گروه سیاسی: یک حقوقدان به اظهارات اخیر معاون رئیسی درباره قبول داشتن نظریه «امام و امت» واکنش نشان داد.
سیدعلی مجتهدزاده با انتشار یادداشتی درباره اظهارات اخیر میثم لطیفی که گفته «ما با نظریه «دولت – ملت» مشکل داریم؛ نظریه ی مورد قبول ما «امام و امت» است!» نوشت: معاون رئیس‌جمهوری و رئیس سازمان استخدامی کشور گفته است: «بر خلاف الگوی غربی که حکمرانی را مبتنی بر Nation State تعریف می‌کند، علی‌المبنا ما با این مشکل داریم و مسئلۀ ما امام و امت است.» بهتر است نتیجه‌گیری نهایی بحث را همینجا اول کار مطرح کنم و بگویم در حالت عادی این فرد می‌بایست بلافاصله بعد از طرح این موضوع از کار برکنار می‌شد. زیرا معنای آنچه که آقای لطیفی گفته این است که ایشان مفهومی به نام «کشور ایران» را قبول ندارد. به صراحت باید بگوییم که حتی در میان اپوزیسیون برانداز، آنهایی که چنین نظری دارند در اقلیت و محدود به گروه‌های تجزیه طلب هستند. به عبارتی یعنی حرفی که ایشان زده حتی از زبان بخش بسیار زیادی از اپوزیسیون برانداز هم شنیده نمی‌شود. اما چرا او طبیعتا باید برکنار می‌شد؟ سخنان آقای لطیفی دو حالت بیشتر ندارد؛ اول اینکه اساسا درباره آنچه که گفته اشراف و اطلاع نداشته و از روی کم سوادی حرفی را زده است. خب مسلما کسی که در این سطح نازل و مبتدی درباره مفهوم حقوقی-سیاسی کلمه‌ای به نام «کشور» اطلاع نداشته باشد چطور شایسته جایگاه معاونت ریاست جمهوری و ریاست سازمان استخدامی کشور است؟ حالت دوم این است که می‌دانسته چه می‌گوید. در این حالت هم کسی که اعتقادی به مفهوم «کشور» نداشته باشد چگونه می‌تواند معتقد به محتوای آن مفهوم، ازجمله مسائلی چون «قانون»، «ساختار اداری»، «مناسبات سیاسی» و نظیر اینها باشد؟ آقای لطیفی از چهره‌هایی است که اصرار دارند خود را با صفت «انقلابی» معرفی کنند، اما همان انقلاب هم در چارچوب یک مفهوم حقوقی-سیاسی-جغرافیایی به نام «کشور ایران» معنی می‌دهد.
در واقع از این حیث «کشور» به مثابه یک ظرف است که بقیه موارد مانند قانون، ساختار اداری و حتی نظام سیاسی «مظروف» آن هستند و مشخص است که مظروف بدون ظرف معنی ندارد. به همین اعتبار کسی که می‌گوید «کشور» را قبول ندارم به طریق اولی محتوای آن و از جمله نظام سیاسی را هم قبول ندارد.
با این توصیف از این پس هر روزی که ایشان در آن جایگاه عالی در دولت باشد باید به حال کشور و ملت ایران افسوس خورد. هر چند قابل پیش‌بینی است که آقای لطیفی و احتمالا برخی نزدیکانش به زودی مساله را به بی‌انصاف بودن منتقدین و غرض‌ورزی برخی مخالفان سیاسی و این دست چیزها نسبت دهند و حتی طلبکار هم بشوند. اما واقعیت این است که حرف طرح شده همسو با برخی ایده‌های تجزیه طلبانه است و عدم واکنش آقای رئیسی به هیچ عنوان قابل توجیه نیست.
خصوصا در شرایطی که دشمنان کشور ایران از چپ راست با هزینه کردن میلیاردها دلار در طول دهه‌های اخیر در پی خدشه به تمامیت ارضی کشور و زیر سوال بردن آن هستند. در این شرایط بازتاب یافتن صدای آنها در دولتی که خود را «انقلابی» هم می‌داند مایه تاسف بسیار است.
