او تصریح کرد: بعد از اینکه دونالد ترامپ پای خروج آمریکا از برجام را امضا کرد و توافق مهم هستهای را بر هم زد، موقعیت اقتصادی مردم ایران دچار چالشهای کاملاً جدی شد که همین موجب شده ایرانیها منتظر روی کار آمدن بایدن باشند تا بلکه دولت آینده ایالات متحده دوباره به توافق هستهای بپیوندد و در نتیجه، فضای مخدوش اقتصاد ایران ترمیم پیدا کند. البته این مساله ربطی به تسلیمپذیری و هیچ چیز دیگری ندارد.این جامعهشناس توضیح داد: عدهای عقیده دارند که در صورت خلف وعده احتمالی جو بایدن، جامعه ایرانی دچار نوعی سرخوردگی خواهد شد. در پاسخ به این ذهنیت باید گفت، متاسفانه امور در این چند سال به نوعی اداره شده که سرخوردگی، ناامیدی و شکاف اجتماعی به صورت امری مرسوم درآمده است. این سرخوردگی موجب ریزش سرمایههای اجتماعی شده و ربط زیادی به انتخابات ریاستجمهوری آمریکا ندارد.بیژن عبدالکریمی در پایان گفت: هرگونه توجهی به عوامل خارجی نشانهای بارز از ناامیدی نسبت به دستاندرکاران داخلی است.
دلیل علاقه مردم ایران به نتیجه انتخابات آمریکا
قلم | qalamna.ir :
گروه جامعه: انتخابات ریاستجمهوری ایالات متحده آمریکا در حالی با حاشیه و جنجالهای فراوان برگزار شد که مردم ایران بیش از هر مقطع دیگری نسبت به نتیجه این رقابت مهم حساسیت نشان دادند و حتی در میان عامه هم بحث درباره رقابت بایدن و ترامپ داغ بود. این همه توجه و حساسیت ریشه در چه دارد و اساساً این نوع رفتار نشانه چیست؟بیژن عبدالکریمی، جامعهشناس در این باره اظهار داشت: اینکه مردم از پیروزی بایدن خوشحال میشوند و در این چند هفته اخبار انتخابات آمریکاییها را به امید پیروزی نامزد دموکرات رصد میکردند نشانه تسلیم ملت در برابر این کشور نیست. به هر حال رویدادها پدیدهای امکانی هستند و در این مقطع همه چیز دست به دست هم داده تا این موضوع که «چه کسی در چهار سال پیش رو سکاندار دولت فدرال ایالات متحده میشود» برای ایرانیها موضوعی بااهمیت جلوه کند.این استاد دانشگاه در ادامه گفت: البته نباید فراموش کرد که آمریکا در نظام بینالملل جایگاه ویژهای در قالب یک قدرت دارد. به همین دلیل اینکه ترامپ در کاخ سفید بماند یا بایدن دوره ریاست جمهوریخواهان را یکدورهای کند برای کشورهایی چون چین، فرانسه، روسیه، کشورهای منطقه خاورمیانه و… اهمیت بالایی دارد. به هر حال آمریکاییها به دلیل قدرت اقتصادی و نفوذشان در دیپلماسی جهان این امکان را دارند که در سرنوشت کشورها، حتی آنهایی که جایگاه بالایی هم دارند، نقشآفرینی کنند.