به عنوان عضوی از مجموعه ی بهداشت و درمان خوزستان و کسی که بیش از یک سال از نزدیک شاهد فداکاری های جان برکفان سپیدپوش استان در عرصه مقابله با کرونا هستم چند خطی را مینویسم تا در این روزهای قرمز، شریک جرم کسانی نباشم که فرسایشی شدن پیک خوزستان را اسباب تسویه حساب های قومی و گروهی قرار داده اند.
عرصه سلامت جایی برای نزاع و تسویه حساب های شخصی نیست ، کسانی که ناجوانمردانه تلاش میکنند عدم توفیق در مهار امواج سهمگین کرونای انگلیسی را به نام مدافعان سلامت بنویسند مگر در ابتدای انتشار ویروس جهش یافته، فریاد مدیران علوم پزشکی و روسای بیمارستان ها برای قرنطینه استان را نشنیدند که امروز چشم بر کم کاری و بی توجهی برخی ها بسته اند و مدافعان سلامت را سیبل انتقادات غیرمنصفانه قرار داده اند؟
نظام سلامت خوزستان شهید میدهد تا چتر بیماریابی خود را از فرودگاه و راه آهن و پایانه ها به کوهستان ها هم ببرد، معادل ۱۵ استان کشور تست میگیرد و بیماریابی میکند، در بیمارستان ها تخت پشت تخت اضافه میکند تا بیماری بدون درمان نماند آنگاه زحماتش در تجمعات هزار نفری و پروتکل شکنی های بازار و جاده ها بر باد میرود، انصاف کجاست که اولی دیده نشود و تقصیر دومی هم به اسم کسانی نوشته شوند که خود منتقد اهمال و کم توجهی ها هستند.
به چه علت کسانی که در مسئولیت های خود موفق نبوده اند و اوج هنرشان انتشار بی اعتمادی به افکار عمومی بوده است حال در این شرایط بحرانى که همه ی ارگان های مسئول چه در دایره علوم پزشکی چه سایر نهادها و ارگان ها در خط مقدم مبارزه با کرونا جان فشانی میکنند، بدنبال عقده گشایی و تسویه حساب افتاده اند؟ مگر مدافعان سلامت نبودند که بیش از دو ماه اجازه ندادند امواج سهمگین کرونای انگلیسی به سایر استان ها گسترش پیدا کند و اگر بازگشایی ها و پروتکل شکنی های ایام نوروز نبود حتی پیک سهمگین اخیر را پشت سر میگذاشتند.
آیا همکاران ما باید خود را جلوی گلوله بیندازند و جان بدهند و فرزندانشان یتیم شوند تا قلیلی جماعت قدرنشناس، با بی توجهی به خون مدافعان سلامت، در اوج نبردی نابرابر انگیزه های شخصی خود را دنبال کنند؟! مدافعان سلامت بر سر عهد خود که همان تلاش برای حفظ حیات مردمشان است، با خدای خود معامله کرده اند و قطعا سنگ های به ناحق برداشته ی امروز خللی در عزمشان وارد نخواهد کرد اما اقدامات جماعتی قدرنشناس در حافظه ثبت خواهد شد و به یادگار تاریخ خواهد ماند که عده ای در این روزهای سخت و دشوار چگونه به سمت رزمندگان خط مقدم آتش بغض و نفرت پراکندند.
