ریچارد نورلند، سفیر آمریکا در لیبی در مصاحبه با روزنامه القدس العربی درباره تبعات نظامی و سیاسی درگیری‌های موجود در جنوب طرابلس و پایگاه هوایی الوطیه گفت: آمریکا این درگیری‌های موجود را به منزله تشدید خطر می‌داند که می‌تواند دامنه جنگ را تا عرصه هوایی گسترش دهد. اما ما می‌دانیم که این درگیری‌ها پاسخ به حملات نیروهای شورشی موسوم به ارتش ملی لیبی به فرماندهی خلیفه حفتر است و به همین دلیل این وضعیت موجود نیاز دارد که حملات متوقف و همه طرف‌ها تنش را کاهش دهند.
وی پیرامون میزان تأثیر کشورهای خارجی بر گسترش درگیری‌های لیبی گفت: به نظرم حفتر آن قدر با هوش است که بداند هر روز نفوذش کم می‌شود و از دو طریق یک تاثیر منفی وجود دارد، نخست اینکه با ادامه درگیری‌ها تعداد غیر نظامیان بیشتری کشته و زخمی خواهند شد چرا که نظامیان و تجهیزات نظامی پیشرفته‌ای به درگیری‌های لیبی اضافه می‌شود و دوم اینکه با گسترش نفوذ خارجی مردم لیبی کنترل خود را بر حاکمیت کشورشان از دست خواهند داد.
نورلند پیرامون این مسأله که تحلیل‌گران معتقدند از زمان کشته شدن کریستوفر استیونز، سفیر سابق آمریکا در لیبی، واشنگتن تصمیم گرفت روابط خود را با لیبی قطع کند، گفت: چنین چیزی صحت ندارد، آمریکا همچنان در روند دیپلماتیک، سیاسی و اقتصادی لیبی حضور دارد و من با بسیاری از مردم این کشور و رهبران آن دیدار کردم و بسیاری از آنها از نقش آمریکا قدردانی کرده و از ما می‌خواهند نقش سازنده‌ای درباره وضعیت کشورشان ایفا کنیم. حتی آمریکا درباره مقابله با ویروس کرونا هم متعهد شده بیش از ۱۲ میلیون دلار در قالب کمک برای شناسایی این ویروس در لیبی، ممانعت از شیوع و نیز مهار آن در این کشور ارائه دهد.
وی در پاسخ به این سؤال که مقصود دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا از اظهاراتش هنگام استقبال از نخست وزیر ایتالیا در کاخ سفید که گفته بود این کشور شریک اصلی آمریکا در پرونده لیبی است، چه بود، گفت: آمریکا قصد دارد بحران لیبی را حل کند و این امر مستلزم مشارکت تعداد زیادی از کشورها و حداقل ایتالیا است، ما تمایل داریم همه این کشورها برای دستیابی به راه حل بحران لیبی از طریق مذاکره مشارکت داشته باشند.
سفیر آمریکا در لیبی در پاسخ به این سوال که کاخ سفید ۱۹ آوریل ۲۰۱۹ اعلام کرد، ترامپ ۱۵ آوریل با حفتر تماس گرفته و به نقش سازنده وی در مبارزه با تروریسم و حفاظت از منابع نفتی لیبی اذعان کرده است، این جانبداری واشنگتن را چگونه تفسیر می‌کنید، گفت: هیچ جانبداری وجود ندارد، نیروهای ارتش ملی و دولت توافق ملی لیبی شرکای مهمی برای آمریکا در مبارزه با تروریسم هستند و آمریکا خواستار پایان یافتن حملات نیروهای حفتر به طرابلس، برقراری آتش‌بس دائم و حل صلح آمیز درگیری‌های لیبی از طریق مذاکره است. حفتر شخص با نفوذی است اما معتقدم آن قدر باهوش است که بداند نفوذش هر روزی که درگیری‌ها ادامه می‌یابد کم می‌شود و اگر به دولت شرق اجازه مذاکره ندهد، مشروعیت سیاسی‌اش به خطر خواهد افتاد. کشورهایی هم که از وی حمایت می‌کنند کم کم به این نتیجه رسیده‌اند که اهدافشان در مبارزه با تروریسم با حمله نیروهای حفتر به طرابلس تضعیف شده است.
نورلند در پاسخ به این سوال که چقدر احتمال می‌دهد درگیری‌های لیبی به جنگ منطقه‌ای نیابتی یا حتی جنگ منطقه‌ای مستقیم تبدیل شود، گفت: در حال حاضر جنگ لیبی یک جنگ منطقه‌ای نیابتی است و چالش کنونی این است که از تشدید درگیری‌ها و تبدیل آن به جنگ مستقیم میان کشورهای منطقه جلوگیری شود. من بر این باورم که هیچ کشوری خواستار این مسئله نیست و همه از طریق مذاکره به دنبال راه‌هایی هستند که منافعشان را حفظ کنند و ما برای تقویت این رویکرد تلاش خواهیم کرد.
