بازیگران برجسته هالیوودی که هرگز کلاس بازیگری نرفته اند

«تابناک با تو»؛ همه ی بازیگران بزرگ سینما تجربه ی حضور و آموزش در کلاس های بازیگری را نداشته اند. شارلیز ترون ابتدا قصد داشت بالرین شود و در جریان جر و بحث با یک کارمند بانک بود که کشف و بعد به او پیشنهاد بازیگری شد. خواکین فینیکس بعد از یک اجرای خیابانی برای کمک مالی به خانواده اش بود که دست آخر سر از هالیوود درآورد. بسیاری از دیگر بازیگران برجسته ی سینما هم به خاطر استعداد ذاتی شان توانستند به جایگاه بالایی در هالیوود برسند. در ادامه درباره ی تعدادی از این بازیگران هالیوودی صحبت خواهیم کرد. ماجرای آن ها ثابت می کند برای تبدیل شدن به یک ستاره ی هالیوودی همیشه هم به کلاس بازیگری نیاز نیست.
تام کروز

تام شیفته ی فیلم و سینما بود و یک بار هم در یک نمایش بازی کرد که زندگی او را برای همیشه تغییر داد. او به نیویورک رفت تا بازیگر شود و شش ماه بعد موفق شد در فیلمی به نام «شیپور خاموشی» (Taps) بازی کند. در سال ۱۹۹۰ او به یکی از پردرآمدترین بازیگران مرد دنیا تبدیل شد.
جیم کری

جیم کری در شرایط بسیار خاصی بزرگ شد. وقتی نوجوان بود به همراه خانواده اش در یک ماشین ون زندگی می کرد و از آن زمان همیشه رویای داشتن یک زندگی موفق را در سر می پروراند. او در ۱۶ سالگی ترک تحصیل کرد تا در تأمین معاش، کمک حال خانواده اش شود و بعدها برای نقش های کوچک زیادی تست بازیگری داد. او در نهایت موفق شد در یک سریال تلویزیونی به نام In Living Color بازی کند و از همین جا بود که او قدم در راه پیشرفت گذاشت. کری از آن زمان در نقش های بزرگ زیادی بازی کرده و هرگز حتی یک سنت هم خرج کلاس های بازیگری نکرده.
مگ رایان

مگ رایان در نیویورک به کار خبرنگاری مشغول بود که شروع به تست دادن برای بازی در آگهی های تبلیغاتی و سریال های تلویزیونی کرد. او در نهایت موفق شد در تبلیغات چند برند معروف بازی کند. با پیشرفت در کار بازیگری، رایان دانشگاه را یک ترم زودتر رها کرد تا در یک فیلم بلند بازی کند. او هرگز هیچ آموزش رسمی ای برای بازیگری ندیده.
کامرون دیاز

یک بار در جایی یک عکاس مشهور به نام جف دوناس از دیاز پرسیده بود که ایجنتش کیست و او در جواب گفته بود ایجنتی ندارد. دوناس کارت ویزیتش را به دیاز داده بود و به او گفته بود وقتی یک ایجنت برای خودش پیدا کرد با او تماس بگیرد. کامرون دیاز به مدل آژانس مدلینگ اِلیت تبدیل شد و بعد از آن بازی در نقش های کوچک را هم شروع کرد. چهار سال بعد او توانست نقش بسیار خوبی در فیلم «ماسک» (The Mask) بگیرد.
جانی دپ

دپ به کالیفرنیا نقل مکان کرد تا به یک موزیسین تبدیل شود. او ابتدا به عنوان یک بازاریاب تلفنی که کارش فروش خودکار از طریق تلفن بود مشغول به کار شد. در همان زمان دوستش، نیکلاس کیج، او را به ایجنت خودش معرفی کرد. بعدها دپ توانست در فیلم «کابوس در خیابان الم» (A Nightmare on Elm Street) بازی کند. او هرگز آموزش رسمی بازیگری ندیده.
خواکین فینیکس

فینیکس هم بازیگر بوده، هم تهیه کننده و هم موزیسین. او و خواهر و برادرهایش در خیابان ها اجرا می کردند تا به خانواده ی خود کمک مالی کنند. در همان زمان بود که توجه یک ایجنت بازیگری (کسی که کار او انتخاب بازیگر و پیشنهاد او به کارگردان ها یا استودیوهای فیلمسازی است) به نام آیریس برتون به آن ها جلب شد. به کمک برتون آن ها توانستند در آگهی های تبلیغاتی و سریال های تلویزیونی بازی کنند. خواکین بعد از مرگ برادرش، ریور، مدتی از کار بازیگری فاصله گرفت.
بازگشت او به دنیای بازیگری با بازی در فیلم های پرفروش زیادی همراه شد. او یک جایزه ی اسکار و بسیاری جوایز ارزشمند دیگر هم دریافت کرده.
کریستین بیل

بیل ۱۶ ساله بود که ترک تحصیل کرد و با بازی در آگهی های تبلیغاتی کار خود را شروع کرد و از همینجا بود که به دنیای سینما راه پیدا کرد. او به بازی خارق العاده اش در نقش «بتمن» در فیلم های «شوالیه تاریکی» (Dark Knight) شهرت دارد اما او به خاطر سبک متد اکتینگی در همه ی نقش هایش دارد هم مشهور است. او این توانایی را دارد که با ایجاد تغییرات شدید در خود، نقشش را به بهترین شکل ایفا کند.
راسل کرو

