این مطالعه نشان میدهد که بیماری آلزایمر باعث ایجاد اختلال در عملکرد رگزایی میشود که این امر نیز به جای آنکه سبب تشکیل رگ شود سبب از بین رفتن رگ میشود.با شناسایی مسیرهای مولکولی درگیر در این فرایند، میتوان راهکارهای درمانی جدیدی برای کاهش اثرات این بیماری طراحی کرد. این دادهها همچنین بیماری آلزایمر خانوادگی(ژنتیکی) و مشکلات مربوط به تشکیل رگ خونی جدید را به یکدیگر مرتبط و اهمیت ساختار رگهای خونی در این بیماری را برجسته میکند.
تخریب رگهای خونی بیماری را پیچیده میکند. یکی از ویژگیهای بیماران مبتلا به آلزایمر تجمع مواد بسیار سمی در مغز آنها است که به پلاکهای سالخورده(senile plaques) معروف هستند. مغز توانایی پاک کردن این مواد سمی از طریق انتقال از خون را دارد. بنابراین این واقعیت که پلاکها باعث از بین رفتن رگها می شوند، یک چرخه معیوب به وجود میآورد و آن این است که داشتن رگهای کمتر، توانایی تمیز کردن مغز را کاهش میدهد و اجازه میدهد مواد سمی بیشتری تجمع یابند که این موضوع نیز به نوبه خود باعث تخریب رگها میشوند و وضعیت را بدتر میکنند.