گروه سیاسی: مصطفی داننده طی یادداشتی در سایت عصر ایران به موضوع تلاش جبهه پایداری برای حذف ظریف ار دولت پرداخت. در این یادداشت آمده است:
می‌گویند: «انتصاب فردی که خودش، فرزندان یا همسرش تابعیت کشور دیگری داشته باشند، غیرقانونی است.» این اظهارنظر ظاهراً اشاره به محمدجواد ظریف دارد. بخشی از جریان تندرو در مجلس، وابسته به جبهه پایداری، تلاش گسترده‌ای می‌کند تا از حضور ظریف در دولت پزشکیان جلوگیری کند.
روز چهارشنبه، بخش عمده جلسه مجلس به بحث و جدل میان این گروه و قالیباف و نیکزاد، رؤسای جلسه، بر سر «گزارش کمیسیون امنیت درباره استنکاف رئیس‌جمهور از اجرای قانون مشاغل» گذشت. جبهه پایداری از همه ابزار‌های خود بهره می‌گیرد تا ظریف در دولت پزشکیان نقشی نداشته باشد.
با این حال، اظهارات مجید انصاری حاکی از آن است که رهبری به اصلاح قانون تابعیت قهری چراغ سبز نشان داده‌اند. این امر دست رئیس‌جمهور را برای دفاع از حضور ظریف در دولت باز می‌کند و احتمال شکست تلاش‌های مخالفان را افزایش می‌دهد.
محمدجواد ظریف، اما جایگاه ویژه‌ای در فضای سیاسی دارد. او در ایران و حتی در سطح بین‌المللی، مخالفانی سرسخت دارد. این مسئله نه تنها به نقش او در برجام بازمی‌گردد، بلکه به توانایی ظریف در پیشبرد دیپلماسی و تأثیرگذاری بر روند‌های سیاسی نیز مربوط است.
از زمان ظهور جبهه پایداری در عرصه سیاست ایران، شکاف‌ها و دوقطبی‌های اجتماعی و سیاسی عمیق‌تر شده‌اند. این جریان اغلب خود را نماینده حق مطلق می‌داند و سایر گروه‌ها را نادیده می‌گیرد.
در این میان، نقد‌های مطرح‌شده از سوی افرادی مانند رامبد جوان به رویکرد‌های این تفکر که الان در صداوسیما هم نقش پررنگی دارند قابل توجه است. او در گفت‌وگویی اشاره کرده که این جریان تمایل دارد همه چیز در چارچوب مورد پسند خودشان باشد. چنین نگرشی، تنوع و انعطاف‌پذیری را در مدیریت و فرهنگ جامعه محدود می‌کند.
ظریف، از نگاه پایداری‌ها، نماد دشمن است. این دشمنی با ظریف همچنین به تبلیغات گسترده او برای پزشکیان در انتخابات اخیر برمی‌گردد. ظریف به‌عنوان وزیر خارجه سابق، نقش کلیدی در پیروزی پزشکیان ایفا کرد. از سوی دیگر، خاطره برجام و مذاکره مستقیم او با آمریکا همچنان در ذهن مخالفان او زنده است. این توافق، هرچند کوتاه‌مدت، توانست آرامش نسبی را به اقتصاد ایران بازگرداند و فرصتی برای اصلاحات فراهم کند.
در سطح بین‌المللی نیز، مخالفان ظریف از تندرو‌های اسرائیل و آمریکا تشکیل شده‌اند که حضور دوباره او در دایره تصمیم‌گیری‌های کلان ایران را تهدیدی برای اهداف خود می‌بینند. آنها به یاد دارند که ظریف با توانایی دیپلماتیک خود توانست توافقی را به‌ثمر برساند که برای مدتی ثبات اقتصادی را به ایران هدیه داد.
اینکه چنین گروه‌های متنوعی در داخل و خارج از کشور با یک فرد مخالف باشند، می‌تواند نشانه‌ای از اهمیت نقش و اثرگذاری او باشد. رئیس‌جمهور پزشکیان نیز باید این نکته را در نظر داشته باشد که حمایت از ظریف به‌معنای پشتیبانی از آرمان‌های دولت او است. مدیریت کشور نیازمند افرادی است که تصمیم‌های خود را بر مبنای واقعیت‌ها و درک درست از شرایط اتخاذ کنند، نه کسانی که شعار‌های غیرعملی سر می‌دهند.
