد .
در سال۱۳۹۲ و سپس ۱۳۹۶ مهمترین و پرشورترین انتخابات برگزار شد. چرا؟ پاسخ روشن است.
بسته انتخاباتی‌ای که پیشِ‌روی مردم گذاشته شد در کنار حضور نیروهای امیدآفرین در جامعه و وجود فضا برای فعالیت، موجب شد که به‌رغم تصورات قبلی و تبلیغات منفی و شدید بیگانگان و افراد ایرانی آن‌سوی مرزها، مردم با شوق و رغبت فراوان وارد عرصه شوند و دو انتخابات پرشور را رقم بزنند؛ این‌ها مظهر استقلال سیاسی کشور بود، ولی قدر آنها دانسته نشد.
در انتخابات اخیر نیز همان‌گونه که مقام‌رهبری فرمودند، از یک سال پیش توپخانه تبلیغاتی نیروها و رسانه‌های خارج از کشور علیه مشارکت انتخاباتی فعال بودند، ولی دریغ از کوچکترین تاثیر. با قاطعیت می‌توان گفت که فعالیت‌های آنان اگر نگوییم صفر ولی تاثیر آن در همین اندازه‌ها بود و این ناشی از استقلال فکری مردم ایران است که خودشان به ماجرا نگاه می‌کنند و تصمیم می‌گیرند.
تردیدی نباید داشت که حتی اگر آنان به سود مشارکت نیز تبلیغات می‌کردند، نتیجه چندان تغییر معناداری نمی‌کرد. آنچه که موجب کاهش مشارکت شد و هنوز ابعاد آن به‌خوبی روشن و تشریح نشده است، نه ناشی از تبلیغات سوء فرامرزی بلکه ناشی از عملکردهای درونی جامعه خودمان است. به همین علت می‌توان افق روشنی را دید که اصلاح امور کشور مستقل از اراده بیگانگان و از داخل می‌گذرد. هیچ اهمیتی به تبلیغات و مواضع کشورها و نیروهای ایرانی خارج از کشور ندهید. ملت ایران از نظر سیاسی مستقل است و استقلال خود را در تصمیمات درست و آگاهانه خود بروز می‌دهد.
در سال۱۳۹۲ و سپس ۱۳۹۶ مهمترین و پرشورترین انتخابات برگزار شد. چرا؟ پاسخ روشن است.
بسته انتخاباتی‌ای که پیشِ‌روی مردم گذاشته شد در کنار حضور نیروهای امیدآفرین در جامعه و وجود فضا برای فعالیت، موجب شد که به‌رغم تصورات قبلی و تبلیغات منفی و شدید بیگانگان و افراد ایرانی آن‌سوی مرزها، مردم با شوق و رغبت فراوان وارد عرصه شوند و دو انتخابات پرشور را رقم بزنند؛ این‌ها مظهر استقلال سیاسی کشور بود، ولی قدر آنها دانسته نشد.
در انتخابات اخیر نیز همان‌گونه که مقام‌رهبری فرمودند، از یک سال پیش توپخانه تبلیغاتی نیروها و رسانه‌های خارج از کشور علیه مشارکت انتخاباتی فعال بودند، ولی دریغ از کوچکترین تاثیر. با قاطعیت می‌توان گفت که فعالیت‌های آنان اگر نگوییم صفر ولی تاثیر آن در همین اندازه‌ها بود و این ناشی از استقلال فکری مردم ایران است که خودشان به ماجرا نگاه می‌کنند و تصمیم می‌گیرند.
تردیدی نباید داشت که حتی اگر آنان به سود مشارکت نیز تبلیغات می‌کردند، نتیجه چندان تغییر معناداری نمی‌کرد. آنچه که موجب کاهش مشارکت شد و هنوز ابعاد آن به‌خوبی روشن و تشریح نشده است، نه ناشی از تبلیغات سوء فرامرزی بلکه ناشی از عملکردهای درونی جامعه خودمان است. به همین علت می‌توان افق روشنی را دید که اصلاح امور کشور مستقل از اراده بیگانگان و از داخل می‌گذرد. هیچ اهمیتی به تبلیغات و مواضع کشورها و نیروهای ایرانی خارج از کشور ندهید. ملت ایران از نظر سیاسی مستقل است و استقلال خود را در تصمیمات درست و آگاهانه خود بروز می‌دهد.
