کشتی تایتانیک بیش از یکصد سال پیش غرق شد، ولی هنوز مشهورترین کشتی غرق شده است. آیا آرامش اجساد ۱۵۰۰ مسافر این کشتی را نباید بر هم زد یا این که باید به دستگاهی که نقش مهمی در این فاجعه داشت دسترسی پیدا کرد؟
بحث و جدال بر سر برنامه یک شرکت آمریکایی است که تا کنون هزاران قطعه از اشیاء موجود در تایتانیک را از این کشتی در بستر اقیانوس اطلس شمالی بیرون آورده است.
شرکت آمریکایی آر ام اس تایتانیک، می‌خواهد دستگاه تلگراف بی سیم مارکونی را که در ساعات اولیه بامداد ۱۵ آوریل ۱۹۱۲، پیام‌های درخواست کمک اضطراری می‌فرستاد، از قعر اقیانوس بیرون آورد. این پیام‌ها به نجات جان حدود ۷۰۰ نفر که با قایق‌های نجات فرار کردند، کمک کرده بود.
ولی دولت آمریکا با این کار مخالف است و می‌گوید این عملیات ناقض قوانین فدرال و نادیده گرفتن یک توافق بین‌المللی است که لاشه کشتی غرق شده را به عنوان یک مکان یادبود می‌شناسد.
کشتی تایتانیک در حال خروج از ساوث‌همپتون در ۱۰آوریل ۱۹۱۲
توماس اندروز، طراح تایتانیک هم جزو مسافران کشتی بود. او پس از بررسی صدمه‌ای که وارد شده بود به ناخدای کشتی گفت تایتانیک غرق خواهد شد.
جک فیلیپس، اپراتور تایتانیک از کارپاتیا یک کشتی دیگر تقاضای کمک کرد: “فوری بیایید. ما به یک کوه یخ خورده‌ایم. ” و به فرانکفورت، یک کشتی آلمانی نیز برای کمک پیام فرستاد: “ما به یک یک کوه یخ شناور برخورد کرده‌ایم و دماغه کشتی در حال فرو رفتن در آب است. “
در جریان سردرگمی که به وجود آمده بود تایتانیک به یک کشتی که به نظر می‌رسد در فاصله دوری بود پاسخ داد: “احمق، کنار بایست و دخالت نکن. ” برخی از مورخان معتقدند که کشتی مورد بحث کشتی فرانکفورت بود و پیام‌های بین دو کشتی درست فهمیده نشده بود.
جک فیلیپس، در پیام‌هایش اتفاقات بعدی را اینطور شرح داده بود: “ما داریم مسافران را سوار قایق‌های کوچک می‌کنیم. زنان و کودکان در قایق‌ها هستند. مدت بیشتری نمی‌تواند دوام بیاورد. توان کشتی در حال تمام شدن است. “
و پیام دیگر: “این تایتانیک است… سیلاب وارد موتورخانه شده. “
اپراتور‌ها در حال تبادل پبام
پیام‌های تایتانیک موجب وحشت و ناباوری سایر کشتی‌ها شده بود. در ساعت ۲:۱۰ دقیقه بامداد برق این اقیانوس پیمای لوکس قطع و دستگاه مارکونی خاموش شد. سینه جلوی کشتی کاملا زیر آب رفته و عقب کشتی از آب بیرون زده بود.
حدود ساعت ۲:۲۰ دقیقه بامداد کشتی دو نیمه شد و هر دو نیمه شروع کرد به فرو رفتن در آب تا نشستن در کف اقیانوس اطلس.کمتر از دو ساعت بعد از غرق تایتانیک، کشتی کارپیتا به محل حادثه رسید و ۷۰۰ نفر را که توانسته بودند با استفاده از قایق‌های نجاتی که ظرفیت تنها نیمی از سرنشینانش را داشت، فرار کنند نجات داد.
تخمین زده می‌شود که ۱۵۰۰ نفر در این فاجعه جان خود را از دست دادند.
‘محل دفن’
ولی سال قبل برای اولین بار پس از ۱۵ سال یک تیم بین المللی از کاشفان دریا‌های عمیق گزارش دادند که قسمت‌هایی از تایتانیک به سرعت در حال از بین رفتن است.
تردید در فرضیه‌های مربوط به غرق شدن تایتانیک
یک قاضی در ابتدا اجازه این عملیات را داده و گفته بود دسترسی به این رادیو “به میراث به جا مانده از خاطره ماندگار غرق تایتانیک، آن‌هایی که زنده ماندند و کسانی که جانشان را فدا کردند، کمک خواهد کرد. “. ولی استدلال وکلای فدرال آمریکا این است که این عملیات غیرقانونی است.
سال گذشته آمریکا و بریتانیا برای تضمین این که آرامگاه ابدی بیش از ۱۵۰۰ مسافر و خدمه تایتانیک حفظ شده و محترم شناخته شود، موافقتنامه‌ای امضا کردند.
اداره مورد بحث می‌گوید: “حتی اگر در جریان غرق کشتی، آب وارد قسمت‌های داخلی بدنه کشتی، به خصوص قسمت صحیح و سالم جلوی آن شده باشد، امکان دارد از آسیب امواج خارج از کشتی در امان مانده باشد. “این نوع محیط‌های تک افتاده نوعی حالت سکون ایجاد می‌کند؛ جایی که فشار دایم، درجه حرارت پایین، جریان نداشتن آب و متلاطم بودن سطح آب، سبب می‌شود که اجسام ارگانیک برای قرن‌ها حفظ شوند. “.
برتون هانچک، می‌گوید در حالی که بسیاری از اشیایی که هنوز در داخل و یا اطراف لاشه تایتانیک باقی مانده می‌تواند نسل‌ها را با واقعیات زندگی مسافران کشتی آشنا کند، تنها یک شیئی است که داستان تمام نجات یافتگان را در خود دارد.
“در نهایت تنها علت وجودی نسل‌های بی شمار خانواده‌های زیادی این است که رادیو از جانب اجداد آن‌ها فریاد کشیده و درخواست کمک کرده بود، سیستم رادیویی مارکونی، قهرمانی است که هنوز قدرش دانسته نشده. “
