مشکل کجاست؟ تا چه زمانی وجود ساختمان‌های ناایمن در تهران باید بلای جان مردم باشد؟ تکرار در بروز اتفاق کافی نیست؟ از همان روزی که ساختمان پلاسکو فروریخت هر از چند گاهی برخی از مسئولان شهری یا شورای شهر آماری از تعداد ساختمان‌های ناایمن در پایتخت ارائه می‌کردند، همچنین طبق گفته بسیاری از کارشناسان و مسئولان حوزه شهری، امروز در شهر تهران و به ویژه در مناطق ۱۱ و ۱۲ به دلیل بافت فرسوده و قدیمی بودن ساختمان‌ها متاسفانه ایمنی ساختمان‌ها بسیار پایین است و دقیقا به همین دلیل باید ایمن‌سازی و مقاوم‌سازی سازه‌ها مورد توجه قرار گیرد، همچنین به گفته زهرا صدراعظم نوری عضو شورای شهر تهران ، کارشناسان سازمان آتش نشانی از ۱۰ هزار واحد نا ایمن بازدید کرده‌اند که پر خطرترین ساختمان‌ها در مناطق ۱۱ مرکزی بوده است.اما در ادامه علی بیت الهی، رییس بخش زلزله شناسی مهندسی و خطرپذیری ساختمان های ایمن نظر دیگری دارد، او معتقد است که در حال حاضر هیچ سیستم و بانک اطلاعاتی که مشخصات و اطلاعات دقیق هر ساختمان در آن درج شده باشد وجود ندارد و واقعیت این است که تاکنون اقدامی برای تهیه این بانک اطلاعاتی انجام نشده تا از طریق آن بدانیم که در کدام منطقه و کدام محله، چه ساختمان هایی با چه درجه ای از خطر قرار دارند.
همچنین وی بر این باور است که به علت وجود عوامل غیر متخصص، ما در بخش نظارت بر ساخت و ساز، ضعف داریم. اساساً بیش از ۹۵ درصد ساختمان ها در همه شهرها، ساختمان های مسکونی هستند و در ساخت و ساز ساختمان های مسکونی، نظارت به صورت جدی وجود ندارد.قدعلم کردن ساختمان‌های فرسوده و ناایمن در پایتخت علاوه بر مردم، نگرانی و دغدغه‌ای برای مسئولان شده بود، اما دقیقا چه دغدغه‌ای؟ سال گذشته بود که جلسه شورای ساماندهی مرکز سیاسی و اداری کشور و تمرکززدایی از تهران به ریاست اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور برگزار شد که در این جلسه یکی از معضلات وجود ساختمان فرسوده و ناامن بود و جهانگیری درخواست رسیدگی و بهبود این مشکل را داشت، حالا از آن روز مدت زیادی می‌گذرد و همچنان شاهد بی‌تدبیری در حوزه رسیدگی به وجود چنین معضل بزرگی در پایتخت هستیم.در این راستا، محمد سالاری رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر تهران گفت: ما در شورای شهر نهایت بهره برداری را به نفع شهر و شهروندان انجام دادیم و سعی کردیم در بودجه ریزی‌های شهرداری تهران رقمات قابل توجهی را برای سازمان آنش نشانی شهرداری تهران در نظر بگیریم که بتوانند تجهیزات و دستگاه های مورد نیاز همچون ماشین آلات، نردبان‌های به روز و مدرن و… را خریداری کنند، همچنین درصدی از عوارض دریافتی از محل صدور پروانه ساختمان های شهر تهران را هم به منابع سازمان آتش نشانی تخصیص دادیم؛ علی رغم اینکه ما از لحاظ منابع اعتباری دچار مشکلات جدی بودیم، اما مسئولان سازمان آتش نشانی همواره از وضعیت افزایش اعتبارات آن حوزه رضایت داشتند و از شورای شهر و شهرداری هم تقدیر کردند.
اما هزار نکته باریکتر از مو اینجاست که باید پرسید، چرا همه تلاشها در مسیر افزایش تجهیزات آتش نشانی است؟ یعنی اگر ساختمانی فرو ریخت باید وسایل لازم برای مهار آن به اندازه کافی باشد؟ آقای مسئول، بهتر نبود این بودجه را برای ایمن سازی ساختمان‌ها استفاده می‌کردید که اصلا چنین حادثه‌ای رخ ندهد؟ چندبار دیگر باید خانواده‌های این شهر مال خود را از دست بدهند و عزادار شوند؟البته این فقط بخشی از داستان پرمخاطره تهران است، چند روز پیش صدراعظم نوری عضو شورای شهر تهران در یکی از برنامه‌های تلوزیونی به مردم گفت: ۳۳ هزار ساختمان ناایمن در تهران شناسایی شده، اما مطمئنا تعداد این ساختمان‌ها با ۴ هزار پلاک ثبتی بیشتر از این‌ها است، همچنین از این ۳۳ هزار ساختمان، ۲۳ هزار و ۵۰۰ ساختمان میان‌خطر، ۶ هزار کم‌خطر، ۳هزار و ۵۰۰ پرخطر و ۱۲۰ مورد بسیار پرخطر است.
نوری تاکید کرد: شورای شهر یک سامانه برخطی را برای ثبت اطلاعات ساختمان‌های ناایمن راه‌اندازی کرده که استراکچر‌های یک ساختمان مشخص باشد و آتش نشان به سرعت بتواند خدمات رسانی کند تا جان و مال مردم را نجات دهند، اما در حین کار سوءتفاهمی ایجاد شد و آن نحوه دسترسی به سامانه بود که باعث شد دستگاه‌های امنیتی و نظارتی ممنوعیتی را ایجاد کنند، اما همچنان به دنبال رفع سوءتفاهم هستیم و درحال حاضر هم اختلاف نظر با مراکز امنیتی و نظارتی داریم که باید رفع شود و دوستان متقاعد شوند زیرا ما مشکلی نداریم.
سوال بعدی این است که آیا مردم باید از عواقب این اختلاف متضرر شوند؟ یعنی مردم صبر کنند که مسئولان از موضع خود پایین بیایند تا مشکلشان حل شود؟ تا چه زمانی قرار است جان و مال مردم بازیچه اختلاف‌های مسئولان شود؟ دود این اختلاف در چشم شهروندان رفته و عده‌ای را کور کرده است…!با توجه به وجود این تعداد ساختمان ناایمن و به نوعی فرسوده در تهران، لازم است شهرداری، شورای شهر و دیگر مسئولان ذی‌ربط کمی در بودجه‌ریزی‌ها و تدابیر خود دقت داشته باشند، زیرا جان مردم شوخی بردار نیست و پشیمانی هم هیچ فایده‌ای ندارد، به همین دلیل این انتظار از شما می‌رود که جان و مال مردم برایتان مهم باشد، شهروندان فدای اختلافات شما نشوند و تنها شعار رفع این مشکل را در دستور کار خود قرار ندهید، زیرا به عمل کار برآید به سخندانی نیست…!
