نعمت احمدی وکیل دادگستری در این باره گفت: حوادث و بلایای طبیعی مربوط به دیروز نیست و در گذشته هم بیماری‌های واگیردار دامن مردم را گرفته است. اولین بار که با مسئله قرنطینه روبرو شدیم مربوط به سال ۱۲۶۷ هجری قمری می‌شود. در زمان عثمانی، وبا در کشور فراگیر شد و در آن زمان امیرکبیر نخست وزیر ایران بود و این مرد بزرگ دستور اجرای قرنطینه در مرز ایران و عراق را صادر کرد.
وی افزود: در آن زمان دولت قدرتمندی مانند امیرکبیر وجود داشت که با قرنطینه مرزها و آموزش‌ها مانع مرگ و میر می‌شد و اگر دولت ضعیف بود مثل دوره‌های بعد از امیرکبیر مردم فرار می کردند و میزان مرگ و میر به اندازه‌ای بود که امکان دفن مرده‌ها وجود نداشت و همین هم باعث گسترش و ماندگاری بیماری می شد.
این وکیل دادگستری تصریح کرد: متاسفانه امروز ویروس کرونا در اقصی نقاط کشور از منطقه‌ای به منطقه دیگر سرایت می‌کند و بعد از ظهور این ویروس از چین به ایران وارد شد. از زمان گسترش ویروس کرونا در کشور، خوشبختانه دکتر نمکی وزیر بهداشت وارد شد و چند راه حل پیشنهاد دادند.
وی ادامه داد: اولین پیشنهاد دکتر نمکی قرنطینه بین شهری در کشور مانند تردد مسافرین در جاده‌های منتهی به شمال کشور و دیگری تعطیلی و دور کاری ادارات اجتماعی و ممانعت از تجمعات بزرگ در نمازهای جمعه و اماکن مقدسه که به لحاظ اعتقادات مردم در شرایط بحرانی تجمع بیشتری صورت می‌گیرد، بود. وزیر بهداشت درخواست کرد که تجمعات مذهبی اعم از نماز جمعه و ورود به اماکن مذهبی متوقف شود و بهترین راه ممکن، ماندن در خانه و کمتر ظاهر شدن در تجمعات است.
وی تاکید کرد: وقتی تکلیف می‌کنیم که مردم در خانه بمانند، باید هزینه یومیه در خانه را برای ملت ایران تامین کنیم. باید دید قانون در این موارد چه تکلیفی را برای مردم و چه تکلیفی را برای دولت در نظر گرفته است. دولت از باب حاکمیت حقوق عمومی باید از شیوع بیماری جلوگیری کند.
وی با اشاره به اصل ۲۹ قانون اساسی گفت: طبق اصل ۲۹ قانون اساسی، دولت موظف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم، خدمات و حمایت‌های مالی فوق را برای یکایک افراد کشور تأمین کند؛ بنابراین مسئولان امر اگر پیشرفت و دوام و آبادانی این مرز و بوم را می‌خواهند، باید به این اصل احترام ویژه بگذارند و در اجرای آن کمر همت برای خدمت به مردم ببندند.
وی افزود: وقتی کشور چین در شهر ۱۱ میلیونی ووهان با گسترش ویروس کرونا مواجه شد، آن شهر را قرنطینه کرد و از رفت و آمد غیرضروری جلوگیری کرد و بعد غذای گرم را به خانه‌ها داد. در ایران اینگونه نیست. به اجبار از مردم میخواهیم که از خانه‌ها خارج نشوند. حتی تلویزیون برنامه سرگرم کننده‌ای ندارد. در این شرایط سخت و دلهره و وحشت، حداقل تلویزیون می تواند برنامه سرگرم کننده داشته باشد که اینگونه نیست.
وی افزود: فقط دستور شستشوی دست و صورت را از طریق رسانه‌ها به مردم یاد می‌دهیم، بدون اینکه وسایل بهداشتی و شوینده را در اختیار مردم بگذاریم. قیمت دستکش و ماسک چند برابر شده است و این ابتدایی ترین مسئله است که فراهم نشده است و وسایل بهداشتی یکدفعه از کل داروخانه‌ها حذف شده است. مردم در این شرایط باید چه کار کنند؟ الکل به عنوان مایه اصلی بهداشتی، در داروخانه‌ها وجود ندارد و اگر هم پیدا شود قیمت آن ۱۰ برابر افزایش پیدا کرده است. ما میخواهیم مردم به دستورات مسئولین عمل کنند اما اصل ۲۹ قانون اساسی را رعایت نمی کنیم. از مردم میخواهیم که بهداشت را رعایت بکنند اما وسائل شوینده و لوازم بهداشتی را در اختیار مردم نمی‌گذاریم.
این حقوقدان افزود: باید شغل و هزینه زندگی و سایر امکانات اولیه مورد نیاز مردم در دسترس باشد که متاسفانه نیست. البته این مشکل تنها مشکل ایران نیست. الان نزدیک به ۹۰ کشور دنیا درگیر کرونا هستند و کشوری مانند ایتالیا چندین شهر را کاملاً قرنطینه کرد. در ایران در قضیه کرونا، یک طرف ترازو دولت است و باید خدمات و امکانات را در اختیار مردم بگذارد.
وی در پایان گفت: آقای رئیس جمهور در برنامه تلویزیونی می گوید که از شنبه کشور به وضعیت عادی برمی‌گردد ولی آقای نمکی وزیر بهداشت اگر نبود و جلوی نمازجمعه و تجمعات را نمیگرفت ببینید چه اتفاقی می افتاد. وضعیت از این بدتر می‌شد.