سیدعلی مجتهدزاده با انتشار یادداشتی درباره اظهارات اخیر میثم لطیفی که گفته «ما با نظریه «دولت – ملت» مشکل داریم؛ نظریه ی مورد قبول ما «امام و امت» است!» نوشت: معاون رئیس‌جمهوری و رئیس سازمان استخدامی کشور گفته است: «بر خلاف الگوی غربی که حکمرانی را مبتنی بر Nation State تعریف می‌کند، علی‌المبنا ما با این مشکل داریم و مسئلۀ ما امام و امت است.» بهتر است نتیجه‌گیری نهایی بحث را همینجا اول کار مطرح کنم و بگویم در حالت عادی این فرد می‌بایست بلافاصله بعد از طرح این موضوع از کار برکنار می‌شد. زیرا معنای آنچه که آقای لطیفی گفته این است که ایشان مفهومی به نام «کشور ایران» را قبول ندارد. به صراحت باید بگوییم که حتی در میان اپوزیسیون برانداز، آنهایی که چنین نظری دارند در اقلیت و محدود به گروه‌های تجزیه طلب هستند. به عبارتی یعنی حرفی که ایشان زده حتی از زبان بخش بسیار زیادی از اپوزیسیون برانداز هم شنیده نمی‌شود. اما چرا او طبیعتا باید برکنار می‌شد؟ سخنان آقای لطیفی دو حالت بیشتر ندارد؛ اول اینکه اساسا درباره آنچه که گفته اشراف و اطلاع نداشته و از روی کم سوادی حرفی را زده است. خب مسلما کسی که در این سطح نازل و مبتدی درباره مفهوم حقوقی-سیاسی کلمه‌ای به نام «کشور» اطلاع نداشته باشد چطور شایسته جایگاه معاونت ریاست جمهوری و ریاست سازمان استخدامی کشور است؟ حالت دوم این است که می‌دانسته چه می‌گوید. در این حالت هم کسی که اعتقادی به مفهوم «کشور» نداشته باشد چگونه می‌تواند معتقد به محتوای آن مفهوم، ازجمله مسائلی چون «قانون»، «ساختار اداری»، «مناسبات سیاسی» و نظیر اینها باشد؟ آقای لطیفی از چهره‌هایی است که اصرار دارند خود را با صفت «انقلابی» معرفی کنند، اما همان انقلاب هم در چارچوب یک مفهوم حقوقی-سیاسی-جغرافیایی به نام «کشور ایران» معنی می‌دهد.
در واقع از این حیث «کشور» به مثابه یک ظرف است که بقیه موارد مانند قانون، ساختار اداری و حتی نظام سیاسی «مظروف» آن هستند و مشخص است که مظروف بدون ظرف معنی ندارد. به همین اعتبار کسی که می‌گوید «کشور» را قبول ندارم به طریق اولی محتوای آن و از جمله نظام سیاسی را هم قبول ندارد.
با این توصیف از این پس هر روزی که ایشان در آن جایگاه عالی در دولت باشد باید به حال کشور و ملت ایران افسوس خورد. هر چند قابل پیش‌بینی است که آقای لطیفی و احتمالا برخی نزدیکانش به زودی مساله را به بی‌انصاف بودن منتقدین و غرض‌ورزی برخی مخالفان سیاسی و این دست چیزها نسبت دهند و حتی طلبکار هم بشوند. اما واقعیت این است که حرف طرح شده همسو با برخی ایده‌های تجزیه طلبانه است و عدم واکنش آقای رئیسی به هیچ عنوان قابل توجیه نیست.
خصوصا در شرایطی که دشمنان کشور ایران از چپ راست با هزینه کردن میلیاردها دلار در طول دهه‌های اخیر در پی خدشه به تمامیت ارضی کشور و زیر سوال بردن آن هستند. در این شرایط بازتاب یافتن صدای آنها در دولتی که خود را «انقلابی» هم می‌داند مایه تاسف بسیار است.
