سامانتا پاور در مقاله‌ای در مجله پولیتیکو نوشت: اول این‌که اگرایالات متحده این توافق نامه را رد کند، ما فوراً خودمان را از کشورهایی که حدود دو سال در کنار آمریکا به زحمت مشغول تنظیم سخت‌ترین شروط بودند، جدا خواهیم کرد.
وی با اشاره به این‌که «مجموعه بازرسی‌های به ما اجازه نمی‌دهد که ایران قواعد بازی را رعایت نکند» افزود: شرکای ما اعتقاد دارند که این قرارداد مستدل و قابل اعتماد است. کاملا روشن است که این کشورها خود را برای آزمایش روش‌های دیگر و گذشتن از این توافق آماده نکرده‌اند؛ بنابراین اگر ما از این توافق عبور کنیم هیچ راه حل دیپلماتیک دیگری وجود نخواهد داشت. ایالات متحده منزوی خواهد شد و این موضوع تحت هیچ شرایطی مطلوب نخواهد بود.
وی در مقاله خود آورده است: دوم این‌که جدای از پیامدهای مرتبط با ایران ،نپذیرفتن این توافق نامه احتمالا توانایی‌های ما را در استفاده از تحریم ها در شرایط دیگر تضعیف می‌کند.
زمانی که از دیگر کشورها بخواهیم که در تحمیل توقیف دارایی‌ها یا محدودیت رفت‌وآمد رهبران نظامی به ما بپیوندند در جلب حمایت آن‌ها دچار مشکل خواهیم شد.
سفیر دائمی ایالات متحده در سازمان ملل ادامه داد: در صورتی که کنگره این توافقنامه را نپذیرد ما به دنیا نشان خواهیم داد که آمریکا از درون دچار شکاف شده است و نیز در نظر کسانی که در وهله نخست با آن‌ها تحریم‌های ایران را وضع کردیم غیرقابل اعتماد و بی‌توجه جلوه خواهیم کرد.
