حسین نورعلی که بیشتر در حوزه دوبله فعالیت دارد با ایفای نقش محمدرضا پهلوی در مجموعه «معمای شاه» که این شب ها از شبکه یک سیما روی آنتن می‌رود شهرتی بیش از پیش برایش رقم خورده است.
اگرچه ایفای نقش های تاریخی و کاراکترهایی که هنوز در ذهن مردم تصوراتی از آنها باقی مانده با قضاوت بیننده همراه است، اما او معتقد است اولین چیزی که ایفای نقش را ممکن می‌کند عشق به کار است و عشق این اجازه را به شما می دهد که در لحظه بازی اعتقادات شما جایش را به باورهای کاراکتر بدهد.
نورعلی که شباهتی ظاهری به محمدرضا پهلوی دارد برای ایفای بهتر این نقش به مدت ۳ سال گریم های سخت و سنگینی را تحمل کرده و مجبور به گرفتن رژیم های سخت شده است.
در گفتگو با این بازیگر از شرایط روزهای تولید و چگونگی رسیدن او به نقش بیشتر مطلع خواهیم شد.
* بعد از پشت سرگذاشتن روزهای سخت بازی در «معمای شاه» این روزها مشغول چه کاری هستید؟
– این روزها بیشتر به خودم می پردازم و به کارهای شخصی رسیدگی می کنم البته سکانس هایی از فاز دو و سه «معمای شاه» باقی مانده که باید در موعد مقرر آنها را هم به نتیجه برسانم. علاوه بر این کماکان به کار دوبله هم مشغول هستم.
* حضورتان در این پروژه چطور ممکن شد؟
– پیش از این در سریال «عمارت فرنگی» ساخته محمدرضا ورزی با این کارگردان همکاری داشتم. همان زمان صحبتی پیش آمد که ورزی گفت اگر فرصتی دست دهد تا درباره دوره پهلوی دوم مجموعه ای بسازم تو را برای این نقش انتخاب خواهم کرد و تقدیر این شرایط را فراهم کرد تا «معمای شاه» به نتیجه برسد و من نقش محمدرضا پهلوی را ایفا کنم.
* حسین نورعلی برای رسیدن به این نقش چه نکاتی را مدنظر داشت؟
– شهرام خلج طراح چهره پردازی و سید جلال موسوی مجری گریم برای تک تک کاراکترها زحمت کشیدند و ساعات زیادی با تمرکز روی چهره ها کار می کردند. کاراکتری که قرار بود من ایفا کنم نام و چهره ای شناخته شده بود و علی رغم شباهتی که وجود داشت باید همه چیز مو به مو شبیه سازی می شد. یکی از نکات مهم، استایل و اندام بود که باعث شد من قبل از آغاز کار ۳۴ کیلو وزن کم کنم تا شباهت بیشتری به نقش محمد رضا داشته باشم.
* حین انجام کار چطور، دشواری های اجرا قابل تحمل بود؟
– حضور بازیگران کار بلد و صبور مهمترین عامل به نتیجه رسیدن پروژه بود. افرادی مثل اصغر محبی از مشوقانی بود که سختی کار را برای من بی معنا کرد. چنین آثاری لحظات سخت و طاقت فرسای زیاد دارد. گاهی صبح زود آفیش می شدیم اما معلوم نبود چه زمانی به خانه های مان برمی گردیم. گاهی ۵ سکانس را در یک روز ضبط می کردیم که هرکدام موقعیت ها و فضای کاملا متفاوتی از هم داشتند ولی افراد پشت و جلوی دوربین متشکل از مجموعه ای بود که زبان هم را می شناختند و به همین دلیل مشکلی بابت نوع ارتباط میان افراد نداشتیم.
* بازی شما چند سال طول کشید؟ آیا پیش آمد که نیمه راه از ایفای نقش خسته شوید؟
– به مدت ۳ سال جلوی دوربین «معمای شاه» بازی کردم. همه تلاشم این بود نقشی باورپذیر ایفا کنم. با وجود مزیت هایی که این پروژه داشت قطعا بسیاری از دوستان ممکن بود کار را قبول نکنند چون این نقش و برخی دیگر از نقش ها بسیار خطرناک است و در آن حرف و حدیث وجود دارد ولی من همیشه اهل خطر بودم و به همین دلیل این نقش را قبول کردم.
