یکی از نکاتی که گریبان پرسپولیس را گرفته، قرارداد این باشگاه با کارگزارش است؛ قراردادی که با وجود در اختیار گرفتن “تمام” محل‌های درآمدی پرسپولیس و رسانه این باشگاه، منابع مالی لازم را برای باشگاه تامین نکرده است. با این حال یکی از مهم‌ترین کارهای تیم مدیریت پرسپولیس – که در عمل نقشی در امضای قرارداد کارگزار نداشته‌اند – روشن کردن تکلیف این قرارداد بود به نحوی که یا منابع لازم برای باشگاه از این قرارداد تامین شود یا با قطع همکاری، محل‌های درآمدزایی به باشگاه برگردد و پرسپولیس بتواند خودش منابع مالی را تامین کند. با این حال تا امروز اقدامی صورت نگرفته است.
نکته دیگر و حائز اهمیت بحث درآمد تبلیغات محیطی است که بسیار پر ابهام باقی مانده است. در این زمینه ایسنا در ۲۷ آبان ۱۳۹۹، طی خبری اعلام کرد که باشگاه پرسپولیس با وجود قهرمانی در چهار دوره اخیر لیگ برتر، هیچ مبلغی از تبلیغات محیطی سازمان لیگ دریافت نکرده و بعدها هم ابراهیم شکوری به عنوان سخنگوی باشگاه، در یک نشست خبری صراحتا این موضوع را تایید کرد. در این خصوص، در اردیبهشت ماه هم نامه‌ای از سوی سازمان لیگ در پاسخ به پرسپولیس به دست این باشگاه رسید که نشان می‌داد این باشگاه نه تنها از سازمان لیگ بابت تبلیغات محیطی طلبی ندارد، بلکه حدود ۵ ملیارد تومان هم بدهکار است! در این میان مدیران پرسپولیس که دست مقابل هوادار دراز کرده‌اند تا باشگاه را اداره کنند، به جای پیگیری موضوع تبلیغات محیطی و شفاف سازی درباره این موضوع برای هواداران، بحث “فعلا” دور از دسترس و نسیه “حق پخش تلویزیونی” را پیش کشیده‌اند.
پنج‌شنبه ۶ خرداد، در یکی از برنامه‌های طنز صداوسیما با طرح یک سوال پیامکی، از فوتبال‌دوستان خواسته شد که درباره نحوه درآمدزایی باشگاه‌های فوتبال در نظرسنجی شرکت کنند که یکی از گزینه‌های این نظرسنجی «شماره کارت بدیم، مردم پول بدن» بود. ابراهیم شکوری در واکنش به این موضوع با انتشار متنی در صفحه شخصی خود، به حق پخش تلویزیونی اشاره کرد و گفت که منتظر پخش برنامه‌ای از صداوسیما با موضوع حق پخش است. اینکه این مدیر فوتبال به دنبال حق فوتبال از تلویریون است، قابل تحسین است چراکه بخش زیادی از درآمد تیم‌های فوتبال در جهان از حق پخش تامین می‌شود اما شکوری چرا درباره موضوع تبلیغات محیطی که نسبت به حق پخش تلویزیونی نقدتر به نظر می‌رسد، سخنی به زبان نمی‌آورد و شفاف سازی نمی‌کند؟
اینکه مدیران پرسپولیس به دور از حاشیه تلاش زیادی انجام می‌دهند تا مشکلات مالی باشگاه نایب‌قهرمان آسیا را حل کنند، قابل تحسین است و قطعا هواداران این باشگاه هم به خوبی تلاش آنها را می‌بینند اما اگر تلاش در راه درست نباشد، رسیدن به نتیجه در آن دور از ذهن است. درباره نحوه عملکرد جعفر سمیعی و تیم مدیریتی‌اش در پرسپولیس سوالاتی وجود دارد که پاسخی به آنها داده نشده است. در این گزارش قصد داریم به برخی از این سوالات اشاره کنیم که پاسخ به آنها می‌تواند باعث تنویر افکار عمومی درباره اقداماتی اقتصادی پرسپولس شود.
– هشتم آبان ٩٩ وقتی حکم مدیرعاملی به نام جعفر سمیعی صادر شد، در مصاحبه با سایت رسمی باشگاه ۵ هدف را برای خود ترسیم کرد. هدف اول پیروزی تیم در فینال آسیا بود که محقق نشد اما در هدف سوم صحبت از مبارزه با باندهای فساد شد. برای تحقق این هدف چه اقداماتی صورت گرفته و اگر اقدامی صورت گرفته چرا برای اهالی رسانه و هواداران مشهود نبوده و اگر فسادی در باشگاه نبود چرا به عنوان یکی از اهداف اعلام شده است؟
– هدف چهارم سمیعی در پرسپولیس تشکیل کمیته اقتصادی برای تامین منابع مالی بود. به راستی چه اقدامی برای این منظور انجام شده که حالا پرسپولیس برای تامین منابع لازم خود مجبور به دریافت کمک هواداران شده است؟
– ابراهیم شکوری به عنوان سخنگوی رسمی باشگاه بارها صحبت از اختصاص بودجه برای پرسپولیس کرده است، جعفر سمیعی هم در اهداف خود، خصوصی سازی باشگاه را مطرح کرده است. آیا این هدف با اظهارات سخنگوی باشگاه که خواهان ردیف بودجه دولتی است، تضاد ندارد؟
– از زمان حضور تیم مدیریتی فعلی در پرسپولیس، مطابق اظهارات جعفر سمیعی، میلیاردها تومان پول قرض شده تا باشگاه اداره شود. آیا این روش برای اداره نایب قهرمان آسیا درست و منطقی است؟
– ابراهیم شکوری، سخنگوی باشگاه پرسپولیس گفته که به خاطر ۴٠ میلیون هوادار باید ردیف بودجه برای پرسپولیس اختصاص یابد. آیا حالا که به پشتوانه این ۴۰ میلیون هوادار پرسپولیس نتوانسته از برند خود درآمدزایی کند، برنامه‌های اقتصادی مدیران فعلی شکست خورده است؟
– پرسپولیس میلیاردها تومان از کارگزاران قبلی طلبکار است، وضعیت تبلیغات محیطی سازمان لیگ هم غیر شفاف است، برای وصول طلب‌های پرسپولیس چه اقدام عملی انجام شده است؟
– حالا که مدیران پرسپولیس برای اداره باشگاه مجبور به درخواست کمک از هواداران شده‌اند پس مشخص است که شرکت کارگزار با وجود در اختیار گرفتن “کل فضای درآمدزایی پرسپولیس” نتوانسته منابع لازم را برای باشگاه تامین کند. با این شرایط چه لزومی به ادامه همکاری است؟ اگر باشگاه در فسخ قرارداد ناتوان است، چه موانعی وجود دارد؟
