اختصاصی«تابناک با تو»؛ آیا تا به حال افراد بزرگسالی را دیده‌اید که مثل بچه‌ها رفتار کنند و مسئولیتی را نپذیرند؟! سندرمی به نام سندرم پیتر پن Peter Pan وجود دارد که می‌تواند این رفتارها را توضیح دهد.
وقتی فرد دچار سندرم پیتر پن می‌شود، رفتارهای ناپخته و غیرمسئولانه‌ای از او سر می‌زند، او همانند کودکان از مسئولیت می‌گریزد. تاکنون سندرم پیتر پن به طور رسمی در فهرست اختلالات روانی قرار نگرفته است، زیرا نظریه‌های مختلفی درباره‌ی آن وجود دارد که گاهی یکی دیگری را نقض می‌کند.
این سندرم نام خود را از کارتون معروف پیتر پن گرفته‌است و درباره فردی به کار می‌رود که در دوران کودکی متوقف شده است و مثل پیتر پن هیچوقت بزرگ نمی‌شود. افراد مبتلا به این سندرم از نظر اجتماعی مورد ظلم قرار می‌گیرند چون نه تنها از سوی دیگران درک نمی‌شوند، بلکه خودشان هم درک درستی از رفتارهای کودکانه‌ی خود ندارند. بسیاری از آنها به روانپزشک مراجعه نمی‌کنند، چون آن را مشکل خاصی به شمار نمی‌آورند.
دلایل شکل‌گیری این سندرم متفاوت است، از جمله: تربیت نادرست والدین به ویژه مادرانی که هیچ مسئولیتی را به کودکان خود نمی‌سپرند و این افراد بدون تکیه به دیگران قادر به انجام کاری نیستند. دلیل بعدی فقدان مرحله‌ی کودکی و نوجوانی در حیات فرد است؛ افرادی که از دوران کودکی خود به اندازه‌ی کافی و درست لذت نمی‌برند، مجبور می‌شوند برای جبران کودکی از دست رفته در مراحل متأخر حیات، این دوران را زندگی کنند.
برخی می‌گویند مایکل جکسون به سندرم پیتر پن مبتلا بود، به همین دلیل جزیره ای به نام نورلند را با الهام از جزیره‌ی خیالی کارتون پیتر پن ساخت و در آنجا شهربازی درست کرد، او می‌گفت: می‌خواهم همیشه کودک بمانم.
برخی دیگر هم می‌گویند جیمز متیو، نویسنده‌ی داستان پیتر پن خودش نیز از این سندرم رنج می‌برد. او سرپرست پنج کودک بود و داستانهایش را از آنها الهام می‌گرفت. او نیز مثل مایکل جکسون مورد اتهام کودک آزاری قرار گرفت اما افرادی که با او سر و کار داشتند این اتهامات را رد کردند.
از نشانه‌های اختلال سندرم پیتر پن می‌توان به این موارد اشاره کرد؛
ـ خیلی زود خشمگین می شوند.
ـ خوشی و سعادت برایشان مثل یک ترس و وحشت است
ـ نمی‌توانندعشق را به درستی ابراز کنند.
ـ همیشه احساس گناه می‌کنند.
ـ آرام وقرار ندارند.