می‌گویند: «انتصاب فردی که خودش، فرزندان یا همسرش تابعیت کشور دیگری داشته باشند، غیرقانونی است.» این اظهارنظر ظاهراً اشاره به محمدجواد ظریف دارد. بخشی از جریان تندرو در مجلس، وابسته به جبهه پایداری، تلاش گسترده‌ای می‌کند تا از حضور ظریف در دولت پزشکیان جلوگیری کند.
روز چهارشنبه، بخش عمده جلسه مجلس به بحث و جدل میان این گروه و قالیباف و نیکزاد، رؤسای جلسه، بر سر «گزارش کمیسیون امنیت درباره استنکاف رئیس‌جمهور از اجرای قانون مشاغل» گذشت. جبهه پایداری از همه ابزار‌های خود بهره می‌گیرد تا ظریف در دولت پزشکیان نقشی نداشته باشد.
با این حال، اظهارات مجید انصاری حاکی از آن است که رهبری به اصلاح قانون تابعیت قهری چراغ سبز نشان داده‌اند. این امر دست رئیس‌جمهور را برای دفاع از حضور ظریف در دولت باز می‌کند و احتمال شکست تلاش‌های مخالفان را افزایش می‌دهد.
محمدجواد ظریف، اما جایگاه ویژه‌ای در فضای سیاسی دارد. او در ایران و حتی در سطح بین‌المللی، مخالفانی سرسخت دارد. این مسئله نه تنها به نقش او در برجام بازمی‌گردد، بلکه به توانایی ظریف در پیشبرد دیپلماسی و تأثیرگذاری بر روند‌های سیاسی نیز مربوط است.
از زمان ظهور جبهه پایداری در عرصه سیاست ایران، شکاف‌ها و دوقطبی‌های اجتماعی و سیاسی عمیق‌تر شده‌اند. این جریان اغلب خود را نماینده حق مطلق می‌داند و سایر گروه‌ها را نادیده می‌گیرد.
در این میان، نقد‌های مطرح‌شده از سوی افرادی مانند رامبد جوان به رویکرد‌های این تفکر که الان در صداوسیما هم نقش پررنگی دارند قابل توجه است. او در گفت‌وگویی اشاره کرده که این جریان تمایل دارد همه چیز در چارچوب مورد پسند خودشان باشد. چنین نگرشی، تنوع و انعطاف‌پذیری را در مدیریت و فرهنگ جامعه محدود می‌کند.
ظریف، از نگاه پایداری‌ها، نماد دشمن است. این دشمنی با ظریف همچنین به تبلیغات گسترده او برای پزشکیان در انتخابات اخیر برمی‌گردد. ظریف به‌عنوان وزیر خارجه سابق، نقش کلیدی در پیروزی پزشکیان ایفا کرد. از سوی دیگر، خاطره برجام و مذاکره مستقیم او با آمریکا همچنان در ذهن مخالفان او زنده است. این توافق، هرچند کوتاه‌مدت، توانست آرامش نسبی را به اقتصاد ایران بازگرداند و فرصتی برای اصلاحات فراهم کند.
در سطح بین‌المللی نیز، مخالفان ظریف از تندرو‌های اسرائیل و آمریکا تشکیل شده‌اند که حضور دوباره او در دایره تصمیم‌گیری‌های کلان ایران را تهدیدی برای اهداف خود می‌بینند. آنها به یاد دارند که ظریف با توانایی دیپلماتیک خود توانست توافقی را به‌ثمر برساند که برای مدتی ثبات اقتصادی را به ایران هدیه داد.
اینکه چنین گروه‌های متنوعی در داخل و خارج از کشور با یک فرد مخالف باشند، می‌تواند نشانه‌ای از اهمیت نقش و اثرگذاری او باشد. رئیس‌جمهور پزشکیان نیز باید این نکته را در نظر داشته باشد که حمایت از ظریف به‌معنای پشتیبانی از آرمان‌های دولت او است. مدیریت کشور نیازمند افرادی است که تصمیم‌های خود را بر مبنای واقعیت‌ها و درک درست از شرایط اتخاذ کنند، نه کسانی که شعار‌های غیرعملی سر می‌دهند.
