بررسی‌های این تحقیق نشان داد که عوارض حسی و حرکتی ناشی از آسیب اعصاب محیطی که به دلیل کووید-۱۹ ایجاد می‌شود، بر عملکرد عضلات در فازهای مختلف راه رفتن تاثیر می‌گذارد. این مسئله باعث می‌شود الگوی راه رفتن بیماران از نظر طیف فعالیت عضلات، متفاوت از الگوی نرمال شود و باعث افزایش فرکانس سه عضله پهن داخلی، پهن خارجی و سرینی میانی در فاز پاسخ بارگذاری راه رفتن می‌شود.
به گفته محققان این مطالعه: کاهش ظرفیت عملکری عضلات اندام تحتانی، منجر به عدم کنترل مناسب نیروی عکس‌العمل زمین می‌شود که احتمال آسیب و سقوط را در بیماران افزایش می‌دهد.پژوهشگران این مطالعه با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، انجام مطالعاتی در خصوص پیدا کردن شیوه‌های درمانی و مطالعه در مورد اثرات تمرینات توانبخشی، اُرتُز پا و همچنین کفش، بر روی مکانیک اندام تحتانی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بعد از بهبود و گذشت دو ماه از ابتلا و بهبود اولیه را پیشنهاد می‌کنند.
در انجام این پژوهش امیرعلی جعفرنژادگرو، آیدین ولی‌زاده اورنج و کوثر قادری؛ محققان دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی، مشارکت داشتند.یافته‌های این مطالعه بهار سال جاری به صورت مقاله علمی پژوهشی با عنوان «مقایسه فعالیت عضلانی در افراد مبتلا به کووید-۱۹ با همسالان سالم طی راه رفتن» در فصل‌نامه طب توانبخشی، زیر نظر دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی، منتشر شده است.
