این محقق و پژوهشگر تاریخ مطبوعات ایران که تاکنون بیش از ۱۰۰ عنوان کتاب در ارتباط با مطبوعات و همچنین کتاب‌پژوهی و لرستان‌شناسی منتشر کرده است، در گفت‌وگویی با خبرنگار بخش رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) با بیان این مهم که طرح تاسیس موزه مطبوعات در سال ۱۳۷۵ به مجلس شورای اسلامی ارائه و تصویب شد، اظهار کرد: البته باید دانست که در این زمینه پژوهشگران تاریخ مطبوعات و تاریخ معاصر جست‌وجوی فراوانی کرده‌اند و در هر مرحله به نظر می‌رسد که به تمام اطلاعات دست یافته‌اند و کار رو به پایان است. اما باز بعد از گذشت زمان و با تلاش محققان و یا جمعی از پژوهشگران وجود نسخه تازه‌ای یا نشریه‌ای مجهول آشکار می‌شود.
قاسمی با بیان اینکه با وجود این تلاش‌ها گاهی قوانین من درآوردی و خواست و نظر مسوولان و کارکنان کتابخانه‌ها باعث بی‌اطلاعی از نسخه‌های موجود می‌شود، ادامه داد: با این همه تلاش هنوز نمی‌توان ادعا کرد که مجموعه کاملی از مطبوعات ایرانی را در مجموعه کتابخانه‌های ایران بتوان یافت و آن را کامل شمرد. براساس قوانین کشوری، حتی پیش از تصویب قانون مطبوعات مدیران نشریه‌ها و ناشران کتاب باید حداقل دو نسخه از کتاب و نشریه تازه انتشار یافته را به سازمان‌های مسوول امور مطبوعات تحویل دهند.
نویسنده کتاب‌های «راهنمای مطبوعات ایران» و «سرگذشت مطبوعات ایران» با اشاره به قانون مطبوعات کشور مطرح کرد: از تصویب این قانون تا به امروز مدیران مطبوعات به ارسال نسخه‌هایی از نشریه‌های خود به کتابخانه‌ها و آرشیوهای وزارتخانه‌های مرتبط موظف شده‌اند اما نه همه مدیران مطبوعات حساسیت و لزوم چنین کاری را درست ارزیابی کردند و نه در وزارتخانه‌ها چندان پیگیری و سخت‌گیری‌هایی صورت گرفته است.
او همین غفلت‌ها را باعث محروم شدن پژوهنده مطبوعات از دسترسی به فهرست و مشخصات یا اصل نسخه‌های مربوط به نشریات انتشار یافته دانست و گفت: گویا برخی این مجموعه‌ها را که در واقع باید میراث فرهنگی گذشتگان، آینه تاریخ و منابع اطلاعات از زندگی مردم باشد، ملک شخصی و دارایی خصوصی خود تلقی می‌کنند.
قاسمی همچنین خاطرنشان کرد: اصلا بعید نیست که در سال‌های بعد وقتی فرزندان ما بخواهند از شکل و مضمون بعضی از نشریه‌ها با خبر شوند مجبور باشند مبلغی به بانک‌های اطلاعاتی دیگر کشورها بپردازند تا کپی نسخه‌ای از میراث خود را به دست آورند. روشن است که هنوز نسخه‌های مهجور و از نظر پنهانی از مطبوعات ایران، در منازل و مجموعه‌ها و کتابخانه‌های شخصی داخلی و خارجی وجود دارد که ضروری است به صورت خرید و اهداء گردآوری شوند.
نویسنده کتاب‌های «مشاهیر مطبوعات ایران» و «مطبوعات ایران در قرن بیستم» با بیان اینکه جمع‌آوری، نسخه برداری و شناسایی نشریه‌ها همکاری جمعی را می‌طلبد و نیاز به اراده مطبوعات دارد، به نیاز موزه مطبوعات در کشور اشاره کرد و توضیح داد: از این رو در یکی از جلسات مجمع هماهنگی نهادهای اسنادی که سال ۷۵ در محل کتابخانه مجلس شورای اسلامی برگزار شد طرح تأسیس موزه مطبوعات ارائه گردید و ضرورت اجرای این طرح را به اطلاع مسوولان عضو مجمع رساند.
این نویسنده و پژوهشگر حوزه رسانه و مطبوعات ادامه داد: با تلاش شبانه‌روزی همکاران در ظرف شش ماه مجموعه‌ای فراهم آمد که بدون اغراق و بنا بر اظهار کتابداران بخش نشریه‌های ادواری کتابخانه ملی با مجموعه بخش نشریه‌های ادواری کتابخانه ملی برابری می‌کرد. همچنین اشیای موزه‌ای از قبیل تندیس‌های جشنواره مطبوعات، یادمان‌ها و غیره به لطف احمد بورقانی معاون وقت امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این موزه تحویل داده شد.
او که در کارنامه‌ی مطبوعاتی‌اش سردبیری بیش از ۱۴ نشریه وجود دارد، با اشاره به تاریخ شفاهی مطبوعات و اهمیت آن بیان کرد: همچنین بخش تاریخ شفاهی موزه راه‌اندازی شد و گفت‌وگوهایی با پیشکسوتان مطبوعات انجام شد و بدین ترتیب سنگ بنای تاریخ شفاهی مطبوعات نیز گذارده شد.
قاسمی در پایان اظهار کرد: اکنون فعالیت‌ها متوقف است و سرنوشت موزه نامعلوم! چندی پیش بنا داشتند موزه و مرکز اطلاع‌رسانی را بازگشایی کنند اما اکنون مشخص نیست که این موزه ارزنده زیر مجموعه کدام نهاد خواهد رفت؟ آیا موزه می‌ماند و یا در کتابخانه‌ی یکی از نهادها ادغام می‌شود؟ به درستی نمی‌دانم … .
