گروه سیاسی: خصومت صدا و سیما با رییس جمهور پزشکیان قابل پیش‌بینی بود و در برنامه‌ای با اجرای جعفر خسروی عیان و عریان شده است.
سایت عصرایران، این که گلستانی نامی به عنوان میهمان یا کارشناس برنامه بگوید “روی‌مان نمی‌شود بگوییم ایشان رییس جمهورمان است” و از ملت‌های عرب‌زبان عذرخواهی کند و و مجری هم بعد از آن تفسیر کند منظورتان این است که “شرم‌مان می‌آید” یک اتفاق ساده نیست به چند دلیل:
نخست چون مجری بر خلاف ظاهر آراسته به ادب نیست و این را شخصا در دهۀ ۹۰ که او تازه از مشهد به تهران منتقل شده بود و اجرای برنامه‌هایی را در رادیو اینترنتی ایران‌صدا بر عهده داشتم و در یکی دو گفتگو در محوطۀ جام‌جم دریافتم. البته حس خود او این است که آدم بامزه‌ای است.
دوم کلمه “شرم” را آن شخص بر زبان نیاورده بود و مجری موصوف تفسیر کرد. “روی‌مان نمی‌شود” به قباحت و وقاحت “شرم‌مان می‌آید” نیست.
سوم این که آیا در همین صدا وسیما اجازه می‌دهند چنین تعابیری دربارۀ دیگر کار به‌دستان و من‌جمله رییس همین صدا وسیما به کار برود یا نه؟ اگر آری اشکال ندارد.
چهارم این که توضیح بعدی هم مشکلی را حل نکرد. مجری بی‌ادب گفت نه به خاطر ۱۶ میلیون رأی که به سبب حمایت رهبری و آرزوی موفقیت برای دولت نباید آن تعبیر به کاربرده می‌شد و اگر تکرار کنند میکرفون‌شان قطع می‌شود.
به این مجری باید گفت شما کارمند صدا وسیما هستید و رییس دولت رییس همه کارمندان. به شما یاد نداده‌اند که مرئوس باید به رییس احترام بگذارد؟ نمی‌دانید که صدا وسیما رسانۀ خصوصی نیست و بودجه ۲۴ هزار میلیارد تومانی آن را دولت تأمین می‌کند و نمی‌دانید رییس جمهوری عالی‌ترین مقام رسمی کشور بعد از رهبری است؟ اگر در شبکه‌ای با پول خودتان اجرا کنید حرفی نیست، ولی در صدا وسیما نمی‌توانید. البته می‌توانید، ولی اخلاقی و حرفهای نیست.
حال باید پرسید پزشکیان با این صدا و سیما نه به خاطر خودش که به سبب چوب‌هایی که لای چرخ دولت می‌خواهد بگذارد چه باید بکند؟
یک. رییس جمهور می‌تواند صدا و سیما را تحریم کند و هر جا دوربین‌شان بود و او حضور داشت بخواهد بیرون بروند و در برنامه‌های گفت‌وگوی صدا وسیما هم شرکت نکند و دلیل این غیبت را هم اعلام کند.
دو. می‌تواند رییس صدا وسیما را به جلسات هیأت دولت راه ندهد. رییس صدا و سیما و رییس کل بانک مرکزی و شهردار تهران عضو کابینه نیستند و عرفا در جلسات شرکت می‌کنند.
سه. می‌تواند موضوع را در جلسه سران قوا در میان بگذارد. خوش‌بختانه روزنامۀ منسوب به آقای قالیباف موضع مناسبی در قبال اهانت صدا وسیما اتخاذ کرده و با روحیاتی که از رییس قوه قضاییه سراغ داریم هرگز با اهانت به رییس جمهوری موافق نیست.
چهار. رسانه‌های دولت می‌توانند علیه صدا و سیما موضع بگیرند، ولی فضا دوقطبی می‌شود و با توصیه‌های رهبری و دأب خود پزشکیان سازگار نیست. اما تا جایی که فضا را دوقطبی نکند شاید به عنوان راهکار موقت قابل بررسی باشد.
پنج. رییس جمهور می‌تواند در شورا‌هایی که سعید جلیلی حضور دارد از او بخواهد حساب خود را از این روند جا کند. چون انتصاب رییس دفتر او به ریاست شبکۀ خبر و حضور برادر او در جایگاه مرد شماره دو سازمان این ذهنیت را ایجاد کرده که این رفتار از دولت سایه آب می‌خورد وگرنه جعفر خسروی در این اندازه‌ها نیست.
