سپهر سلیمی اظهار کرد: وضعیت فعلی زاینده‌رود به این شکل نه حتی یک آبروریزی ملی بلکه یک آبروریزی بین‌المللی است چراکه هیئت‌های خارجی به اصفهان می‌آیند و با چنین وضعیتی زاینده‌رود را ملاحظه می‌کنند.
وی با بیان اینکه ۱۵ تا ۲۰ درصد خشکی زاینده‌رود مربوط به خشکسالی و ۸۰ درصد علت خشکی به سوء مدیریت بازمی‌گردد، افزود: زاینده‌رودی که روزی چشم و چراغ اصفهان و حتی چشم و چراغ فلات مرکزی ایران بود امروز به سند سوء مدیریت تبدیل شده است.
این فعال محیط‌زیست ادامه داد: این روزها دولت فشارهای مضاعفی را برای بهره‌برداری‌های اقتصادی از محیط‌زیست به وجود آورده و حتی گاهی برخی مکان‌ها مثل آشوراده را برای تبدیل به مراکز گردشگری انتخاب می‌کند، اما از پتانسیل‌های بالفعل زاینده‌رود هیچ استفاده‌ای نمی‌شود و از آن غافل شده‌اند به‌گونه‌ای که پتانسیل بالفعل اقتصادی و گردشگری کشور بی‌آب مانده است.
سلیمی تصریح کرد: متاسفانه سال‌ها است هشدارهای تشکل‌های زیست‌محیطی شنیده نمی‌شود و حتی تجمع آنها در سال ۱۳۸۲ در کنار زاینده‌رود پر آب نیز دیده نشد و امروز هم که هشدارهای آن روز تشکل‌های زیست‌محیطی اتفاق افتاده و زاینده‌رود خشک شد همچنان نه بیانیه سال ۸۲ دیده شده و نه از تشکل‌ها کمک خواسته می‌شود.
وی با اشاره به اینکه دولت یازدهم هنوز نتوانسته مشکل زاینده‌رود و خشکی آن را حل کند، ادامه داد: سوال اینجاست امروز آبی که به استان‌های دیگر فرستاده می‌شود در قبالش چه چیزی به اصفهان داده می‌شود؟ و آیا ارزش زاینده‌رود تا این حد پایین آمده که باید تبدیل به فولاد و صیفی شود؟
این فعال محیط‌زیست تصریح کرد: در هشت سال جنگ تحمیلی که کشور در بدترین وضع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بود آب در زاینده‌رود جریان داشت ولی امروز زاینده‌رود دیگر جاری نیست.
سلیمی با تاکید بر این نکته که آب زاینده‌رود بدون عزم و اراده ملی و با شعار دادن جریان پیدا نمی‌کند، گفت: تمام تمدن‌های بزرگ در کنار رودخانه‌ها تشکیل شدند و از طرفی تمدن‌های بزرگ با خشکسالی رودخانه‌ها از بین رفتند و این موضوع در قبال اصفهان هم صدق می‌کند.
