ایسنا و به نقل از ادونسد ساینس نیوز، سیستم ایمنی انسان به شکلی باورنکردنی پیچیده است و نقشی حیاتی در حفظ سلامت فرد در برابر بیماری‌ها بر عهده دارد. مدل‌سازی سیستم ایمنی برای ارائه درمان‌ها و واکسن‌های جدید، کاری چالش‌برانگیز است؛ به خصوص هنگامی که موضوع ارزیابی واکنش ایمنی بدن در سطح پیش‌بالینی یعنی پیش از آغاز آزمایش انسانی مطرح می‌شود.
دانشمندان در جستجوی مدل‌هایی هستند تا بتوانند نحوه عملکرد یک روش درمانی را در محیط درون‌جانداری پیش‌بینی کند تا بدین ترتیب، هزینه‌های بالای این کار را کاهش دهند و میزان موفقیت آن را بالا ببرند. یکی از فناوری‌های امیدوارکننده که می‌تواند به حل کردن چنین مشکلاتی کمک کند، نوعی فناوری موسوم به “انسان روی تراشه”(human-on-a-chip) است.
در حال حاضر سیستم‌های درون‌جانداری وجود دارند که در آنها چندین اندام به واسطه یک جریان خون مصنوعی به هم متصل هستند. این سیستم‌ها، نحوه واکنش بدن را به درمان‌های جدید مدل‌سازی می‌کنند. این سیستم‌ها در سال‌های اخیر به عنوان یک جایگزین قابل اطمینان برای مدل‌های حیوانی، توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند.
در حالی که این سیستم‌ها، فناوری‌های مهمی هستند که پیش‌بینی‌های آنها می‌تواند به کشف دارو کمک کند، مدل‌های کنونی، توانایی لازم را برای بررسی دقیق واکنش ایمنی بدن نسبت به درمان‌های جدید ندارند.
پژوهشگران شرکت آمریکایی “هسپروس”(Hesperos) با همکاری شرکت داروسازی سوئیسی “هوفمان-لا روش”(Hoffmann-La Roche)، فناوری انسان روی تراشه را در یک سیستم درون‌جانداری ارائه داده‌اند که مدلی از دستگاه ایمنی ذاتی انسان را در خود جای داده است.
“جیمز هیکمن”(James Hickman)، از پژوهشگران این پروژه گفت: در حال حاضر، هیچ مدل درون‌جانداری از سلول‌های ایمنی در سیستم‌های دارای چندین اندام وجود ندارد و هیچ یک از این سیستم‌های کنونی نمی‌توانند عملکرد مهم دستگاه ایمنی ذاتی را داشته باشند. ما پلتفرمی ابداع کرده‌ایم که می‌تواند از سه اندام یا بیشتر تقلید کند که با یکدیگر در ارتباط هستند و گردش خون را نیز تقلید می‌کنند.
این فناوری جدید، این قابلیت را دارد که در پی درمان با داروهایی که به صورت گسترده برای درمان بیماری‌هایی از جمله سرطان‌های متفاوت، بیماری‌های عفونی و اختلالات التهابی تجویز می‌شوند، به بررسی واکنش ایمنی بدن بپردازد.
این فناوری، اهمیت ویژه‌ای برای پژوهشگرانی دارد که در حوزه سرطان‌شناسی فعالیت می‌کنند و مدل‌های حیوانی برای بررسی‌های آنها کافی نیستند زیرا این مدل‌ها نمی‌توانند تعاملات مغایر انسانی را نشان دهند. هیکمن ادامه داد: همچنین می‌توان این مدل را با دیگر سلول‌های ایمنی مانند سلول‌های تی ادغام کرد تا امکان درک تعاملات مغایر نادر اما مهم را در درمان‌های جدید سرطان فراهم کند.
وی افزود: ما باور داریم که می‌توانیم این سیستم را برای بیماری‌های عفونی به کار ببریم و توانایی فناوری انسان روی تراشه را در غلبه بر این بیماری‌ها نشان دهیم.
این پژوهش، در مجله “Advanced Science” به چاپ رسید.
انتهای پیام
