الیکا عبدالرزاقی در ادامه درباره صفحه خود در فضای مجازی گفت: از اول سال گذشته فعالیت در فضای را شروع کردم. به من پیشنهاد دادند ویدئو بگذار تعداد فالوئر‌ها بالا می‌رود. من همه این کار‌ها را کردم، اما تعداد قطره‌ای بالا می‌رود. بیشتر طرفداران دوست دارند از زندگی خصوصی تو بدانند. از خودتان عکس بگیرید و بگذارید.
او همچنین درباره به اشتراک گذاشتن تمام لحظات زندگی توسط برخی افراد در صفحات مجازی گفت: قبلا خیلی اتفاق می‌افتاد عکس‌هایی و پُست‌هایی در فضای مجازی می‌گذاشتم مثلا از جمعی که رستوران رفته‌ایم و غذا می‌خوریم. اما بعد‌ها نه. من در این مملکت بزرگ شده‌ام و نمی‌شود گفت: همه ما در همه برهه‌های زمان اشراف‌زاده باشیم و زندگی اشرافی داشته باشیم. ما جنگ را داشتیم و برای من هم پیش آمده شبی گرسنه خوابیده باشم. مادرم می‌توانست به من کمک کند، اما من نخواستم. می‌خواستم روی پای خودم باشم. دوستی جعبه شیرینی برای من آورد و این ناهار و شام من بود زمانی که تئاتر کار می‌کردم. من می‌دانم وقتی گرسنه هستی بوی قیمه همسایه را بشنوی یعنی چه. کاری نکنیم فضای مجازی اسباب حسرت قلب آدم‌ها شود. برخی به من اعتراض می‌کنند که چرا اینقدر خوشحالی؟! من استایلم این است که حتی در مراسم ختم هم لبخند به لب دارم.
