به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، نتایج یک نظرسنجی با همکاری “انستیتو تغییر جهانی” تونی بلر، نخستوزیر پیشین انگلیس از تغییر “قابل توجه به سمت رویکرد تخاصمیتر” از غرب به سمت پکن حکایت دارد.
در شرایطی که نظرسنجی موسسه یوگاو از شهروندان بریتانیا، انگلیس، آلمان و فرانسه نشان میدهد که رویکردها در قبال پکن در دوران این پاندمی سختتر شده است، نخستوزیر پیشین انگلیس میگوید که چین باید به “پرسشهایی جدی” درباره شیوع کووید-۱۹ پاسخ دهد.
براساس این تحقیق، ۶۰ درصد از شهروندان بریتانیا و فرانسه چین را به عنوان “نیروی بد” در جهان قلمداد میکنند؛ چنین دیدگاهی بین ۵۶ درصد از شهروندان ایالات متحده و ۴۷ درصد از شهروندان در آلمان هم دیده شد. سه درصد از اتباع بریتانیا، چهار درصد از آلمان و پنج درصد از شهروندان فرانسه و آمریکا هم چین را به عنوان “نیروی خیر” میبینند.
رویکردها در قبال دولت شی جینپینگ، رئیسجمهوری چین از زمان بروز این پاندمی در میان ۶۰ درصد از شهروندان بریتانیا، ۵۵ درصد در فرانسه، ۵۴ درصد در آمریکا و ۴۶ درصد در آلمان سختگیرانه شده است.
تونی بلر با اشاره به نتایج این نظرسنجی گفت: در جریان بحران کووید، تحرک شدیدی در میان افکار عمومی غربی به سمت رویکرد بسیار خصمانه در قبال چین ایجاد شده است.
اما او از غرب خواست به جای اتخاذ یک موضع “تک بعدی یا کاملا واکنشی” یک نگاه استراتژیک به روابط با چین داشته باشد.
روابط خصوصا میان آمریکای دونالد ترامپ و چین، در سالهای اخیر تیره شده است. تجزیه و تحلیلهای موسسه تونی بلر نشان میدهد که یک “جنگ سرد سبک” یا یک “رقابت ابر قدرتی” میان دو طرف از محتملترین سناریوهاست.
تونی بلر گفت، با توجه به جمعیت، قدرت اقتصادی و وضعیت ابتکار فناوری در چین، ظهور این کشور هم “” به عنوان چین “اجتنابناپذیر و صحیح” است و قرار است تا یک ابرقدرت جهانی شود. اما او تاکید کرد، با توجه به “ارتباطات اقتصادی عمیق میان چین و غرب، قیاسهای جنگ سرد گمراهکننده و خطرناک هستند.”
بلر در ادامه مدعی شد: «یک موضع تهاجمیتر از سوی پکن، هم به لحاظ داخلی و هم خارجی، با توجه به روابط “ستیزهجویانهتر” آن با کشورهایی که با آنها اختلافاتی دارد، وجود دارد. اما مردم چین با حزب کمونیست چین یکسان نیستند و اگر تغییری در نوع مدیریت چین ایجاد شود، از درون خواهد بود. به نفع هیچ طرفی نیست که چین چیزی جز ثبات و شکوفایی باشد.
نخستوزیر پیشین انگلیس گفت: غرب باید برای رویارویی با چین، زمانی که اقداماتش علیه منافع جامعه جهانی گستردهتر شد، آماده شود و باید بتواند با چین رقابت و در موقع لزوم همکاری کند. آمریکا، اروپا و کشورهای آسیایی همفکر، باید کنار هم باشند تا هرگونه شراکتی با چین از موضع قدرت باشد. غرب باید تعامل “پویا و قدرتمندی” با چین داشته باشد؛ هم در سطح دولتی و هم مردمی تا فضا برای همکاری را بزرگتر کرده و از رویارویی بکاهد و بر پایه قوانین و هنجارهای جهانی رقابت کند.
انتهای پیام