سرویس ترجمه ، انتشار ویروس کرونا تنها بحران پیش روی بشر در سال ۲۰۲۰ نبوده بلکه از همان ابتدای سال اتفاقات زیادی گریبانگیر مردم سراسر جهان بوده که با شیوع بیماری کووید -۱۹ از شدت بیشتری برخوردار شده است. به عنوان مثال، تظاهرات‌های پی در پی در زمینه نژادپرستی و سر دادن شعار “جان سیاه‌پوستان ارزش دارد”، رویدادهای آب و هوایی با امواج گرمایی شدید، توفندها، آتش‌سوزی‌های مهیب و زیان‌های اقتصادی ناشی از ظهور ویروس همگی در کنار هم سالی ایجاد کرد که بدون شک حوادث آن در تاریخ ثبت خواهد شد. در همین راستا، تعصب طراحان به ایجاد شهرهای هوشمند به شدت کاهش یافته و در عوض همگی در تلاشند شهرهایی پایدار به وجود آورند که در آن، جوامع در مقابل رویدادهای احتمالی و مشابه کرونا در آینده چه از نظر اقتصادی یا اجتماعی و زیست محیطی، از مقاومت کافی برخوردار هستند.
تمرکز دوباره بر پایداری
یکی از مهم‌ترین گام‌هایی که می‌توان برای ایجاد شهرهای پایدار برداشت به‌کارگیری مدیرانی است که بتوانند به طور مؤثر با سایر مقامات ارشد در ادارات مختلف کشور ارتباط برقرار کنند. ایجاد یک استراتژی منسجم که بتواند به شهرها در رویارویی با چالش‌های ناشی از تغییرات آب و هوایی، بحران‌های سلامت و رکود اقتصادی کمک کند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. زمانی که مدیران شهر بتواند با موفقیت با سایر سران شهر یا کشور ارتباط برقرار کنند، آنگاه مردم و نیازهای آنان را بهتر از قبل درک خواهند کرد و برای رفع چالش‌های موجود در زندگی شهری، اقدامات کارآمدتری در پیش خواهند گرفت.
با وجود اینکه شیوع بیماری کووید -۱۹ چالش‌های بودجه‌ای بسیاری برای دولت‌ها ایجاد کرده است با این حال، شهرهایی نظیر لندن پس از گسترش این ویروس صندوق‌های جدیدی مخصوص پایداری شهری ایجاد کرده‌اند. در بسیاری از شهرهای جهان مانند آستین در ایالت تگزاس آمریکا، مقامات شهری در حال ایجاد قوانینی جدیدی برای به کار گیری افسرانی هستند که بتوانند به درستی مسئولیت ایجاد شهرهای پایدار را به عهده گیرند.
ایجاد زیرساخت‌هایی برای حمایت از پایداری
افسر ارشد پایداری شهر نیواورلئان، واقع در ایالات لوئیزیانای آمریکا، از رویکرد عملی خود برای ایجاد پایداری در سایه کووید -۱۹ خبر داده است. بیش از ۱۵ سال پیش، توفند کاترینا نیواورلئان را با خاک یکسان کرد، جان بیش از هزار و ۸۰۰ نفر را گرفت و زیانی اقتصادی برابر با ۱۲۵ میلیارد دلار برای دولت آمریکا به بار آورد. اخیراً و درست قبل از شیوع بیماری کووید -۱۹، شهر با بحران‌های متعددی از حمله‌های گسترده سایبری گرفته تا ویرانی نسبی یکی از هتل‌های بزرگ شهر، منفجر شدن توربین عظیم نیواورلئان و وقوع طوفان‌های پی در پی و شدید مواجه شده بود.
بسیاری از محققان بر این باورند که ضعف زیرساخت‌های شهری اثرات ناشی از وقوع این حوادث را در نئواورلئان تشدید کرده و پیامدهای جبران‌ناپذیری را به بار آورده است. در واقع، از نظر بسیاری، ارتباط مستقیمی بین زیرساخت‌های یک شهر و میزان پایداری آن در رویارویی با حوادث طبیعی یا بحران‌های فراگیر وجود دارد. بنابراین، به منظور ایجاد شهرهای پایدار، ابتدا باید زیرساخت‌های شهری را اصلاح کرد و این درست همان رویکردی است که مقامات اهل نیواورلئان در واکنش به بیماری کووید -۱۹ در پیش گرفته‌اند.
این افراد، درست در همان ابتدای ظهور ویروس کرونا در شهر، مبلغ ۳۰۰ میلیون دلار برای زیرساخت‌های شهری هزینه کردند و اقداماتی برای افزایش پایداری دائمی آن انجام دادند. این در حالی است که مقامات رسمی نیواورلئان سال‌ها قبل از گسترش بیماری کووید -۱۹، اهداف بلندپروازانه خود برای ایجاد شهری پایدار را در سر پرورانده بودند. به عنوان مثال، پس از وقوع توفند کاترینا، مبلغ یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار در اختیار شهردار قرار گرفت تا برای ساخت دوباره خیابان‌ها، خطوط آب و اصلاح سیستم‌های زهکشی مصرف کند. با این حال، گسترش ویروس کرونا بهانه‌ای شد تا این اهداف جان دوباره‌ای بگیرند و مقامات شهر با اراده راسخ نیواورلئان را در مسیر پایداری هدایت کنند.
