حسام الدین شیخی – روزنامه نگار: از #گاهنامه ۱۶ #شهریور اینکه؛ #زادروز #هوشنگ_مرادی_کرمانی #نویسنده #معاصر #ایرانی در سال ۱۳۲۳ در روستای سیرچ از توابع بخش شهداد کرمان است. او خالق #قصه_های_مجید است. یک مجموعه #داستان پنج جلدی که نخستین جلد از این مجموعه در سال ۱۳۵۸ منتشر شده‌است. هوشنگ مرادی کرمانی در مراسم تجلیل از کتابداران و ترویج گفتمان #کتاب و کتابخوانی در رشت، درباره این مجموعه گفته‌است: «قصه‌های مجید بر مبنای واقعیت از زندگی خود من نگاشته شده‌است.» مجموعه تلویزیونی قصه های مجید هم به کارگردانی #کیومرث_پوراحمد ساخته شده که این مجموعه شامل ۹ قسمت بود که در سال ۱۳۷۱، عصرهای جمعه از #تلویزیون پخش می‌شد.
البته داستان های بسیاری چون؛ بچه‌های قالیبافخانه (۱۳۵۹) / نخل (کتاب) (۱۳۶۱) / چکمه (کتاب) (۱۳۶۱) / خمره (۱۳۶۸) / مشت بر پوست (۱۳۷۱) / تنور (کتاب) (۱۳۷۳) / مربای شیرین (۱۳۷۷) / لبخند انار (۱۳۷۸) / مهمان مامان (۱۳۸۰) / نه تر و نه خشک (۱۳۸۲) / شما که غریبه نیستید (۱۳۸۴) / پلوخورش (۱۳۸۶) / مثل ماه شب چهارده (۱۳۸۶) / نازبالش (۱۳۸۸) / هوشنگ دوم (۱۳۸۸) / آب‌انبار (۱۳۹۱) / ته خیار (۱۳۹۳) / معصومه/ من غزال ترسیده‌ای هستم / قاشق چایخوری (۱۳۹۷) به چاپ رسیده و همچنین فیلنامه و نمایشنامه های متعددی نیز منتشر کرده است.
از جوایز و افتخارات مرادی کرمانی می توان به موارد زیر اشاره کرد؛
#کاندید جایزه جهانی اندرسن – سال ۱۹۸۶ میلادی
کاندید #جایزه جهانی اندرسن – سال ۲۰۱۴ میلادی
جایزه کتاب سال ۱۹۹۴ کودکان و نوجوانان اتریش
#سیمرغ بلورین بهترین #فیلم‌نامه در دوازدهمین جشنواره #فیلم_فجر (بهمن ۱۳۷۲)
جایزه مهرگان ادب
عنوان نویسنده برگزیده کشور کاستاریکا
جایزه خوزه مارتینی (نویسنده و قهرمان ملی آمریکای لاتین) – سال ۱۹۹۵ میلادی
برگزیده پنجمین دوره چهره‌های ماندگار- ۱۳۸۴ خورشیدی
پ.ن:
سال گذشته او از دنیای نویسندگی خداحافظی کرد و نوشت:
سلام
یاد آن سال‌ها می‌افتم که حرفی برای گفتن داشتم. نوروزها داستان‌های «عیدانه» می‌نوشتم. حالا دیگر یک سالی می‌شود که دل و دماغی ندارم. قلم را کنار گذاشته‌ام یا قلم مرا کنار گذاشته. فرقی نمی‌کند. اخوان ثالث گفته بود:
رسیده‌ایم من و نوبتم به آخر خط
نگاه دار، جوان‌ها بگو سوار شوند
به دوستی که گفته بود چرا در اوج دست از نوشتن کشیدی؟ گفتم نوشتن نه با من شروع شده است و نه با من تمام می‌شود. می‌خواهی در ذلت و چه‌کنم، چه‌کنم کنار بگذارم؟!»