کرو با بازی در نقش «ماکسیموس» در فیلم «گلادیاتور» (Gladiator) بود که به شهرت رسید، نقشی که یک جایزه اسکار هم برای او به ارمغان آورد. او اولین نقشش را از طریق روابط خانوادگی اش توانست به دست آورد. کرو در ۱۶ سالگی ترک تحصیل کرده بود تا به دنبال بازیگری رود. راسل کرو خود را وقف نقش هایش می کند و این ویژگی سبب شده او را در فیلم های بسیار خوبی مثل «گلادیاتور»، «ذهن زیبا» (A Beautiful Mind) و بسیاری دیگر ببینیم.
جنیفر لارنس

جنیفر پدر و مادرش را مجاب کرد که یک ایجنت برای او در نیویورک پیدا کنند تا از این طریق بتواند کار بازیگری را شروع کند. اولین نقش او در یک سریال کمدی به نام «شوی بیل انگوال» (The Bill Engvall Show) بود. لارنس رفته رفته راه خود را در دنیای سینما باز کرد و توانست در فیلم هایی مثل «بازی های مرگبار» (The Hunger Games)، «مردان ایکس» (X-Men) و بسیاری دیگر بازی کند.
بن کینگزلی

کینگزلی اولین نقشش را در ۲۳ سالگی بازی کرد و بعد از آن، ۱۵ سال به بازی در تئاتر مشغول بود. او حتی نقش های بزرگ زیادی را رد کرده. اولین فیلم او، Fear Is The Key در سال ۱۹۷۲ اکران شد و بعد از آن او در سال ۱۹۸۲ در نقش «گاندی» ظاهر شد که یک جایزه اسکار برای او به ارمغان آورد. او یک بازیگر خودآموخته است.
چنینگ تیتوم

وقتی تیتوم دانشگاه را رها کرد، به عنوان یک کارگر ساختمان، رقصنده، فروشنده و کارگزار وام مکن مشغول به کار شد. تیتوم را یک آژانس مدلینگ در خیابان های شهر میامی آمریکا کشف کرد و دست آخر به مدل آگهی های تبلیغاتی بسیاری از برندهای مشهور تبدیل شد. بعد از آن او به کار در آگهی های تبلیغاتی و فیلم ها ادامه داد و در نهایت به ستاره ای که امروز می بینیم تبدیل شد.
شارلیز ترون

ترون کار مدلینگ را از ۱۶ سالگی آغاز کرد و بعد از آن رقصندگی باله را هم پی گرفت. بعد از وارد شدن چند جراحت به زانوهایش، ترون همه چیز را رها کرد و به لس آنجلس نقل مکان کرد تا به دنبال کار بازیگری رود. ترون برای گرفتن پول به یک بانک رفته بود که با یکی از کارمندان آنجا به خاطر امتناع او از نقد کردن چکش بحثش شد. یکی از مدیران هالیوود در آنجا شارلیز را کشف و او را وارد کار بازیگری کرد.
هنری کویل

کویل در دوران مدرسه علاقه ی زیادی به بازی در تئاتر داشت. او سیاهی لشگر نمایش های مدرسه ی شبانه روزی اش بود. کویل یکی از اولین نقش هایش را زمانی توانست بگیرد که گروه انتخاب بازیگر یک فیلم به نام «کنت مونت کریستو» (The Count of Monte Cristo) به مدرسه ی او آمده بودند. آن ها چنان تحت تأثیر کویل قرار گرفتند که او را برای بازی در این فیلم انتخاب کردند.
متیو مک کانهی

مک کانهی مشغول تحصیل در رشته ی حقوق در دانشگاه تگزاس بود که به کتابی به نام «بزرگ ترین فروشنده دنیا» (The Greatest Salesman in the World) نوشته ی اگ ماندینو برخورد. این کتاب زندگی مک کانهی را زیر و رو کرد و سبب شد او تصمیم بگیرد به دنبال بازیگری رود. او کار بازیگری را با بازی در آگهی های تبلیغاتی و فیلم های دانشجویی شروع کرد. ملاقات با ریچارد لینکلیتر، کارگردان آمریکایی سبب شد او مک کانهی را برای بازی در فیلمش «مات و مبهوت» (Dazed and Confused) انتخاب کند. تعجبی ندارد که او مک کانهی را برای این نقش انتخاب کرد.
ناتالی پورتمن

پورتمن ۱۱ ساله در یک پیتزا فروشی مشغول به کار بود که نماینده ی برند مشهور رولون توانست او را متقاعد کند به دنبال کار مدلینگ رود. اما مدلینگ برای پورتمن کار خسته کننده ای بود و او تصمیم گرفت به جایش به دنبال بازیگری رود. بعد از آن، او در کمپ هنرهای نمایشی یوزدن ثبت نام کرد و از آنجا بود که او برای بسیار از پروژه های سینمایی انتخاب شد. پورتمن برای تبدیل شدن به بازیگر فوق العاده ای که حالا هست نیازی به آموزش رسمی نداشت.
هیث لجر

لجر در ۱۷ سالگی ترک تحصیل کرد تا به دنبال بازیگری رود. او به همراه بهترین دوستش، ترور دی کارلو، تا شهر سیدنی رانندگی کرد تا در آنجا کار بازیگری را شروع کند. اولین تجربه ی بازیگری او نقش کوچکی در یک سریال تلویزیونی به Clowning Around بود. او بعد از بازی در فیلم «ده چیز درباره تو که ازشان متنفرم» (۱۰ Things I Hate About You) رفته رفته به چهره ی شناخته شده ای تبدیل شد و بعد از آن، بهترین بازی اش را در نقش «جوکر» در فیلم «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) ارائه کرد. لجر دیگر شکی باقی نمی گذارد که برای بازیگر شدن نیازی به آموزش نیست.
منبع: روزیاتو