وی در پاسخ به این سوال که نقش روسیه را در لیبی به ویژه پس از اعزام نیروهای واگنر به این کشور چگونه می‌بیند، گفت: وجود حدود ۲۰۰۰ نیروی روس و تجهیزات نظامی پیشرفته‌ای که در اختیار دارند احترام به حاکمیت لیبی نیست، ما اطمینان داریم که روسیه می‌تواند منافع مشروع خود را از طریق راه‌های عادی دیگری پیگیری کند.
نورلند در پاسخ به این سوال که آیا همچنان فکر می‌کند انتقال به یک سیستم سیاسی دموکراتیک باثبات در لیبی هنوز یک هدف واقع بینانه است یا خیر، گفت: این نه نتها یک هدف واقع بینانه بلکه یک ضرورت اجتناب ناپذیر است، ما در قرن ۲۱ زندگی می‌کنیم و من فکر نمی‌کنم ملت لیبی به کمتر از دموکراسی کامل راضی شوند. نیروهای دولت غرب و شرق لیبی تنها با درگیری‌ها تقویت می‌شوند و بسیاری از رهبران لیبی به من گفتند که این شبه نظامیان به محض پایان جنگ تجزیه خواهند شد.
وی در پاسخ به این سوال که چرا نقشه راهی که در کنفرانس برلین ترسیم شد، شکست خورد، گفت: من فکر نمی‌کنم این نقشه شکست خورده باشد و چالش بزرگتر اکنون این است که مشارکت کنندگان در کنفرانس برلین به تعهدات خود عمل کنند. پیش از این کنفرانس چنین چارچوب صلحی برای بحران لیبی وجود نداشت و به همین دلیل ما باید اکنون آن را اجرایی کنیم.
سفیر آمریکا در لیبی در پاسخ به این سوال که آیا توافق‌نامه صخیرات همچنان پایه و اساس حل و فصل صلح آمیز بحران لیبی است یا خیر، گفت: تا زمانی که مردم لیبی بر سر ساختار سیاسی جدید به توافق برسند این توافق نامه و نهادهای مرتبط با آن تنها چارچوب قانونی است که در سطح بین‌الملل به رسمیت شناخته شده است. ساختار جدید تنها از طریق برگزاری مذاکرات صلح آمیز با حضور طیف وسیعی از نمایندگان لیبی امکان پذیر است. سازمان ملل پیش از این نشست‌هایی برای انجام مذاکرات داشته و در حال حاضر نیز آماده برگزاری چنین نشست‌هایی است.
وی در پاسخ به این سوال که دبیرکل سازمان ملل برای تعیین نماینده ویژه جدید خود در لیبی رمطان العمامره، دیپلمات الجزایری را نامزد کرده بود و واشنگتن از او حمایت نکرد، گفت: عمامره دیپلمات برجسته و دوست آمریکا است و الجزایر نقش مثبتی دارد اما احتیاط ما ربطی به این دیپلمات ندارد بلکه نیاز است که پیش از تعیین نماینده ویژه جدید سازمان ملل در لیبی اصلاحات اساسی در هیات سازمان ملل در حمایت از لیبی صورت گیرد.
سفیر آمریکا در لیبی پیرامون نقش کشورهای همسایه در پیشبرد رویکرد حل صلح آمیز بحران لیبی گفت: با مقامات الجزایر، قاهره و تونس دیدار داشته و همه آنها بر این امر تاکید دارند که نمی‌خواهند از هیچ یک از طرف‌های جنگ لیبی طرفداری کنند و مداخلات طرف‌های خارجی هم دامنه درگیری‌ها را گسترش می‌دهند. به نظرم موضع‌گیری همسایگان لیبی برای حل بحران این کشور بسیار مهم است.
لیبی از زمان برکناری معمر قذافی، دیکتاتور مخلوع شاهد دودستگی و جنگ و ناآرامی است و دو دولت یکی در غرب (دولت وفاق ملی به ریاست فائز السراج) و دیگری در شرق (به ریاست خلیفه حفتر) بر این کشور سلطه دارند که هر یک تلاش دارد با شکست دیگری، کنترل کل کشور را در دست بگیرد. دولت اول از سوی سازمان ملل به رسمیت شناخته شده و دولت شرق لیبی هم از سوی برخی کشورها از جمله روسیه حمایت می‌شود.
انتهای پیام
