روز گذشته چهار شنبه سوک اردیبشهت ماه ۱۳۹۹ خبر مرگ دردناک کودکی ۱۰ ساله بر اثر برق گرفتگی در کانکس، در رسانه ها منتشر گردید که دل های همگان را به درد آورد.
شاید برای همه ما جای تعجب داشته باشد که چگونه پس از گذشت ۳۰ ماه از زلزله ویرانگر آبان ۹۶ سرپل ذهاب، هنوز افرادی هستند که تجربه سرما، گرما، سیل، طوفان و در معرض قرار گرفتن انواع بیماری های واگیر دار و هزاران نوع آسیب جانی و روحی و روانی دیگر را به جان می خرند، و به زنذگی در کانکس ادامه می دهند.
طبق تحقیقات انجمن معلولین سرپل ذهاب بخش قابل توجهی از این افراد را خانواره های افراد دارای معلولیت و فاقد سرپرست (نام و آدرس محفوظ) تشکیل می دهند که زندگی پر خطر و آسیب پذیر در کانکس را بر زندگی در خانه های استیجاری ترجیح می دهند.
این افراد با وجود مستمری ناچیز سازمان بهزیستی و کمیته امداد (۱۷۰ هزار تومان در ماه) حتی از عهده هزینه های روزمره خود از جمله: دارو، لوازم بهداشتی، توانبخشی و مواد غذایی خود برنمی آیند، و متأسفانه سرپل ذهاب با توجه به آمار ها جزو یکی از گران ترین شهر های غرب کشور می باشد که افزایش هزینه اجاره مسکن در این شهر تابع هیچ اصولی نبوده و ارقام به شکل سرسام آوری سیر صعودی خود را طی می نمایند.
مسئولین استان کرمانشاه و شهرستان سرپل ذهاب باید پاسخگو باشند که تکلیف زمین های اهدایی به مستأجرین زلزله زده چه شد؟!
آیا نهادی وجود دارد که سرپرستی این خانواده ها که بسترشان زمین و سقفشان آسمان است را بر عهده بگیرد تا کودکان بی گناه آنان از کابوس زندگی در کانکس رهایی یابند؟
مردم باید پاسخگو باشند که چگونه وجدان و انسانیت آنها، به آنان اجازه می دهد که در همسایگی آنها افراد دردمندی وجود داشته باشند که از بیم هزینه های چند برابری اجاره مسکن در بدترین شرایط ممکن در کانکس زندگی نمایند!!
امیدواریم هرچه سریع تر مسئولین و مردم نیکوکار دست در دست هم قرار داده، و برای این دسته از افراد چاره ای اندیشیده شود تا این چنین حوادث تلخی تکرار نگردد.
پیامبر اکرم (ص) می فرماید:
به اهل زمین رحم کنید، تا اهل آسمان بر شما رحم نمایند.
