گروه سیاسی: «مردی بر بلندای تاریخ» عنوان یادداشت محمدرضا خباز فعال سیاسی برای روزنامه اعتماد است که در آن آمده: اگر قرار باشد فقط یک شاخص برای امیرالمومنین تعیین کنیم، باید بگوییم: «علی مرد عدالت است.» یعنی علی (ع) به وسیله عدالت شناخته شده است. نقل است در روزی مانند این روزها که علی(ع) ضربت می‌خورد و شهید می‌شود، هاتفی ندا می‌دهد: «علی (ع) در محراب عبادت شهید شد به دلیل عدلش.» افراد و جریاناتی که تحمل عدالت علی را نداشتند درصدد از بین بردن این مرد الهی افتادند. علی(ع) شخصیتی است که هم در ۲۳ سالی که در رکاب پیامبر بود و هم ۴ سال و ۸ ماه حاکمیت‌شان، الگویی ارایه می‌کند که فرزندان آدم برای همه تاریخ می‌توانند با افتخار عظمت انسان را فریاد بزنند. در امیرالمومنین صفات مختلفی است که در همه انسان‌ها جمع نمی‌شود، به همین دلیل ایشان را جمع اضداد می‌دانند. یعنی صفاتی که در انسان‌های مختلف وجود دارد و برخی ضد دیگری هستند، همه در وجود این انسان متعالی جمع شده است.
به عنوان نمونه فردی که در صحنه‌های نبرد چون شیر می‌غرد، باید قلب سختی داشته باشد که بتواند دشمنانش را از سر راه بردارد و مسیر اسلام را هموار سازد. اما همین علی با همین قدرت و شجاعت، وقتی چشمش به اشک یتیمی می‌افتد زانوانش سست می‌شدند؛ وقتی ناله مظلومی را می‌شنید، علی(ع) با این عظمت به خود می‌لرزید و می‌نشست. شخصیتی که به اندازه‌ای به بیت‌المال حساس است که به کارگزاران نظامش می‌فرمود: «سر قلم‌های خود را تیز کنید تا جوهر کمتری مصرف کند»، «خط‌های خود را نزدیک‌تر بنویسید تا کاغذ کمتری مصرف شود،» همین شخص، چاهی را که با زحمات چند ماهه به آب می‌رساند، برای مصرف محرومان و مستضعفان وقف می‌کرد. پس علی جامع اضداد است. صفاتی که در ظاهر، ضد هم هستند در وجود ذی‌وجود ایشان گردهم آمده‌اند. ما امروز سوگوار چنین شخصیتی هستیم؛ ایشان در ۴ سال و ۸ ماه حکومت‌شان درسی به ما دادند که هنوز که هنوز است بر بلندای تاریخ جاودانه است و آن اینکه مخالفان خودش و افرادی که سلاح برای مقابله با حکومت، جمع‌آوری می‌کردند و حضرت آدرس خانه‌های تیمی آنها را نیز می‌دانست، طرد نمی‌کرد و هرگز دستور حمله به خانه‌های آنها را نمی‌داد. آنها را صدا کرده و نصیحت‌شان می‌کرد. می‌گفت: می‌دانم که فکری در سر دارید و در حال جمع‌آوری سلاح هستید، اما من مزاحم شما نمی‌شوم تا زمانی که علنا سلاح بردارید.
ضمن اینکه از ۳ امتیاز هم شما را محروم نمی‌کنم. نخست) شما را از آمدن به مسجد (که محل پیگیری‌های تقنینی، قضایی و اجرایی بود) محروم نمی‌کنم. دوم) حقوق شما را از بیت‌المال حذف نمی‌کنم و قصاص قبل از جنایت نمی‌کنم. سوم) هیچ‌وقت قتل‌های زنجیره‌ای علیه شما راه نمی‌اندازم و گروهی را برای کشتن شما راهی نمی‌کنم. این سه روش از علی(ع) به دور است. حتی با دشمنانش. حالا ببینید این امام گرامی که با دشمنانش چنین است با دوستانش که وقت خود را صرف گسترش فرهنگ «علوی» و رفیع ساختن مفهوم «انسانی» می‌کنند، چه می‌کند؟ امیدوارم خداوند به حرمت نام علی(ع) بیشتر نعمات و برکاتش را بر انسانیت و مسلمانان و ایرانیان نازل کند .
به عنوان نمونه فردی که در صحنه‌های نبرد چون شیر می‌غرد، باید قلب سختی داشته باشد که بتواند دشمنانش را از سر راه بردارد و مسیر اسلام را هموار سازد. اما همین علی با همین قدرت و شجاعت، وقتی چشمش به اشک یتیمی می‌افتد زانوانش سست می‌شدند؛ وقتی ناله مظلومی را می‌شنید، علی(ع) با این عظمت به خود می‌لرزید و می‌نشست. شخصیتی که به اندازه‌ای به بیت‌المال حساس است که به کارگزاران نظامش می‌فرمود: «سر قلم‌های خود را تیز کنید تا جوهر کمتری مصرف کند»، «خط‌های خود را نزدیک‌تر بنویسید تا کاغذ کمتری مصرف شود،» همین شخص، چاهی را که با زحمات چند ماهه به آب می‌رساند، برای مصرف محرومان و مستضعفان وقف می‌کرد. پس علی جامع اضداد است. صفاتی که در ظاهر، ضد هم هستند در وجود ذی‌وجود ایشان گردهم آمده‌اند. ما امروز سوگوار چنین شخصیتی هستیم؛ ایشان در ۴ سال و ۸ ماه حکومت‌شان درسی به ما دادند که هنوز که هنوز است بر بلندای تاریخ جاودانه است و آن اینکه مخالفان خودش و افرادی که سلاح برای مقابله با حکومت، جمع‌آوری می‌کردند و حضرت آدرس خانه‌های تیمی آنها را نیز می‌دانست، طرد نمی‌کرد و هرگز دستور حمله به خانه‌های آنها را نمی‌داد. آنها را صدا کرده و نصیحت‌شان می‌کرد. می‌گفت: می‌دانم که فکری در سر دارید و در حال جمع‌آوری سلاح هستید، اما من مزاحم شما نمی‌شوم تا زمانی که علنا سلاح بردارید.
ضمن اینکه از ۳ امتیاز هم شما را محروم نمی‌کنم. نخست) شما را از آمدن به مسجد (که محل پیگیری‌های تقنینی، قضایی و اجرایی بود) محروم نمی‌کنم. دوم) حقوق شما را از بیت‌المال حذف نمی‌کنم و قصاص قبل از جنایت نمی‌کنم. سوم) هیچ‌وقت قتل‌های زنجیره‌ای علیه شما راه نمی‌اندازم و گروهی را برای کشتن شما راهی نمی‌کنم. این سه روش از علی(ع) به دور است. حتی با دشمنانش. حالا ببینید این امام گرامی که با دشمنانش چنین است با دوستانش که وقت خود را صرف گسترش فرهنگ «علوی» و رفیع ساختن مفهوم «انسانی» می‌کنند، چه می‌کند؟ امیدوارم خداوند به حرمت نام علی(ع) بیشتر نعمات و برکاتش را بر انسانیت و مسلمانان و ایرانیان نازل کند .
