گروه سیاسی: روزنامه جمهوری اسلامی از نگرانی هایی که در آغاز ریاست جمهوری مسعود پزشکیان وجود دارد مطلبی منتشر کرد.
این روزنامه نوشت: بعد از سه سال دولت اصولگرا و حاکمیت یکدست و خالص ساز که از نظر خود به نحو شایسته و ایده آل همه برنامه‌های خود را با هماهنگی همه ارکان قدرت به پیش برد و باز از نظر خود نتایج عالی را نیز نصیب خود کرد، در یک واقعه ناخواسته و ناگوار خود را در معرض قضاوت مردم قرار داد و با حضور یک نماینده از تفکر رقیب و چندین نماینده از تفکر همراه خود و در یک مسابقه نابرابر و هجمه سنگین، نتوانست رای اکثریت رای دهندگان را بدست آورد.
لذا پیروزی دکتر مسعود پزشکیان در این انتخابات نفس‌گیر ریاست جمهوری چهاردهم بسیار دلچسب و دارای پیامی عمیق بود و موجبات خرسندی اکثریت مردم ایران را فراهم نمود و با این نتیجه، کام همه دوستداران این مرز و بوم شیرین و کام براندازان تلخ گشت و بار دیگر وجهه جمهوریت نظام قد علم کرد.
امّا نباید فراموش کرد که با وجود فضای نسبتاً رقابتی، در دوره اول انتخابات متأسفانه ۶۰ درصد حائزین شرایط رای دادن همچنان با اعتقاد به‌عدم تأثیرگذاری در حکمرانی حاضر به حضور در پای صندوق‌های رای نشدند. در مرحله دوم نیز با تلاش صورت گرفته حدود ۱۰ درصد از بخش نا امید و مردد وارد گود شدند و البته تأثیر خود را نیز گذاشتند و کار را تمام کردند.
مسلم است که پیام ۶۰ درصد ناراضی در دور اول و بخش زیادی از ۲۰ درصد رای دهنده به ریاست جمهور منتخب در دور اول، امید به تغییر در سیاست‌ها و روندها بوده است و حال با این امید، توام با نگرانی به آینده می‌نگرند و قطعاً اگر ریاست جمهور منتخب بتواند مطابق مواضع اعلام شده خود و خواست اکثریت جامعه تغییرات را دنبال نماید رابطه ملت و حاکمیت بسیار بیشتر از شرایط فعلی ترمیم خواهد شد.
در این بحبوحه امیدواری مهمتر این است که ۲۰ درصد شکست خورده در رقابت نیز پیام اکثریت جامعه را گرفته باشند و با تغییرات مد نظر جامعه همراهی نمایند. امّا اگر این ۲۰ درصد که متأسفانه بخش مهمی از آن‌ها در قالب‌های سخت قدرت حضوری فعال دارند با توجیهاتی بخواهند این انتخاب را تصادفی و یا اشتباه قاطبه مردم قلمداد کنند درد سرها و مشکلات و سنگ اندازی‌ها مانند آنچه که در دولت‌های خاتمی و روحانی شاهدش بودیم مجدداً شروع می‌شوند و اخلال در کارهای دولت منتخب سرلوحه کار آنان قرار می‌گیرد؟
امّا دل نگرانی‌ها چیست که در ذهن‌ها سو سو می‌زنند و مسیر دولت منتخب را مبهم می‌کنند.
– آیا کفن‌پوشان دوباره برای اخلال در کار دولت منتخب فعال خواهند شد؟
– آیا کارشکنی مجلس و سایر نهادهای حاکمیتی در کار ریاست جمهوری شروع خواهد شد؟
– آیا صدا و سیمای جمهوری اسلامی مانند سوابق گذشته خود با توجیه آزادی بیان بمباران خود را بر ریاست جمهوری شروع خواهد کرد؟
– آیا نهادهای مقدس نماز جمعه و ائمه محترم جمعه جبهه گیری و تقابل را شروع خواهند کرد؟
– آیا نهادهای نظامی از درِ همکاری و همراهی با سیاستهای دولت گام‌های خود را تنظیم خواهند کرد؟
– آیا مردم باز هم متقاعد می‌شوند که دولت منتخب غیر همراه با ۲۰ درصد جناح مقابل تنها یک تدارکاتچی خواهد بود؟
می‌بینید که کام شیرین است و بهتر از این نمی‌شود امّا این کام شیرین وقتی استمرار می‌یابد که ببینند سایر نهادهای حاضر در حاکمیت پیام این انتخاب را گرفته باشند و به تغییرات به دیده مثبت می‌نگرند. اعلام این همراهی و همدلی با مردم باید از هم‌اکنون شروع شود تا هسته‌های مشکوک تندرو و تمامیت خواه از نقشه چینی برای دولت منتخب نا امید شده و عرصه بر آن‌ها تنگ شود.
مطمئن باشید اگر این بار، امید مردم رای دهنده به تغییر، در عمل به نتیجه مطلوب خود نرسد و کارشکنی‌ها آغاز شوند و به عبارتی امید مردم به نا امیدی تبدیل شود شاهد قهری آشتی ناپذیر ازسوی مردمی خواهیم بود که اکنون دل به دریا زده و با اطمینان و یا تردید وارد عرصه انتخاب شدند.
انتظار از دستگاههای حاکمیتی زیاد نیست خیلی ساده شرایطی را در اختیار قرار دهید که دولت مرحوم رئیسی از آن بهره‌مند بود. این حق، بسیار طبیعی است و اگر دل در گرو این نظام مقدس دارید زیاده خواهی تلقی نکنید. اجازه دهید پشتوانه اکثریت جامعه به عنوان حامیان نظام مجدداً تکیه گاه حکمرانی جمهوری اسلامی گردد.
