محققان آمریکایی برای این تحقیق الگوی خواب قبایل بومی آفریقا و آمریکایی جنوبی را که هنوز سبک زندگی آنها به انسان های شکارچی-گردآورنده بسیار شبیه است، بررسی کردند.
پژوهشگران به ۹۸ نفر از اعضای قبایل هادزا در تانزانیا، سان در نامیبیا و چیمان در بولیوی ساعت های مچی دادند که خواب آنها را ثبت کند؛ هر سه جامعه از نظر موقع و مدت خواب شباهت بسیاری داشتند.
بررسی خواب این افراد در هزار و ۱۶۵ شب نشان داد که آنها به طور متوسط شبی ۶ ساعت و بیست و پنج دقیقه (بین ۵٫۷ تا ۷٫۱ ساعت) می خوابند. این در حالی است که نظرسنجی وسیعی که از مردم آمریکا انجام شده است، نشان می دهد بسیاری از آنها حدود شبی هفت ساعت می خوابند.
از منابع خبری، پروفسور جیمز سیگل از دانشگاه کالیفرنیا می گوید: این قبایل، که به سرعت در حال انقراض هستند، آخرین فرصت برای این است که بفهمیم پیش از شکل گیری تمدن های مختلف، خواب بشر چگونه بوده است. چیزی که کاملا روشن است این است که آنها کمتر از ما می خوابیدند و خواب شبانه محصول طبیعت بدن انسان است و شرایط خاص بستگی ندارد.
در حالی که آلودگی نوری شهر و خیابان به علاوه آلودگی نوری خانه و اتاق خواب به علت وجود فناوری هایی مانند تلویزیون، موبایل و تبلت به عنوان یکی از دلایل اصلی کم خوابی در جوامع معاصر قلمداد می شود، محققان متوجه شدند دما تاثیر بیشتری نسبت به نور بر میزان خواب دارد.
آنها در کمال تعجب متوجه شدند نور طبیعی تاثیری برخلاف تصور، بر خواب این قبایل تاثیری نداشت و آنها با غروب خورشید نمی خوابیدند بلکه بیشتر آنها به طور متوسط ۳٫۳ ساعت پس از غروب می خوابیدند.
اما در مقابل دمای هوا تاثیر زیادی در این زمینه داشت؛ آنها وقتی درجه حرارت رو به کاهش بود می خوابیدند و وقتی دما به حداقل می رسید بیدار می شدند. بررسی خواب این قبایل همچنین نشان داد که این افراد به ندرت چرت می زنند.
افراط در استفاده فناوری هایی مانند موبایل و تبلت از عوامل بی خوابی قلمداد می شود؛
محققان اروپایی بر اساس شواهد علمی و تاریخی به این نتیجه رسیده بودند که دست کم در ۲ هزار سال گذشته بشر عادت داشت در طول شب بیدار شود، دستشویی برود، به حیوانات رسیدگی کند یا حتی به دیدار همسایگان برود و بعد برای نوبت دوم بخوابد.
خواب اول حدود ۲ ساعت بعد از غروب بود و بعد از یکی دو ساعت بیداری نوبت خواب دوم می رسید.
اما این موضوع در مورد شکارچی-گردآورنده درست نبود و آنها در یک نوبت می خوابیدند.
توصیه بنیاد ملی خواب آمریکا شبی هفت تا ۹ ساعت خواب است، پس این قبایل بومی باید کمبود خواب داشته باشند؛ اما چنین نبود. بی خوابی بسیار نادر بود و کسی از خستگی شکایت نمی کرد و دو قبیله حتی برای بی خوابی لغتی نداشتند.
