تهرانی ها انسان هایی عصبی و انتقام جو !

خشونت،عصبیت، پرخاش گری و … همه و همه کلامات آشنا برای مردم کوچه  بازار کلان شهرهاست.ازعصبانیتی  که گاه غیر قابل کنترل می شود و فاجعه می آفریند تا پرخاشگریی که کار را به پلیس و دادگاه می کشاند، همه و همه نشان دهنده این ماجراست که اختلالات روانی در کلان شهرهای کشور در حال اوج گرفتن است.
 
در واقع در کلان شهرهایی چون تهران، صدای بوق ، ترافیک، شلوغی و آلودگی هوا از مردم انسان هایی بی تحمل ساخته است.انسان هایی که با یک بوق ، یک ترمز ناگهانی و یا یک تنه ساده بر اثر شلوغی به هم می پرند و پرخاش می کنند.پرخاش هایی که حتی منجر به قتل هم می شود و حاصلی ندارد جز یک عمر پشیمانی!
 
در این میان عصبانیت و خشم و خودخوری و کلافگی بر اثر مشکلات اقتصادی، بیکاری و … نیز بر عمق فاجعه می افزاید تا از تهرانی ها انسان هایی عصبی و انتقام جو بسازد.
 
هنوز از یادها نرفته است که سال ۹۲،  آمارهای وزارت بهداشت از ابتلای ۲۱درصدی مردم کشور به اختلالات روانی خبر می‌داد که در پایتخت به ۳۴درصد می‌رسید. بیمارانی که در جمعیت ۱۲ میلیونی تهران، ۴میلیون نفر می‌شدند.
 
بعد از اننیز در سال ۹۳ با آغاز فصل مدرسه و دانشگاه، بازار آمارهای دانشجویی و تحصیلی داغ است و به تازگی آماری منتشرشده که  طبق آن ۳۰ درصد دانشجویان دچار افسردگی و اضطراب و بیش از ۶۰‌درصد آنها دچار مشکلات و بیماری‌های دهان و دندان و گوارشی هستند.
 
بیماریهایی که به عصبی بودن و پرخاشگری آنها کمک می کند.این آماری بود که حسین سلیمی، رئیس دانشگاه علامه طباطبایی اعلام کرد.
 
آمارهای جدید چه می گویند؟
 
حالا هم تازه ترین آمارها نشان می دهند که ۲۰ تا ۲۵ درصد از جمعیت کشور، از بیماری های روانی رنج می برند، یعنی از هر چهار ایرانی یک نفرشان بیماری روانی دارد.
 
البته این آمار در بعضی از نقاط از این هم بیشتر است. برای نمونه در شهر تهران این آمار به حدود ۳۵ درصد از جمعیت رسیده است. بیماری‌های روحی و روانی می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد، درست مثل بیماری‌های جسمی. هنوز هم تعداد زیادی از افراد از بیماری‌های روحی و روانی می‌ترسند و درک درستی از آن ندارند اما هرچه اطلاعات آنها درمورد این بیماری‌ها بیشتر شود، این ترس نیز از بین خواهد رفت. بیماری های روانی را در چهار دسته اصلی، بیماری‌های خلقی، بیماری‌های اضطرابی، اختلالات روان پریشانه (سایکوز) و اختلالات شبه جسمی تقسیم بندی می کنند. عوامل مختلف خرد و کلان اجتماعی در ایجاد بیماری های روانی نقش دارند و شاید به همین دلیل است که گفته می شود تمام سیاستگذاری‌ها و برنامه های مختلف در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در صورتی که مصلحت جامعه را لحاظ نکرده باشند به افزایش بیماری های روانی منجر خواهند شد.
 
بنا بر آمار پزشکان،  ۳۰ درصد بیماران اعصاب و روان دچار افسردگی و اضطراب هستندو به همین دلیل افزایش نشاط اجتماعی در جامعه اهمیت ویژه ای پیدا می کند.
 
جامعه ایران برای اینکه بتواند دوباره سرزندگی و نشاط خود را به دست آورد بیش از هر چیزی به برنامه هایی نیاز دارد که دوباره روح جمعی جامعه را شاد کنند. یکی از مشکلات بیماران روانی در کشور نبود توجه کافی به آنهاست به حدی که گفته می شود کمبود حدود ۴۰ هزار تخت برای بیماران اعصاب و روان وجود دارد و این بدان معنی است که در سال‌ها و دهه های اخیر در این زمینه اقدامات لازم صورت نگرفته است و هنوز هم بیماری های روح و روان یک تابو برای خانواده هاست تا جایی که حاضرند سرطان داشته باشند اما برای روح و روانشان به روان پزشک مراجعه نکنند!
منبع: شفاف