این روزنامه نوشت: بعد از سه سال دولت اصولگرا و حاکمیت یکدست و خالص ساز که از نظر خود به نحو شایسته و ایده آل همه برنامه‌های خود را با هماهنگی همه ارکان قدرت به پیش برد و باز از نظر خود نتایج عالی را نیز نصیب خود کرد، در یک واقعه ناخواسته و ناگوار خود را در معرض قضاوت مردم قرار داد و با حضور یک نماینده از تفکر رقیب و چندین نماینده از تفکر همراه خود و در یک مسابقه نابرابر و هجمه سنگین، نتوانست رای اکثریت رای دهندگان را بدست آورد.
لذا پیروزی دکتر مسعود پزشکیان در این انتخابات نفس‌گیر ریاست جمهوری چهاردهم بسیار دلچسب و دارای پیامی عمیق بود و موجبات خرسندی اکثریت مردم ایران را فراهم نمود و با این نتیجه، کام همه دوستداران این مرز و بوم شیرین و کام براندازان تلخ گشت و بار دیگر وجهه جمهوریت نظام قد علم کرد.
امّا نباید فراموش کرد که با وجود فضای نسبتاً رقابتی، در دوره اول انتخابات متأسفانه ۶۰ درصد حائزین شرایط رای دادن همچنان با اعتقاد به‌عدم تأثیرگذاری در حکمرانی حاضر به حضور در پای صندوق‌های رای نشدند. در مرحله دوم نیز با تلاش صورت گرفته حدود ۱۰ درصد از بخش نا امید و مردد وارد گود شدند و البته تأثیر خود را نیز گذاشتند و کار را تمام کردند.
مسلم است که پیام ۶۰ درصد ناراضی در دور اول و بخش زیادی از ۲۰ درصد رای دهنده به ریاست جمهور منتخب در دور اول، امید به تغییر در سیاست‌ها و روندها بوده است و حال با این امید، توام با نگرانی به آینده می‌نگرند و قطعاً اگر ریاست جمهور منتخب بتواند مطابق مواضع اعلام شده خود و خواست اکثریت جامعه تغییرات را دنبال نماید رابطه ملت و حاکمیت بسیار بیشتر از شرایط فعلی ترمیم خواهد شد.
در این بحبوحه امیدواری مهمتر این است که ۲۰ درصد شکست خورده در رقابت نیز پیام اکثریت جامعه را گرفته باشند و با تغییرات مد نظر جامعه همراهی نمایند. امّا اگر این ۲۰ درصد که متأسفانه بخش مهمی از آن‌ها در قالب‌های سخت قدرت حضوری فعال دارند با توجیهاتی بخواهند این انتخاب را تصادفی و یا اشتباه قاطبه مردم قلمداد کنند درد سرها و مشکلات و سنگ اندازی‌ها مانند آنچه که در دولت‌های خاتمی و روحانی شاهدش بودیم مجدداً شروع می‌شوند و اخلال در کارهای دولت منتخب سرلوحه کار آنان قرار می‌گیرد؟
امّا دل نگرانی‌ها چیست که در ذهن‌ها سو سو می‌زنند و مسیر دولت منتخب را مبهم می‌کنند.
– آیا کفن‌پوشان دوباره برای اخلال در کار دولت منتخب فعال خواهند شد؟
– آیا کارشکنی مجلس و سایر نهادهای حاکمیتی در کار ریاست جمهوری شروع خواهد شد؟
– آیا صدا و سیمای جمهوری اسلامی مانند سوابق گذشته خود با توجیه آزادی بیان بمباران خود را بر ریاست جمهوری شروع خواهد کرد؟
– آیا نهادهای مقدس نماز جمعه و ائمه محترم جمعه جبهه گیری و تقابل را شروع خواهند کرد؟
– آیا نهادهای نظامی از درِ همکاری و همراهی با سیاستهای دولت گام‌های خود را تنظیم خواهند کرد؟
– آیا مردم باز هم متقاعد می‌شوند که دولت منتخب غیر همراه با ۲۰ درصد جناح مقابل تنها یک تدارکاتچی خواهد بود؟
می‌بینید که کام شیرین است و بهتر از این نمی‌شود امّا این کام شیرین وقتی استمرار می‌یابد که ببینند سایر نهادهای حاضر در حاکمیت پیام این انتخاب را گرفته باشند و به تغییرات به دیده مثبت می‌نگرند. اعلام این همراهی و همدلی با مردم باید از هم‌اکنون شروع شود تا هسته‌های مشکوک تندرو و تمامیت خواه از نقشه چینی برای دولت منتخب نا امید شده و عرصه بر آن‌ها تنگ شود.
مطمئن باشید اگر این بار، امید مردم رای دهنده به تغییر، در عمل به نتیجه مطلوب خود نرسد و کارشکنی‌ها آغاز شوند و به عبارتی امید مردم به نا امیدی تبدیل شود شاهد قهری آشتی ناپذیر ازسوی مردمی خواهیم بود که اکنون دل به دریا زده و با اطمینان و یا تردید وارد عرصه انتخاب شدند.
انتظار از دستگاههای حاکمیتی زیاد نیست خیلی ساده شرایطی را در اختیار قرار دهید که دولت مرحوم رئیسی از آن بهره‌مند بود. این حق، بسیار طبیعی است و اگر دل در گرو این نظام مقدس دارید زیاده خواهی تلقی نکنید. اجازه دهید پشتوانه اکثریت جامعه به عنوان حامیان نظام مجدداً تکیه گاه حکمرانی جمهوری اسلامی گردد.