شش. دست صدا وسیما البته به لحاظ بودجه هم زیر ساطور دولت است، ولی چون انحصاری است و خود را در خط مقدم مقابله با تهاجم رسانه‌های خارجی معرفی می‌کنند تحریم بودجه‌ای شاید امکان‌پذیر نباشد.
جان کلام این که: مسعود پزشکیان به عنوان رییس جمهوری ایران نمی‌تواند و نباید با این روند کنار آید. نه به خاطر شخص خودش که به سبب آن که قرار است صدای بی‌صدایان باشد و نباید تسلیم صدای اقلیت شود. صدا و سیمای ایران خواست و آرزوی ۶۰ میلیون ایرانی از ۸۵ میلیون نفر را نمایندگی نمی‌کند که اگر می‌کرد مردم به توصیه‌های آن عمل می‌کردند و اوقات فراغت خود را با سریال‌های کسالت‌بار آن -که شباهتی به زندگی واقعی مردم ایران ندارد پر می‌کردند- و اگر نمایندگی می‌کرد شبیه ۸۰ درصد مردم بود نه ۲۰ درصد ایرانیان.
اگر واقعا رسانه ملی است باید مطابق خواست ۸۰ درصد مردم ایران (آنان که رأی ندادند و آنان که پزشکیان را برگزیدند) عمل کند نه ۲۰ درصد که به رقیب او گرایش دارند. اگر هم ارگان جبهه پایداری است چرا از دولت بودجه می‌گیرد؟
اگر در راستای آزادی بیان این اتفاق افتاده است چرا تنها امکان انتقاد از رییس جمهوری وجود دارد آن هم وقتی رییس جمهوری از طیف خودشان نیست؟
شتر سواری دولا دولا نمی‌شود و عجالتا بهترین راهکار بی اعتنایی پزشکیان به دوربین صدا و سیما و پاسخ ندادن به آن تا اصلاح رویه است.
قاعدتا چنین تصمیمی به سخن‌گوی دولت هم باید تسری یابد.
راهکار دیگر البته ایجاد شبکۀ دولت است، چون در قانون اساسی آمده رادیو و تلویزیون، دولتی است و یک‌جا از صدا وسیما نام برده و جای دیگر از رادیو و تلویزیون. (تفسیر موسع و در واقع وارونه سازی اصل ۴۴ شامل بانک و بیمه و کشتی شد، ولی رسانه صوت و تصویر انحصارری ماند!)
دست کم می‌تواند لایحۀ آن را به مجلس ارایه کند تا همه بدانند صدا وسیما ارگان دولت نیست.
سایت عصرایران، این که گلستانی نامی به عنوان میهمان یا کارشناس برنامه بگوید “روی‌مان نمی‌شود بگوییم ایشان رییس جمهورمان است” و از ملت‌های عرب‌زبان عذرخواهی کند و و مجری هم بعد از آن تفسیر کند منظورتان این است که “شرم‌مان می‌آید” یک اتفاق ساده نیست به چند دلیل:
نخست چون مجری بر خلاف ظاهر آراسته به ادب نیست و این را شخصا در دهۀ ۹۰ که او تازه از مشهد به تهران منتقل شده بود و اجرای برنامه‌هایی را در رادیو اینترنتی ایران‌صدا بر عهده داشتم و در یکی دو گفتگو در محوطۀ جام‌جم دریافتم. البته حس خود او این است که آدم بامزه‌ای است.
دوم کلمه “شرم” را آن شخص بر زبان نیاورده بود و مجری موصوف تفسیر کرد. “روی‌مان نمی‌شود” به قباحت و وقاحت “شرم‌مان می‌آید” نیست.
سوم این که آیا در همین صدا وسیما اجازه می‌دهند چنین تعابیری دربارۀ دیگر کار به‌دستان و من‌جمله رییس همین صدا وسیما به کار برود یا نه؟ اگر آری اشکال ندارد.
چهارم این که توضیح بعدی هم مشکلی را حل نکرد. مجری بی‌ادب گفت نه به خاطر ۱۶ میلیون رأی که به سبب حمایت رهبری و آرزوی موفقیت برای دولت نباید آن تعبیر به کاربرده می‌شد و اگر تکرار کنند میکرفون‌شان قطع می‌شود.
به این مجری باید گفت شما کارمند صدا وسیما هستید و رییس دولت رییس همه کارمندان. به شما یاد نداده‌اند که مرئوس باید به رییس احترام بگذارد؟ نمی‌دانید که صدا وسیما رسانۀ خصوصی نیست و بودجه ۲۴ هزار میلیارد تومانی آن را دولت تأمین می‌کند و نمی‌دانید رییس جمهوری عالی‌ترین مقام رسمی کشور بعد از رهبری است؟ اگر در شبکه‌ای با پول خودتان اجرا کنید حرفی نیست، ولی در صدا وسیما نمی‌توانید. البته می‌توانید، ولی اخلاقی و حرفهای نیست.