* «معمای شاه» قصه ای از یک رویداد کاملا واقعی و معاصر است که هنوز جزییات آن روزها در اذهان بخشی از مردم است. نگران قضاوت های مردم نبودید؟
– در تاریخ معاصر ایران اسناد موثقی وجود دارد که بخش عمده ای از سریال بر اساس آن ساخته شده است. خوشبختانه این مجموعه افراد مطلعی چون موسی حقانی را به عنوان مشاور تاریخی در کنار خود داشته است. محمدرضا ورزی در مقام کارگردان نیز اطلاعات تاریخی دقیقی داشته و کار بر همین اساس پیش رفته است. من به عنوان بازیگر همیشه به متن اتکا می کنم و البته با راهنمایی های کارگردان مطالعاتی را انجام می دهم. بازیگر باید به این باور برسد که برخی نقش ها به شدت وابسته به فیلمنامه است و دانشی بیش از آنچه او می داند پشت کار نهفته است. شخصیت محمدرضا هم یک سری ویژگی های خاص خود را داشت به خصوص که این شخصیت را همه دنیا می شناختند. از این جهت نه می شد بیشتر از آنچه که بود بازی کرد و نه از آن کم گذاشت. اولین چیزی که در ایفای نقش وجود دارد عشق به کار است و عشق این اجازه را به شما می دهد که در لحظه بازی اعتقاداتتان جایش را به باورهای کاراکتر بدهد. من هم نقشم را عاشقانه ایفا کردم و سعی داشتم ریزترین نکات را مدنظر داشته باشم تا باورپذیر باشد.
* تجربه حسین نورعلی در لباس محمد رضا پهلویِ «معمای شاه» چطور بود؟
– در «معمای شاه» هر آنچه را باید یاد می گرفتم و هرچه در توانم بود صرف این نقش کردم. ضعف هایی قطعا در بازی من بوده که آنها را کتمان نمی کنم اما خوشحالم هر آنچه را می شد در این پروژه به اجرا گذاشت تجربه کردم و حسرتی از اینکه بعدا بگویم کاش فلان سکانس را جور دیگری بازی می کردم ندارم. هنر غرور نمی شناسد و من خاضعانه تلاش کردم فقط از هنرمندانی که در این کار بودند یاد بگیرم.
یکی از آرزوهای هر بازیگر این است که بتواند مقاطع مختلف زندگی یک شخصیت را بازی کند آن هم کسی که همه دنیا او را می شناسند. من ۱۹ سالگی محمدرضا پهلوی را تا لحظه مرگش در قاهره ایفا کردم و شاید این انتهای تجربه من در بازیگری باشد. نمی دانم بعد از این نقشی را قبول می کنم یا نه اما اگر هم این اتفاق نیفتد نگرانی از این بابت ندارم چرا که آموختنی ها را در این سریال کسب کردم.
* پیش از این فیلم و سریال های زیادی از دوره دوم پهلوی ساخته شد. بازیگرانی که پیش تر در این قالب ظاهر شدند چقدر در ایفای نقش شما تاثیرگذار بودند؟
– زمانی که این نقش به من واگذار شد از کارگردان خواستم تمام سریال هایی که در این رابطه تولید شده به من معرفی کند. همه هنرمندانی که پیش از من در این نقش ظاهر شده بودند عالی بازی کردند اما من به عنوان بازیگر نسل جدید باید کاری تازه انجام می دادم. فیلمی که بیست سال پیش با موضوع زندگی محمدرضا پهلوی ساخته شده با امروز متفاوت است. در پایان به رضا بنفشه خواه، ناصر گیتی جاه و امیر مهدی کیا که پیش از این هنرنمایی کردند دست مریزاد می گویم و با احترام به همه آنها نقشی بازی کردم که امیدوارم «معمای شاه» را مردم دوست داشته باشند.
مهر
