رمان لیلا اعظم زنگنه (نویسندهٔ ایرانی متولد پاریس) با عنوان «یک جادوگر – ناباکوف و خوشبختی» به تازگی به زبان آلمانی ترجمه و منتشر شده است. این کتاب که نخستین اثر اعظم زنگنه به حساب می‌آید؛ امسال در بزرگترین نمایشگاه کتاب جهان عرضه شده و مورد استقبال و نقد خوبی هم واقع شده است.
«یک جادوگر – ناباکوف و خوشبختی» با مرگ ولادیمیر ناباکوف آغاز می‌شود و در ادامه به فلسفه زندگی این نویسنده روس مهاجر، شرح حال و سرگذشت او به عنوان یک نویسنده انقلاب زده و همچنین به عشق او به شکار پروانه ها می‌پردازد. این رمان ترکیبی از اطلاعات مستند بر زندگی ناباکوف و تأملات و اندیشه‌های زنگنه دربارهٔ آثار ناباکوف و عشق به کتابخوانی و لذت بردن از متن به عنوان شکل فراموش شده‌ای از خوشبختی در روزگار ما است.
اعظم زنگنه در بخشی از این کتاب می‌‌نویسد: «چرا اصلاً باید کتاب خواند؟ چرا باید حاکمیت ترسناک صفحات بی‌شماری را که نخوانده مانده‌اند، این کلماتی را که در هر حال ما را مغلوب میکنند بپذیریم، فقط به این دلیل که می‌‌خواهیم زمان را حس نکنیم؟ در نظر من همیشه پاسخ به این پرسش بسیار روشن بود. ما کتاب میخوانیم، با این قصد که جهان از نو سحرآمیز جلوه کند. طبعاً باید تاوان آن را هم بپردازیم.»
این نویسنده دیروز (شنبه ۱۷ اکتبر برابر با ۲۵ مهر) در نمایشگاه کتاب فرانکفورت «یک جادوگر – ناباکوف و خوشبختی» را که تاکنون به چندین زبان از جمله به فرانسه و ایتالیایی هم ترجمه و منتشر شده؛ معرفی کرد. این برنامه از سری جلساتی‌ست که نمایشگاه کتاب فرانکفورت برای نویسندگان برگزار میکند.
لیلا اعظم زنگنهٔ سی و پنج ساله متولد پاریس از پدر و مادری ایرانی و فارغ‌التحصیل از رشته فلسفه و ادبیات و استاد دانشگاه هاروارد است. شاید آنچه که او را به ولادیمیر ناباکوف پیوند می‌‌دهد، تجربه مهاجرت است، چراکه این نویسندهٔ روس هم بعد از انقلاب اکتبر در روسیه، وطنش را ترک کرد، مدتی در برلین سرگردان بود، سپس به پاریس رفت و از آنجا به آمریکا کوچ کرد. جالب است که ناباکوف هم در دانشگاهی در آمریکا ادبیات درس می‌‌داد.
او همچنین در هیئت ناظران کمیته بین‌المللی نجات عضو است و جزء جمع مشورتی انجمن «واژگان بدون مرز». علاوه بر همه این‌ها، او در جمع مشورتی انجمنی به نام «ظرف غذا» ست که به صورت غیرانتفاعی برای تهیه غذای مورد نیاز دانش‌آموزان در آفریقای جنوبی فعالیت میکند.