حال باید پرسید پزشکیان با این صدا و سیما نه به خاطر خودش که به سبب چوب‌هایی که لای چرخ دولت می‌خواهد بگذارد چه باید بکند؟
یک. رییس جمهور می‌تواند صدا و سیما را تحریم کند و هر جا دوربین‌شان بود و او حضور داشت بخواهد بیرون بروند و در برنامه‌های گفت‌وگوی صدا وسیما هم شرکت نکند و دلیل این غیبت را هم اعلام کند.
دو. می‌تواند رییس صدا وسیما را به جلسات هیأت دولت راه ندهد. رییس صدا و سیما و رییس کل بانک مرکزی و شهردار تهران عضو کابینه نیستند و عرفا در جلسات شرکت می‌کنند.
سه. می‌تواند موضوع را در جلسه سران قوا در میان بگذارد. خوش‌بختانه روزنامۀ منسوب به آقای قالیباف موضع مناسبی در قبال اهانت صدا وسیما اتخاذ کرده و با روحیاتی که از رییس قوه قضاییه سراغ داریم هرگز با اهانت به رییس جمهوری موافق نیست.
چهار. رسانه‌های دولت می‌توانند علیه صدا و سیما موضع بگیرند، ولی فضا دوقطبی می‌شود و با توصیه‌های رهبری و دأب خود پزشکیان سازگار نیست. اما تا جایی که فضا را دوقطبی نکند شاید به عنوان راهکار موقت قابل بررسی باشد.
پنج. رییس جمهور می‌تواند در شورا‌هایی که سعید جلیلی حضور دارد از او بخواهد حساب خود را از این روند جا کند. چون انتصاب رییس دفتر او به ریاست شبکۀ خبر و حضور برادر او در جایگاه مرد شماره دو سازمان این ذهنیت را ایجاد کرده که این رفتار از دولت سایه آب می‌خورد وگرنه جعفر خسروی در این اندازه‌ها نیست.
شش. دست صدا وسیما البته به لحاظ بودجه هم زیر ساطور دولت است، ولی چون انحصاری است و خود را در خط مقدم مقابله با تهاجم رسانه‌های خارجی معرفی می‌کنند تحریم بودجه‌ای شاید امکان‌پذیر نباشد.
جان کلام این که: مسعود پزشکیان به عنوان رییس جمهوری ایران نمی‌تواند و نباید با این روند کنار آید. نه به خاطر شخص خودش که به سبب آن که قرار است صدای بی‌صدایان باشد و نباید تسلیم صدای اقلیت شود. صدا و سیمای ایران خواست و آرزوی ۶۰ میلیون ایرانی از ۸۵ میلیون نفر را نمایندگی نمی‌کند که اگر می‌کرد مردم به توصیه‌های آن عمل می‌کردند و اوقات فراغت خود را با سریال‌های کسالت‌بار آن -که شباهتی به زندگی واقعی مردم ایران ندارد پر می‌کردند- و اگر نمایندگی می‌کرد شبیه ۸۰ درصد مردم بود نه ۲۰ درصد ایرانیان.
اگر واقعا رسانه ملی است باید مطابق خواست ۸۰ درصد مردم ایران (آنان که رأی ندادند و آنان که پزشکیان را برگزیدند) عمل کند نه ۲۰ درصد که به رقیب او گرایش دارند. اگر هم ارگان جبهه پایداری است چرا از دولت بودجه می‌گیرد؟
اگر در راستای آزادی بیان این اتفاق افتاده است چرا تنها امکان انتقاد از رییس جمهوری وجود دارد آن هم وقتی رییس جمهوری از طیف خودشان نیست؟
شتر سواری دولا دولا نمی‌شود و عجالتا بهترین راهکار بی اعتنایی پزشکیان به دوربین صدا و سیما و پاسخ ندادن به آن تا اصلاح رویه است.
قاعدتا چنین تصمیمی به سخن‌گوی دولت هم باید تسری یابد.
راهکار دیگر البته ایجاد شبکۀ دولت است، چون در قانون اساسی آمده رادیو و تلویزیون، دولتی است و یک‌جا از صدا وسیما نام برده و جای دیگر از رادیو و تلویزیون. (تفسیر موسع و در واقع وارونه سازی اصل ۴۴ شامل بانک و بیمه و کشتی شد، ولی رسانه صوت و تصویر انحصارری ماند!)
دست کم می‌تواند لایحۀ آن را به مجلس ارایه کند تا همه بدانند صدا وسیما ارگان دولت نیست.
