گروه سیاسی: روزنامه مستقل نوشت: اخباری که این روز‌ها در مورد بی‌اثر بودن واکسیناسیون در ایران دست به دست می‌چرخد از دو جهت نگران کننده است.
نگرانی نخست طبیعتا در مورد اصالت این واکسن‌هاست. یعنی به چه دلیل براساس برخی آمار‌ها که هنوز صحت و سقم آن از نظر علمی تایید نشده میزان فوت شدگان بعد از واکسیناسیون در ایران چندین برابر کشورهای توسعه یافته است؟آیا محتویات واکسن‌ها مشکل دارد؟ آیا میزان دوز مصرفی اشکال دارد؟ آیا ایران جزء پروژه‌های آزمایشی کشور‌هایی نظیر چین و روسیه است و به جای واکسن، واکسن‌نما تحویل مقامات کشورمان شده است؟اما نگرانی دوم در مورد سوء ظن و بی‌اعتمادی است که در مورد واکسن در کشور پس از انتشار این اخبار شعله و زبانه می‌کشد. تا قبل از چنین اخباری نیز حداقل اقلیتی از جامعه نگاه خوبی به واکسن نداشتند و بیم آن می‌رود موضع این گروه تقویت شود.
این درست که جامعه ایرانی جامعه آگاهی است، اما ویروس منحوس کرونا در این دو سال توانسته تمام فرمول‌ها را تغییر دهد و روحیات جامعه دستخوش تحولات جدی شده است. به عبارت ساده مردم این روز‌ها آسیب پذیرتر و مضطرب‌تر شده‌اند و در برابر کوچکترین خبر منفی واکنش‌های هیجانی و احساسی فراوانی نشان می‌دهند.البته باید به آنان نیز حق داد. همین امروز که این وجیزه را می‌نگارم طبق آمار رسمی روزانه حدود ۶۰۰ نفر از عزیزانمان راهی قبرستان‌ها و زیر خاک می‌شوند یعنی معادل سقوط دو هواپیمای مسافربری در یک روز.
از آن سو، سرعت واکسیناسیون کماکان کند است، زیرا واکسن به اندازه مکفی وجود ندارد. دلیل این موضوع هم را که همگان می‌دانند. عده‌ای بادمجان دور قابچین که سواد مدیریتی نداشتند در گوش مقامات بلند پایه آنقدر زمزمه‌های ناصواب کردند تا واردات واکسن ممنوع و یا لااقل محدود شود، زیرا این توهم را داشتند که واکسن داخلی خیلی زود به دست مردم می‌رسد.
اما دریغ که نه زیر ساختی برای خط تولید بود و نه مواد اولیه. در واقع این جماعت پر سر وصدا، ولی توخالی اول وعده دادند سپس رفتند ببینند آیا می‌شود ساخت یا خیر!
به نظر می‌رسد لازم است تا دیر نشده فکری به حال انتشار چنین اخباری کرد. غالب مردم تاکنون در مورد امر مهم واکسیناسیون همراه بودند و حتی پیشروتر از مسئولان علیه خرافات و شایعات عمل کردند.حال نباید خدای ناکرده جامعه ایرانی نیز به مرحله‌ای برسد که از واکسن فراری شود و تصور کند واکسیناسیون راه حل محتوم این بیماری نیست.
نگرانی نخست طبیعتا در مورد اصالت این واکسن‌هاست. یعنی به چه دلیل براساس برخی آمار‌ها که هنوز صحت و سقم آن از نظر علمی تایید نشده میزان فوت شدگان بعد از واکسیناسیون در ایران چندین برابر کشورهای توسعه یافته است؟آیا محتویات واکسن‌ها مشکل دارد؟ آیا میزان دوز مصرفی اشکال دارد؟ آیا ایران جزء پروژه‌های آزمایشی کشور‌هایی نظیر چین و روسیه است و به جای واکسن، واکسن‌نما تحویل مقامات کشورمان شده است؟اما نگرانی دوم در مورد سوء ظن و بی‌اعتمادی است که در مورد واکسن در کشور پس از انتشار این اخبار شعله و زبانه می‌کشد. تا قبل از چنین اخباری نیز حداقل اقلیتی از جامعه نگاه خوبی به واکسن نداشتند و بیم آن می‌رود موضع این گروه تقویت شود.
این درست که جامعه ایرانی جامعه آگاهی است، اما ویروس منحوس کرونا در این دو سال توانسته تمام فرمول‌ها را تغییر دهد و روحیات جامعه دستخوش تحولات جدی شده است. به عبارت ساده مردم این روز‌ها آسیب پذیرتر و مضطرب‌تر شده‌اند و در برابر کوچکترین خبر منفی واکنش‌های هیجانی و احساسی فراوانی نشان می‌دهند.البته باید به آنان نیز حق داد. همین امروز که این وجیزه را می‌نگارم طبق آمار رسمی روزانه حدود ۶۰۰ نفر از عزیزانمان راهی قبرستان‌ها و زیر خاک می‌شوند یعنی معادل سقوط دو هواپیمای مسافربری در یک روز.
از آن سو، سرعت واکسیناسیون کماکان کند است، زیرا واکسن به اندازه مکفی وجود ندارد. دلیل این موضوع هم را که همگان می‌دانند. عده‌ای بادمجان دور قابچین که سواد مدیریتی نداشتند در گوش مقامات بلند پایه آنقدر زمزمه‌های ناصواب کردند تا واردات واکسن ممنوع و یا لااقل محدود شود، زیرا این توهم را داشتند که واکسن داخلی خیلی زود به دست مردم می‌رسد.
اما دریغ که نه زیر ساختی برای خط تولید بود و نه مواد اولیه. در واقع این جماعت پر سر وصدا، ولی توخالی اول وعده دادند سپس رفتند ببینند آیا می‌شود ساخت یا خیر!
به نظر می‌رسد لازم است تا دیر نشده فکری به حال انتشار چنین اخباری کرد. غالب مردم تاکنون در مورد امر مهم واکسیناسیون همراه بودند و حتی پیشروتر از مسئولان علیه خرافات و شایعات عمل کردند.حال نباید خدای ناکرده جامعه ایرانی نیز به مرحله‌ای برسد که از واکسن فراری شود و تصور کند واکسیناسیون راه حل محتوم این بیماری نیست.
