نشریه آمریکایی آتلانتیک، شارون برگ کوئست استاد داروشناسی دانشگاه اموری در آمریکا در این مورد می گوید: ترشح بیش از حد آدرنالین، سرعت ضربان قلب را بالا می برد و باعث بالارفتن فشار خون می شود و ترشخ کورتیزول سبب تغییراتی در رگ ها می شود که در درازمدت می تواند امکان حمله قلبی و سکته را بالا ببرد این درحالی است که همزمان با این واکنش ها، مغز فعالیت معمول خود را متوقف می کند تا به اعضای بدن در مورد استرس و منبع آن پیغام دهد.
نتیجه این پیغام همان حس ‘دل و روده ام می پیچد’ است که گاهی در زمان استرس حس می کنیم. این حس می تواند منجر به مختل شدن عملکرد دستگاه گوارش بدن و تأثیر بر فعالیت باکتری های مفید روده شود.
همچنین کورتیزول می تواند سبب بیشتر شدن اشتها و در نتیجه پرخوری شود که حاصل آن چربی هایی است که در دور شکم ذخیره می شوند؛ این چربی ها خطر بیماری های مزمن را افزایش می دهند.
وقتی استرس دایمی شود، بر فعالیت سیستم ایمنی بدن نیز اثر می گذارد، زمان بهبود جراحات و آسیب ها طولانی تر و بدن در برابر بیماری های عفونی ضعیف تر می شود.
در این بین بیشترین خطر متوجه افرادی است که به طور دایم در معرض استرس قرار دارند؛ ساعت های طولانی و باعجله کار کردن، نگران دخل و خرج زندگی بودن و فکر کردن بیش از حد به فرزندان در افزایش استرس تاثیر زیادی دارند.
این درحالی است که می توان عوامل استرس زا را تحت کنترل خود درآورد قبل از اینکه به سلامت ما آسیب وارد کنند.
